مهدي مشکيني نويسنده وبلاگ «سرزمين شلمچه» در آخرين مطلب خود نوشته است:
بالاخره بعد از چندين بار تاخير، انتخابات هيئت رئيسه فراکسيون اصولگرايان مجلس برگزار و رئيس مجلس در رياست فراکسيون ابقاء شد.
پيش از آنکه اين جلسه برگزار شود، بارها و بارها اصولگرايان به اينکه لاريجاني رقيب جدي دارد، تاکيد کرده و از ذکر نام کانديداي خود، صرف‌نظر کرده بودند و اما لاريجاني سال گذشته با حجت‌الاسلام آقا تهراني در حالي رقابت کرد که از کانديداتوري محمد جواد ابطحي به شدت عصباني بود.
شهاب‌الدين صدر که نامزد اصولگرايان براي رقابت با لاريجاني بود، در انتخابات موفق به کسب 20 راي از 47 راي موجود مي‌شود و لاريجاني نيز 25 راي از نمايندگان مي‌گيرد تا همچنان رئيس فراکسيون اصولگرايان باشد.
گرچه نگارنده معتقد است در صورت کانديداتوري آقاي حدادعادل اکنون رئيس مجلس رئيس فراکسيون اصولگرايان نبود، اما در عين در قياس رياست لاريجاني و صدر بر فراکسيون اصولگرايان تفاوتي براي نوشتن نمي‌يابد.
در انتخابات يک‌شنبه شب، صدر بر خلاف رسايي، اسماعيلي، زارعي و کوثري پذيرفت که بر خلاف آنچه حقيقت داشت، اعلام شود او کانديدا نبوده است. با اين وجود، اين سؤال که دو نامزد فراکسيون اصولگرايان چرا و چگونه تن به اين توافق داده‌اند، هدف نگارنده از نگارش اين وجيزه است.
شايد در ابتدا و در پاسخ به سؤال فوق، حاميان آقاي لاريجاني مدعي شوند که آنها به وحدت اصولگرايان فکر کرده‌ و اين دروغ بزرگ را يافته و بافته‌اند که مي توان گفت مگر آن زمان که نمايندگان اصولگرا در حمايت از احمدي‌نژاد فرياد مي‌زدند و آقاي رئيس سکوت مي‌کرد وحدت اصولگرايان مطرح نبود و ديگر آنکه در دوران فتنه بدنه فراکسيون اصولگرايان در محکوم کردن سران فتنه با رئيس فراکسيون به اختلاف‌خورد بودند، وحدت اصولگرايان کجا رفته بود.
فرض بر اينکه مقصود هدف اصولگرايان بوده است که بايد گفت مگر رقابت با اصالت وحدت مغايرت دارد و اگر دارد چرا آقاي لاريجاني بعد اعلام نظر سنجي مبني بر اينکه اميدي به پيروزي در انتخابات نهم ندارد، به رقابت با احمدي‌نژاد پرداخت؟.
و اما پاسخ نگارنده به اين دروغ بزرگ اينکه آقاي صدر توافق کرده است تا نگويند از لاريجاني شکست خورده و آقاي لاريجاني نيز اين پيشنهاد را مطرح کرده تا علاوه بر گرفتن20 راي از اصولگرايان، افتخار رئيس بي‌رقيب را از آن خود کنند.
و در نهايت اينکه ماه پشت ابر نمي‌ماند.