ناس، شکلی از تنباکوست که مصرف آن دود تولید نمی‌کند و بیشتر در افغانستان کشت می‌شود.
مردم مناطق ایران، بیشتر مناطق افغانستان و پاکستان و قسمت‌هایی از هند، ترکمنستان، تاجیکستان و ازبکستان از نسوار استفاده می‌کنند.
استفاده از نسوار را نسوار انداختن می‌گویند و مصرف‌کننده ناس را نیز «ناسی» یا ناس‌کش گویند، نسوار یا همان ناس در جایی که استفاده می‌شود (زیر زبان، پشت لب و...) بشدت می‌سوزاند.
محسن پرنده، مدیر گروه بهداشت محیط و حرفه‌ای دانشگاه علوم پزشکی کرمان درباره عوارض ناس به خبرنگار ایسناي منطقه کویر گفت: در دفعات اول عوارض آن عبارت است از؛ احساس سرگیجه و سردرد و تهوع و سایرعوارض، استفاده طولاني مدت از ناس شامل از دست دادن تعادل رفتاری و حرکتی، ایجاد حرکات غیر طبیعی در چشم‌ها، تغییرات محسوس در فشار خون، افزایش ضربان قلب، دندان قروچه، لرزش، اختلال در خواب، وابستگی روحی و روانی، بیماری‌های لثه، سرطان لثه، سرطان حنجره و روده بزرگ و نارسایی‌های کلیوی است.
وی افزود: این روزها قوانین منع دخانیات بین‌المللی که در قالب کنوانسیون منع دخانیات در بسیاری از کشورها در حال اجراست، به سیگاری‌های دنیا محدودیت‌های زیادی را تحمیل می‌کند.
پرنده تصریح کرد: برای همین عده‌ای برای فرار از قوانینی که می‌گویند، استعمال دخانیات در اماکن عمومی ممنوع است، به انواع غیرتدخینی تنباکو روی آورده‌اند.
مدیرگروه بهداشت محیط و حرفه‌ای دانشگاه علوم پزشکی کرمان ادامه داد: مهم‌ترین این مواد ناس است که اتفاقا و متاسفانه در کشور ما هم طرفداران زیادی پیدا کرده، به همین دلیل برخی از گروه‌های مخالف استعمال دخانیات و صنایع دخانیات اروپا خواستار لغو ممنوعیت مصرف ناس در این قاره شده‌اند.
وی درباره مصرف ناس گفت: مصرف‌کنندگان ناس، آن را زیرلب خود قرار می‌دهند و تنباکو که در مجاورت لثه قرار گرفته وارد خون می‌شود.
پرنده افزود: یکی از تحقیقاتی که در اختیار قانونگذاران اتحادیه اروپا قرار گرفته است، نشان می‌دهد که ناس نه تنها سرطان‌زاست، بلکه باعث بروز بيماري‌هاي صعب‌العلاج ديگري هم مي‌شود.
مدیرگروه بهداشت محیط و حرفه‌ای دانشگاه علوم پزشکی کرمان، در پاسخ به اینکه فروش و مصرف ناس در بین جوانان، نوجوانان، کودکان و زنان در استان کرمان رو به افزایش است آيا تاکنون برای مبارزه با این معضل اساسی کاری انجام شده است، گفت: ناس یکی از مواد مخدر مضر، خطرناک و به نوعی تهدیدی برای سلامت جامعه است لذا از سال 86 طرح مبارزه با این معضل را آغاز کردیم اما متاسفانه این مبارزه، قائم به شخص شده است و به محض کوچکترین تغییر و تحولی در سمت‌ها ، کارها رها می‌شود.
پرنده تصریح كرد: این طرح در آغاز موفقیت‌های خوبی را در پی داشت اما متاسفانه به بن‌بست خورد و رها شد.
وي خاطرنشان كرد: با توجه به اینکه این بحث با سلامت جامعه ارتباط مستقیمی دارد، بهداشت استان به تنهایی نمی‌تواند کاری انجام دهد و مبارزه با آن همکاری تمام ارگانهای مرتبط با امور بهداشتی را می‌طلبد.
وی ادامه مي‌دهد: معضلات بهداشتی باید در شواری بهداشتی شهرستان‌ها که متشکل از فرمانداری‌ها، شهرداری‌ها، دادسرای عمومی و انقلاب، نیروی انتظامی و ... هستند مطرح شود تا مورد بررسی قرار گيرد.
پرنده در پایان با اشاره به اینکه هم‌اکنون این حساسیت با تمام وجود احساس می‌شود ابراز امیدواری كرد، فرمانداری‌ها بايد به عنوان محور در ارتقاء وضعیت بهداشتی و بهبود وضعیت موجود اقدامات لازم را انجام دهند.
این قصه، قصه‌ی روزهای دیروز نیست، این قصه شرح حال کودکان، جوانان، نوجوانان و زنان امروز است که متاسفانه به دلیل استفاده بی‌رویه از ناس، در منجلاب نابودی دست و پا می‌زنند.