به گزارش مشرق، «روزنامه کیهان» در بخش اخبارویژه خود نوشت: روزنامه آفتاب یزد در ارزیابی تاب‌آوری اقتصاد روسیه در برابر تحریم‌های غرب از قول یک کارشناس نوشت: تحریم در زمانی که روسیه در مقام بررسی ســــناریوهای مختلف از جمله جنگ با اوکراین بوده، برای او محرز بوده یعنی روسیه غافل از این موضوع نبوده است بنابراین ملاحظات اقتصادی او در ملاحظات سیاسی جنگ کاملا دیده شده است.» این به این معناست که روسیه می‌تواند از قبل تدارکاتی دیده باشد و خودش را برای این موضوع آماده کرده باشد، اینجاست که می‌توان گفت حداقل از نظر عنصر غافلگیری، ابزار تحریمی در حال حاضر نمی‌تواند خیلی تاثیرگذار باشـد بنابراین، این ابزار در حال حاضر در شاخص غافلگیری کارایی لازم را ندارد و در این شاخص خیلی نمی‌تواند تاثیرگذار باشد.»
نکته دیگر این است که ذات تحریم‌ها یک ذات اقتصادی است و این موضوع در حال حاضر تحریم‌ها را به یک ابزار برای رسیدن به اهداف سیاسی تبدیل کرده است. در چنین شرایطی بازیگران اقتصادی تصمیم‌گیر نیستند بلکه بازیگران سیاسی تصمیم‌گیر هستند و این بازیگران با نظام فکری و ادراکی خودشان که اولویت‌هایش عمدتا امنیتی، سیاسی و نظامی است، اولویت‌هـای اقتصادی را به مراتب به سـوی پائین نزول می‌دهند.
نکته دیگر این است که تحریم‌ها با توجه به اینکه یک سیاست پردامنه و بلندمدت هستند، معمولا نمی‌توانند در کوتاه مدت به خوبی جواب بدهند بنابراین گزینه تحریم در سنجش با گزینه‌های نظامی و جنگ که یک گزینه بســیار عملیاتی، فوری و کوتاه‌مدت است، گزینه مناسبی نیست، حتی اگر این تحریم‌ها بخواهنـد تاثیرگذار باشـند فعـلا در مقام عملیاتی برای تصمیم‌گیرندگان نظام سیاسی روسیه گزینه جدی‌ای نیستند، یعنی تا زمانی که این تحریم‌ها بخواهند آثار عملیاتی خودشـان را روی اقتصاد روسیه نشان بدهند، تصمیم‌گیرندگان روسیه می‌توانند در این فضای زمانی که در اختیارشان است به هدف اصلی خودشان که بحث نظامی و گزینه جنگ است بپردازنـد. بنابراین باز هم در این شاخص، نظام تحریمی نمی‌تواند فعلا بازدارندگی ایجاد کند.»
او در ادامه تاکید کرد: « نکته دیگر این است که در قاموس اقتصاد سیاسی که یکی از مولفه‌های آن اقتصاد جنگ اسـت، در منطق هزینه- فایده حتما به این گزینه پرداخته شده که آیا هزینه‌های ورود به یک جنگ هر چقدر هم که بزرگ باشد و با وجود تحریم‌هایی که احتمالا در سناریوهای بدبینانه مورد ارزیابی قرار گرفته، آیا باز هم می‌تواند هدف اصلی روسیه را کنار بزند یا خیر؟
این نشان می‌دهد در منطق هزینه- فایده روسیه به این نتیجه رسیده است که علی‌رغم هزینه‌ها باز هم دست به حمله بزند. بنابراین می‌توان گفت در این منطق نکته دیگری که بسیار جای تامـل دارد اصرار بر ایجاد تحریم سوئیفت بر روسیه بود که این موضوع حتی از داخل نظام غربـی هم با مخالفتهایی همراه بود، دلیل آن هم این است که این موضوع باعث می‌شـود میل به جایگزینی سوئیفت حداقل در این فضا افزایش یابد. یعنی مادامی که سوئیفت نتواند کارایی برای روسیه داشته باشد میل به جایگزینی برای یک نظام دیگر که بتواند فضای اقتصادی لازم را برای پویایی اقتصادی روسیه فراهم کند، بالا است و این در بلندمدت می‌تواند اثر منفی بر نظام اقتصادی غربی‌ها که تامین‌کننده زیرساخت اقتصادی دنیا هستند داشته باشد.
به همین دلیل بانک‌های بزرگ ایالات متحده به دنبال این بودند قانون‌گذاران آمریکایی را از طریق لابی‌های خود مجاب کنند به دلیل آثار منفی بلندمدت نظام تحریمی سوئیفت، این گزینه را حداقل در این دوره زمانی به عنوان یک ابزار اولیه فعال نکنند، حتی خبرهایی وجود داشت که روسیه به دنبال این رفته که از طریق نظام رمزارزها بتواند بخشی از نیازهای اقتصادی خود را تامین کند که البته این هم می‌تواند یک گزینه محتمل باشد.»
یادآور می‌شود تحلیل‌گران متعددی در غرب هشدار داده‌اند که استفاده بی‌رویه آمریکا، غرب از حربه تحریم‌ها می‌تواند به ضد خود تبدیل شود و ضمن از بین بردن سلطه اقتصادی غرب، حریفان را به رفتارهای تهاجمی از یک طرف و تشکیل ائتلاف‌های اقتصادی جدید خارج از نظم اقتصادی ساخته غرب براند. در همین زمینه فایننشال تایمز درباره تحریم‌های غرب علیه روسیه هشدار داده تحریم‌ها باید طوری تنظیم شوند که فشار سنگین اما کنترل شده اعمال کنند. در واقع خروج تحریم‌ها از حالت کنترل شده به سمت استفاده بی‌رویه و بی‌محابا، راه مدیریت هوشمندانه را می‌بندد.