فلپس با ۲۳ مدال طلای المپیک، برای من فاش کرده بود که چگونه ۵ سال متوالی را بدون حتی یک روز تعطیلی پشت سر گذاشت و وقتی دلیل آن را پرسیدم، پاسخ داد: «برای بهترین بودن باید کارهایی انجام دهی که دیگران حاضر به انجام آن نیستند. و فکر کردم که چون رقبای من همگی ۶ روز در هفته تمرین می‌کردند، اگر من هفت روز تمرین کنم هر سال ۵۲ روز بیشتر از هر کس دیگری تمرین کرده‌ام. بنابراین در طول پنج سال، ۲۶۰ روز تمرین بیشتر از دیگران دارم.»
رونالدو گفت: «قدرت اصلی من ذهن من است. استعداد به تنهایی کافی نیست، اگر ۱۰۰% خود را وقف نکنید، به سطحی که می‌خواهید نخواهید رسید. گاهی اوقات اگر کمی تنبل باشم و با بچه‌ها یا چیزهای دیگری مشغول باشم، باید حداقل ۴۰ دقیقه بعد از آن به باشگاه بروم زیرا این چیزی‌ست که در پایان روز تفاوت را ایجاد می‌کند. اگر چنین کاری نکنی شماره ۱ نخواهی شد.»
بعد از دیدن هت‌تریک درخشان او برای منچستریونایتد، به گفت‌وگوی‌مان فکر کردم. در چند هفته گذشته، رونالدو سوژه حرفهای تمسخرآمیز مردمی بوده است که می‌گفتند دوران او به سر آمده، جادو از بین رفته، ماشین گلزنی خراب شده، او پیرتر از آن است که گل بزند و آنقدر کند است که دیگر نمی‌تواند بازیکن خوبی باشد. من همه این‌ها را با به چشم شوخی تماشا می‌کردم، زیرا اگر دوست پرتغالی من در یک چیز بهتر از گلزنی باشد، این است که منتقدان را وادار به پس گرفتن حرف‌های‌شان می‌کند. این پنجاه و نهمین هت‌تریک او بود. اصلاً نیازی به اثبات خودش ندارد اما آمده بود که توانایی‌هایش را به همه ثابت کند.
اما با زدن گل ۸۰۵، ۸۰۶ و ۸۰۷ دوران حرفهای خود و پشت سر گذاشتن جوزف بیکان اسطوره اهل جمهوری‌چک و تبدیل شدن به بزرگترین گلزن تاریخ فوتبال، این نکته را ثابت کرد که کریستیانو رونالدو اکنون بدون شک بهترین بازیکن تاریخ است.
من در چند سال گذشته به شدت با هواداران سرسخت لیونل مسی مانند گری لینکر بحث می‌کنم، آن‌ها حاضر نیستند بپذیرند که مسی بهترین نیست. تنها این واقعیت شگفت‌انگیز را در نظر بگیرید؛ فقط یک بازیکن در این فصل بیشتر از رونالدو در لیگ برتر گل زده است (صلاح)، اما ۹۱ بازیکن بیشتر از مسی در لیگ ۱ فرانسه برای پی‌اس‌جی گلزنی کردند. تعداد گل‌های بازیکن آرژانتینی در ۱۸ بازی لیگ، تنها ۲ گل بوده و بدترین آمار تمام دوران زندگی اوست، اما مبارزات او در پاریس به خوبی نشان می‌دهد که چرا رونالدو برتر است.
مسی نابغه است، در این شکی نیست. اما در ۱۷ سال اول زندگی حرفهای خود، تنها برای یک باشگاه بازی کرد، بارسلونا، جایی که همیشه توسط تیمی کامل از بازیکنان کلاس جهانی احاطه شده بود. از لحظه‌ای که اسپانیا را ترک کرد و از منطقه امن خود خارج شد، به سرعت محو شد. او قلدر ضعیف‌کش است! با این حال رونالدو بارها باشگاه‌ها و کشورهای مختلف را امتحان کرده تا چالش‌های جدیدی برای خود ایجاد کند، از پرتغال تا انگلیس، اسپانیا تا ایتالیا. هر جا که رفته عناوین بزرگی را به ارمغان آورده و رکوردهای گلزنی بیشتری را شکسته است. حتی در ۳۶ سالگی، زمانی که می‌توانست دوران نیمه بازنشستگی آرامی را در آمریکا بگذراند، با بازگشت به تیم ضعیف منچستریونایتد که هرگز پس از جدایی سرالکس فرگوسن بهبود نیافته بود، قمار بزرگی انجام داد. همچنین برخلاف مسی که سه سال جوان‌تر است، از تمام محدودیت‌های سنی عادی برای ادامه معجزه در سخت‌ترین لیگ‌ها سرپیچی می‌کند.
آمار دروغ نمی‌گوید؛ رونالدو اکنون بهترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا، بهترین گلزن ملی و بهترین گلزن تاریخ است. این به این دلیل نیست که او طبیعتاً بازیکن بهتری نسبت به مسی یا در واقع دیگر بزرگان بااستعدادی مانند رونالدینیو و جورج بست است، بلکه به این دلیل است که او قدرت ذهنی و انعطاف‌پذیری بالایی دارد.
من فکر می‌کنم ویژگی دیگری که کریستیانو را به اسطوره تبدیل می‌کند، خودباوری عالی اوست که خودش اینگونه توضیح می‌دهد: «اگر فکر نمی‌کنی در کار خود بهترین هستی، درست فکر نمی‌کنی.»
در پایان شام‌مان در تورین، از کریستیانو پرسیدم که دوست دارد روی سنگ قبرش چه نوشته شود. او لبخندی زد و پاسخ داد: «شماره ۱. نه شماره ۷، بلکه شماره ۱.»