وی ادامه داد: از نظر تعداد فرزندان، تک‌فرزندی برای خانواده‌ها و پدر و مادر آسیب‌پذیری بیشتری به دنبال دارد. بدین ترتیب که اگر به هر دلیلی یک فرزند از بین برود برای خانواده چیزی باقی نمی‌ماند یا اگر تک فرزند دچار حادثه و معلولیت شود آن خانواده دچار ناکامی می‌شود در حالیکه این موضوع در خانواده‌هایی با جمعیت زیاد که افراد از یکدیگر حمایت می‌کنند قابل مقایسه نیست.
وی افزود: افرادی که تمایل به بچه دار شدن ندارند کسانی هستند که از نظر مادی غنی بوده و شغل دارند از این رو نیاوردن بچه تماما به مسائل اقتصادی برنمی‌گردد و مسائل فرهنگی نیز تاثیر گذار است به طوریکه بسیاری از دانشجویان فرهیخته ما ازدواج کرده اما بچه‌دار نمی‌شوند.حتی نداشتن بچه نوعی برتری اجتماعی به حساب می‌آید و داشتن بچه زیاد حتی در خانواده‌هایی که سطح تحصیلات بالایی دارند نوعی ناآگاهی به حساب می‌آید.
روح افزا تاکید کرد: نکته دیگر در افزایش جمعیت بحث روانشناسی این موضوع است که ارتباط نزدیکی با مادران دارد ؛حس مادر شدن موضوعی است که به خاطر نفوذ فرهنگ غربی خانواده‌ها را تحت‌الشعاع خود قرار داده است.در حالی کهزنان وقتی اغنای روحی می‌شوند که مادر شوند و مادر شدن بیشتر باعث تکامل و تعالی زنان می‌شود این نگاه که بانوان باید پا به پای مردان به جلو برند باید اصلاح شود.
معاون فرهنگی اجتماعی شورای فرهنگی - اجتماعی زنان با ذکر این نکته که مقایسه سبک زندگی ما با شیوه زندگی اسلامی در شرایط فعلی نشان می‌دهد که بیشتر زندگی‌ها اسلامی نبوده و متأثر از فرهنگ غربی است، گفت:این در حالی است که طبق نظر اسلام پسر بزرگ‌تر مکلف به تأمین نیاز پدر و مادر است؛ در گذشته خانواده‌هایی که وضع مالی مناسبی نداشته اما تعداد فرزندان آنها زیاد بود آسیب‌های کمتری از ناحیه اقتصادی متوجه آنها می‌شد در حالی که فرزندان امروز از پدر و مادر توقع تأمین نیاز مادی خود را دارند.
وی تصریح کرد: از نظر اسلام شکل‌گیری خانواده‌ها در این دنیا انجام شده و طبق سوره انفال تا آخرت می‌تواند ادامه داشته باشد حتی پدر و مادر می‌توانند پس از مرگ فرزندان خود را فراخوان کنند.از این رو خانواده‌ای به این مرحله می‌رسد که از شاخصه‌های اسلامی برخوردار باشد.
وی با ذکر این موضوع که برنامه‌های کنترل جمعیت آمریکا که با سیاست‌های تنظیم خانواده در بسیاری از کشورها پیگیری شده و در داخل ایران نیز نفوذ کرده است تأکید کرد: فمینیست‌ها با اهرم سازمان ملل واردکشورها شدند و ما اثرات آن را هم در ایران و هم کشورهای مسلمان دیگر می‌بینیم.هر چند بساط فمینیست در کشور ما برچیده شده اما آثار آن هنوز در لایه‌های فرهنگی جامعه ما جریان دارد و منجر به مشکلات فرهنگی مختلف در خانواده‌ها شده است.
محروم بودن فرزندان از نعمت خاله وعمو آنها را با مشکل مواجه می‌کند
وی با اشاره به اینکه در بحث فرهنگ‌سازی درباره انتخاب شیوه اسلامی در خانواده‌ها اقدامی صورت نگرفته است گفت: ما تا به حال در رابطه با خانواده‌های تک فرزند و آسیب‌هایی که می‌تواند متوجه آنها شود بررسی‌هایی انجام ندادیم اینکه فرزندان از نعمت خاله ، دایی ، عمه و عمومحروم شوند خودش ایجاد مشکل می‌کند.
روح افزا گفت:از طرفی ما خانواده‌های موفق پرجمعیت را معرفی نکردیم در حالی که در مطالعه زندگی‌نامه بسیاری از نخبه‌ها می‌بینیم آنها از قشر فقیر و خانواده های پرجمعیت بودند.
وی با اشاره به ضرورت در نظر گرفتن شرایط فرهنگ سازی در اصلاح لایحه تنظیم خانواده افزود:در اصلاح لایحه تنظیم خانواده نه تنها سیاست‌های مادی بلکه فرهنگ‌سازی نیز باید مدنظر قرار بگیرد.در این راستا ضرورت دارد که حتما سطح اقتصادی خانواده‌ها تعریف شود و ملاک خانواده مرفه مشخص شود.
معرفی الگوهای نامناسب توسط صدا و سیما
وی با اشاره به نقش صدا و سیما در تبلیغ افزایش جمعیت خاطر نشان کرد: صدا و سیما دانشگاه فرهنگ‌سازی است و در همه جای دنیا از این رسانه برای انتقال مفاهیم استفاده می‌شود امامتأسفانه در تولیدات سینمایی ما چهره منطقی از افراد موفق ارائه نمی‌شود و معمولا افراد موفق را کسانی معرفی می‌کنند که از وضعیت مالی خوبی برخوردار هستند.
روح افزا گفت: با توجه به اینکه جوانان ما امروزه فکر می‌کنند داشتن فرزند بی سوادی است، اگر موضوعاتی فرهنگی در جامعه در راستای سیاست‌های افزایش جمعیت حل شود مردم مطالبات قانونی خواهند داشت.
وی تاکید کرد: مسائل اقتصادی باید پا به پای مسائل فرهنگی در سیاست‌های افزایش جمعیت پیش برود. در گذشته ایجاد اشتغال تا حدود زیادی به خانواده‌ها بستگی داشت و اینگونه بود که پدران با آموزش شغل خود به فرزندانشان ایجاد اشتغال می‌کردند اما در شرایط فعلی شکل اجتماعی خانواده‌ها تغییر کرده و حل مسائل اقتصادی از عهده خانواده‌ها خارج شده است از این رو دولت وظیفه دارد دهک‌های پایین جامعه را به سطح مطلوب برساند.
معاون شورای فرهنگی اجتماعی زنان یادآور شد:ما نباید فکر کنیم که گروهی از جامعه نباید بچه‌دار شوند و گروهی دیگر زادآوری داشته باشند ما نمی‌توانیم به افراد فقیر بگوییم که بچه‌دار نشوند. باید سطح آنها را با ارائه تسهیلات به سطح مطلوب فرزندآوری برسانیم.