به گزارش مشرق به نقل از جام جم آنلاين تفاوت سني بين زوجين، تشابه در سن نيست، زيرا اين تفاوت در آفرينش مرد و زن در زمينه زمان بلوغ آن دو است؛ اگر به ازدواج‌هايي که در اين چند سال اخير رخ مي‌دهد توجه کنيم، يکي از مواردي که در فرهنگ سنتي ازدواج تغيير کرده، سن ازدواج بين جوانان و نيز فاصله سني بين زوج‌هاست که بزرگ‌تر بودن عروس از داماد هم از پديده‌هاي نوظهور چند سال اخير است که در بعضي از موارد مشکلاتي را به همراه داشته است.
اختلاف سني دختر و پسر نبايد آنقدر زياد باشد که دوره رشدي آنها متفاوت شود و در علاقه‌ها، سرگرمي‌ها، طرز نگرش و بينش و انرژي‌هاي رواني با هم متفاوت يا احتمالا درگير شوند. مثلا ازدواج دختر 16 ساله‌اي را با پسر30 ساله در نظر بگيريد. در حالي که دختر در آغاز راه هيجانات، علاقه‌مند به شطينت‌هاي نوجواني، کوهنوري و مهماني و... است، همسرش کار و تفکر و مطالعه، فيلم و موسيقي و گوشه ساکت خانه جهت استراحت را بيشتر مي‌پسندد؛ همچنين ديدگاه مرد توام با تجربه و احتياط است و ديدگاه دختر نوجوان ريسک و فعاليت‌هاي نو و بديع است.
فاصله سني زياد و از 10 سال به بالا به دليل اين که تفاوت زماني و يک دهه فاصله زندگي کردن بين 2 فرد وجود داشته، مشکلاتي براي هر دو زوج به وجود خواهد آورد، مشکل عدم درک مطلوب يکديگر، عدم تناسب در توانايي‌هاي جسمي، انعطاف‌پذيري کمتر فرد بزرگ‌تر، عدم ارضاي غرايز، امر و نهي کردن فرد بزرگ‌تر، کمرويي با همسر، احساس پشيماني و بروز مشکلات غيرمنتظره از عواملي است که در بين زوج‌ها با فاصله سني زياد ديده مي‌شود.
فاصله سني مناسب ميان زن و شوهر را مي‌توان 2 تا 4سال و در برخي منابع 2 تا 7 سال يا 4 تا 7 سال در نظر گرفت؛ البته اين به آن معنا نيست که اگر يکي دو سال به اين سنين افزوده يا از آن کاسته شود، نبايد ازدواجي انجام گيرد، شايد بتوان گفت، اگر تمام زمينه‌ها بررسي شده باشد و مشکل خاصي ديده نشود، مي‌توان فاصله سني را به ديده اغماض نگريست، ولي در عين‌حال بهترين و مناسب ترين فاصله سني 2 تا 4 سال است.
نکته مهم بعدي اين است که علاوه بر سن شناسنامه‌اي بايد به سن و بلوغ عقلي، اجتماعي، فرهنگي و ظاهر نيز توجه کرد. بعضي وقت‌ها دختري ممکن است 1 سال از پسري بزرگ‌تر باشد، اما با نشاط و انرژي است و علاقه‌مندي‌ها و تمايلات مشترکي با پسر دارد،لذا علاوه بر سن تقويمي، لازم است که به ظاهر، طرز فکر و نگرش هم توجه عميق شود.
بر اساس تحقيقاتي که توسط دانشگاه شهيد بهشتي روي 2هزار و 167پرونده طلاق انجام شده، حاکي از آن است که يکي از مهم‌ترين دلايل طلاق در ميان زوجين، همين تفاوت‌هاي سني، بويژه بزرگ‌تر بودن زن از مرد است، زيرا اين پديده، چه از نظر فرهنگي و چه از نظر اجتماعي، در جامعه ما پذيرفته شده نيست. در برخي موارد، اين ازدواج‌ها ممکن است به طلاق منجر نشود، ولي همواره با پشيماني همراه است، زيرا مشکلات ناشي از اين نوع ازدواج‌ها به قدري زياد و غيرقابل تحمل است که در اکثر موارد موجبات پشيماني را فراهم مي‌کند و زندگي‌اي سراسر مشاجره و دعوا به وجود مي‌آورد که گاهي تاثيرات آن روي زوجين و بويژه روي فرزندان آنها کمتر از طلاق نيست.