به گزارش مشرق، تماشاگران صاحبان اصلی باشگاه هستند! تماشاگران سرمایه فوتبال ما هستند! بدون حضور تماشاگران فوتبال روح ندارد! این ها بخشی کوچکی از جملاتی است که سال‌ها در فوتبال ما از زبان مدیرعامل باشگاه، مربی، بازیکن ، مدیران فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و وزارت ورزش می‌شنویم و می‌خوانیم. ساده‌ترین سوال این است که برای این سرمایه‌های بی‌بدیل فوتبال؛ باشگاه‌ها چه اقدام ارزشمندی انجام داده‌اند؟ برای این تماشاگرانی که به عقیده برخی بهترین تماشاگران دنیا هستند چه اقدام رفاهی و حداقلی در ورزشگاه ایجاد کرده‌ایم؟!
آیا در ورزشگاه تماشاگران می‌توانند بدون دغدغه صندلی را ترک و به سرویس بهداشتی بروند؟! بدون اینکه نگران اشغال شدن جای خود از طرف دیگر تماشاگران باشند، این در حالی است که طبق قانون صندلی خریداری شده تا پایان مسابقه متعلق به فردی است که پول داده، حتی اگر او به ورزشگاه نیامد باید آن صندلی تا پایان مسابقه خالی بماند اما این حرف بیشتر شبیه لطیفه‌ای تخیلی در فوتبال کشورمان به حساب می‌آید.
سینا کلهر معاون فرهنگی وزیر ورزش در نشست بررسی علل و پیامدهای رفتاری هواداران و ارائه راهکارها جهت بهبود فرهنگ هواداری در ورزش که روز گذشته برگزار شد، در جملات کوتاهی که از قول او منتشر شده گفت:«یکی از ساده ترین امور فرهنگی و هواداری داشتن ورزشگاه و صندلی‌های تمیز است که متاسفانه این امر ساده انجام نمی شود! چهار ماه تمام این مساله ساده رو پیگیری کردم ولی زمانی موفق هستم که این صندلی‌ها تمیز شود. صرف گزارش نوشتن اقدام موثری نیست، حق مردم و تماشاگران است که صندلی‌های تمیز در اختیار داشته باشند.»
بیشتر بخوانید:
آماده‌باش به دختران پرسپولیسی برای حضور در ورزشگاه آزادی
داشتن صندلی تمیز حداقل امکان رفاهی است که خواست تماشاگر ما و حتی معاون وزیر ورزش است که این اتفاق هم در فوتبال ما رخ نمی‌دهد. سال‌هاست می‌گوییم بلیت فروشی الکترونیک شده و بسیاری از باشگاه‌ها مدعی‌اند که سامانه ای مجهز و به روز در این زمینه دارند. در برخی ورزشگاه ها از جمله ورزشگاه آزادی گیت‌های بلیت فروشی نصب شده اما بارها دیده‌ایم که تماشاگرانی بلیت به دست پشت در ورزشگاه مانده‌اند اما افرادی بدون بلیت توانسته‌اند وارد ورزشگاه شوند! امکانات رفاهی و داشتن سرویس‌های بهداشتی و آبخوری‌های مناسب پیشکش.
سال‌هاست تماشاگر ما برای حضور در جایگاه مناسب ورزشگاه مجبور است ۳تا ۵ ساعت زودتر از شروع مسابقه در ورزشگاه حاضر شود. بعد از این مدت هم طبیعی است، تماشاگر کم طاقت و حساس شود و با اولین اتفاق ناخوشایند برای تیمش مثل اشتباه داوری برآشفته و خشمگین می‌شود. این‌ها فقط بخش بسیار کوچکی از مشکلات تماشاگرانی است که در این ۲۱ دوره لیگ برتر در ورزشگاه حضور داشته‌اند. حالا ماجرهای ورود به ورزشگاه، کمبود حمل و نقل عمومی، جای پارک، عبور از گیت‌ها و ... خودش قصه هزار و یک شب است. در حالیکه قیمت بلیت مسابقات هر سال گران و گران‌تر شده اما خبری از خدمات بیشتر و امکانات رفاهی مناسب‌تر در ورزشگاه نیست!
در چنین شرایطی واقع می‌توان انتظار داشت که بانوان هم در ورزشگاه حاضر شوند؟!سینا کلهر اتفاقا از آن معدود مدیران ورزشی است که پشت میز نشین نیست و مرد عمل و حضور در میدان است. او به همراه خانواده‌اش مسابقه ایران و عراق را هم در ورزشگاه دیده و به خوبی می‌داند که شرایط تماشاگران برای حضور در ورزشگاه‌ها چقدر سخت است. او می‌خواهد این شرایط برای هواداران تسهیل شود و به همین دلیل است که می‌گوید ۴ ماه است فقط پیگیر ابتدایی ترین حق تماشاگران یعنی صندلی تمیز در ورزشگاه هاست مطالبه ساده‌ای که هنوز به ثمر ننشسته آن هم در حالیکه برخی باشگاه‌ها برای فصل گذشته برای همان صندلی کثیف رقمی در حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان از تماشاگران پول گرفته‌اند!
در لیگ برتر بیست و دوم که هنوز تماشاگران نتوانسته‌اند در ورزشگاه‌ها حاضر شوند و هفته اول در سکوت مطلق سکوها برگزار شد و برای هفته دوم لیگ برتر هم هر دقیقه یک شایعه و یک حرف در محافل ورزشی شنیده می‌شود و یکی می‌گوید تماشاگران می‌توانند به ورزشگاه بیایند و دیگری آن را نفی می‌کند و تا لحظه نوشتن این گزارش مشخص نیست که تماشاگران اجازه نشستن روی همان صندلی کثیف هم و گران قیمت! را پیدا می‌کنند یا خیر؟