به گزارش مشرق، از همان حضور بدون برنامه «عباس جدیدی» قهرمان نامدار کشتی کشورمان در انتخابات شورای کشتی آسیا مشخص بود که کسب کرسی بین‌المللی تنها نیازمند مدال جهان و المپیک نیست بلکه مدال جهانی و المپیک تنها بخشی از فرایند کسب کرسی در انتخابات بین‌المللی می‌تواند باشد.
انتخابات شورای کشتی آسیا ۲۳ فروردین سال ۱۴۰۰ برای مشخص شدن ۷ عضو این شورا در آلماتی قزاقستان برگزار شد که در پایان، نمایندگان کشورهای قزاقستان، کره‌جنوبی و مغلوستان به ترتیب به عنوان رئیس، نایب رئیس و دبیرکل انتخاب شدند. عباس جدیدی، نماینده ایران برای احراز پست دبیرکلی شورای کشتی آسیا بود که در این انتخابات ناکام ماند تا پستی که پیش از این در اختیار ایران (حمید بنی‌تمیم) بود به راحتی از دست برود.
در ادامه علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی، حمید سوریان را برای انتخابات اتحادیه جهانی و برای عضویت در هیئت رئیسه به اتحادیه جهانی معرفی کرد که در خلال پیکارهای قهرمانی امیدهای جهان، آبان ماه سال گذشته (سال ۲۰۲۱) در صربستان برگزار شد و به دلیل آنکه ژنرال هفت ستاره کشتی کشورمان نتوانست به اندازه کافی لابی و رایزنی لازم را با اعضا رای دهنده در انتخابات داشته باشد، از حضور در انتخابات انصراف داد.
در ادامه علیرضا دبیر رئییس فدراسیون کشتی کشورمان در لحظات پایانی در مرحله دوم انتخابات اتحادیه جهانی که جمعه همین هفته در بلگراد برگزار شد، حضور یافت و با کسب ۲۵ رای در رده یازدهم قرار گرفت.
آخرین مرتبه رسول خادم در انتخابات اتحادیه جهانی که شهریور ۹۵ در شهر ماکون فرانسه برگزار شد با کسب ۷۶ رای عضو هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی شد و پس از سال‌ها حضور دکتر حمید توکل در کشتی دنیا، رسول خادم توانست به یک کرسی مهم در اتحادیه جهانی دست یابد.
اما مشکلات پیش روی کشتی سبب شد که بهمن ماه سال ۹۶ از این سمت استعفا دهد. رسول خادم در شرایطی موفق به کسب این کرسی مهم شده بود که با برقرار ارتباط با روسای فدراسیون‌های کشتی قاره‌های مختلف آسیا، آفریقا و آمریکا و رایزنی‌های مداوم و برگزاری مسابقات کشتی و دعوت از تیم‌های مختلف دنیا و همچنین اعزام مربیان ایرانی به کشورهای مختلف ارتباط تنگاتنگی با کشورهای مختلف جهان و البته صاحب رای ایجاد کرد و در نهایت این کرسی مهم را گرفت.
آنچه که مسلم است کسب کرسی مهم بین‌المللی شرایط خاص خود را دارد. برقراری ارتباط تنگاتنگ با رئیس اتحادیه، اعضای هیئت رئیسه و سایر نفرات تاثیرگذار در کشتی دنیا و رئیسان کنفدراسیون کشتی قاره‌های مختلف و همچنین کسب میزبانی مسابقات و دعوت از مقامات کشتی دنیا بخشی از این روند پرهزینه می‌تواند باشد. جایی که رسول خادم با چنین اقداماتی موفق شد کشورمان را صاحب یک کرسی مهم کند اما با یک استعفا نابهنگام این کرسی از دست رفت تا نمایندگان کشورمان مجبور شوند همان فرایند را دوباره تکرار کنند.
برهمین اساس کرسی بین‌المللی همان قدر اهمیت دارد که حفظ آن می‌تواند مهم باشد. به همین دلیل افرادی که برای پست‌های این‌چنینی (هیئت رئیسه اتحادیه جهانی) معرفی می‌شوند باید شاخصه‌های مختلف از جمله تسلط به زبان، سابقه مدیریت ورزشی، توانایی ارتباط و رایزنی بین‌المللی و البته حمایت همه جانبه از داخل کشور را باید داشته باشد.
باید بپذیریم که فدراسیون کشتی در ۲ سال گذشته برای بازپس گیری این ۲ پست حساس (دبیر کلی شورای کشتی آسیا و عضویت در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی)، اقدام چندان موثری نداشت و علیرضا دبیر باید تغییرات جدی در برنامه‌های خود در این زمینه را داشته باشد.
علیرضا دبیر پس از برگزاری انتخابات هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی گفته بود که در انتخابات امروز نه من وقت داشتم و نه اینکه می‌توانستم کار دیگری انجام دهم و پس از انصراف حمید سوریان در دقیقه ۹۰ حضور یافتم. باید بگویم انتخابات برگزار شد و از قبل معلوم بود که چه اتفاقی خواهد افتاد. به دنبال کارهای دیگری هستم تا با روحیه من سازوکار باشد.
وی ادامه داد: برای آنکه یک کرسی کسب کنیم روحیه من اینگونه نیست که دائم مسافرت بروم، من اهل مسافرت نیستم. این افراد از ساعت ۸ تا ۹ شب در رستوران‌ها می‌نشینند و صحبت می‌کنند ولی من ۹ ونیم شب می‌خوابم و روحیات من مسافرت کردن نیست. سه سال پیش به حمید سوریان گفتم که سخت است و برای رای به کشورها بروم. برای کسب نتیجه یک فردی را پیدا خواهیم کرد که اهل تعامل و مسافرت باشد.
سال گذشته و در انتخابات هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی از مجموع ۱۰۴ رای، فؤاد مسکوت از مراکش با ۸۱ رای، میخاییل مامیاشویلی از روسیه با ۸۰ رای، دون ریان از کانادا با ۷۱ رای، پدرو گاما فیلهو از برزیل با ۶۵ رای، آخروجان روزیف از ازبکستان با ۶۵ رای و لوچیو کانوا از ایتالیا با ۵۱ رای به ترتیب صاحب بیشترین آراء شدند و به عنوان ۶ عضو هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی تا سال ۲۰۲۶ انتخاب شدند.
در این میان فواد مسکوت از مراکش، میخاییل مامیاشویلی از روسیه، پدرو گاما فیلهو از برزیل و آخروجان روزیف از ازبکستان، مجددا با کسب آرای لازم ابقا شدند و نمایندگان کانادا و ایتالیا برای مرتبه نخست موفق به عضویت در هیئت رییسه شدند.
در مرحله دوم نیز که جمعه گذشته برگزار شد دانیل ایگالی (نیجریه) ۸۳ رأی، تئودروس هاماکوس (یونان) ۸۲ رأی، مارتین دیتمان (آلمان) ۸۱ رأی، رضوان پیرکالابو (رومانی) ۷۹ رأی، خانم رودیکا یاکشی (ترکیه) ۷۹ رأی، نامیگ علی‌اف (جمهوری آذربایجان) ۷۳ رأی و خانم یه ژانگ (چین) ۶۲ رأی به عنوان اعضا جدید هیئت رئیسه انتخاب شدند.
نگاهی به اعضا هیئت رئیسه اتحادیه جهانی نشان می‌دهد که بیش از نیمی از افراد، کشورشان هیچ جایگاهی در کشتی دنیا ندارند و تنها به دلیل ارتباطات بین‌المللی، چنین جایگاهی را گرفته‌اند. شاید مثال ملموس‌تر شخص رئیس اتحادیه جهانی کشتی یعنی «نناد لالوویچ» صربستانی است. او در سال ۲۰۰۶ به عضویت هیئت رئیسه فیلا درآمده بود و در سال ۲۰۱۲ دوباره انتخاب شد. او پیش از این رئیس فدراسیون کشتی صربستان و عضو هیئت رئیسه کنفدراسیون کشتی اروپا بود که پس از استعفای رافائل مارتینتی رئیس قبلی فیلا (اتحادیه جهانی کشتی) در یک کنگره ویژه در ۱۸ می ۲۰۱۳ در مسکو بعنوان رییس انتخاب شد و پس از آن در کنگره تاشکند ازبکستان که در ۷ سپتامبر ۲۰۱۴ برگزار شد، برای یک دوره کامل شش ساله به ریاست اتحادیه جهانی کشتی رسید و سال گذشته در انتخابات در سمت خود ابقا شد.
لالوویچ که مسلط به ۶ زبان زنده دنیا است، هم اکنون عضو هیئت رئیسه آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) و عضو هیئت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک است و به طور حتم با برنامه‌ای که او دارد، هدفش رسیدن به جایگاه ریاست IOC خواهد بود.
این نمونه بارز موفقیت شخصی است که توانسته قدم به قدم و با برنامه کرسی‌های بین‌المللی را یکی پس از دیگری تصاحب کند در حالی که نمایندگان کشتی کشورمان امیررضا خادم، رسول خادم، علیرضا دبیر و عباس جدیدی و سایر نفرات با توجه به سابقه ورزشی و البته مدیریتی، می‌توانستند سال‌ها در کشتی دنیا صاحب رای باشند که متاسفانه با وجود آنکه ایران یکی از قدرت‌های سنتی کشتی دنیا است اما هیچ جایی در اتحادیه جهانی کشتی ندارد.