به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه سازندگی در گزارش مغرضانه خود با عنوان «ابراهیم در زمستان»(!) مدعی شده بود که رئیس‌جمهور سخنان دانشجویان را نشنیده است.
شورای اطلاع‌رسانی دولت در واکنش به این گزارش نوشت: «در یادداشت مزبور ادعا شده است که رئیس‌جمهور پای سخن معترضان ننشسته است. این در حالی است که در نشست روز دانشجو، قبل از سخنرانی رئیس‌جمهور، 7 دانشجو به نمایندگی از تشکل‌های مختلف دانشجویی با سلایق و گرایش‌های متنوع به مدت یک ساعت به بیان دیدگاه‌های خود پرداختند. خبر و متن سخنان این دانشجویان منتشر شده که حاوی نقدهای صریح و بی‌پرده به عملکرد دولت و شخص رئیس‌جمهور است.
نتیجه این نوع روایتگری، در شرایطی که هر ناظر منصفی با دسترسی به اطلاعات آشکار امکان صحت‌سنجی دارد، لطمه دیدن اعتبار منبع روایت است و این تصور را ایجاد می‌کند که رسانه از قبل تصمیم خود را گرفته تا فارغ از هر اتفاقی در میدان، روایت از پیش آماده شده‌ای را به مخاطب تحویل دهد.
در یادداشت مزبور، چندین‌بار تحت پوشش فرصت ندادن به معترضان تلویحاً از اینکه نشست رئیس‌جمهور با دانشجویان بدون تنش برگزار شده است، ابراز نارضایتی شده است. آیا نویسنده از این ناراحت است که چرا دیدار دانشجویی آلوده به توهین و هتاکی نشده است؟ در این دیدار حدود هزار نفر از دانشجویان دانشگاه تهران با عقلانیت قابل انتظار از دانشجو و محیط علمی، در فضایی پرشور و در عین حال منطقی، حضور داشتند و مطالب متنوعی بیان و از طرف رئیس‌جمهور پاسخ داده شد. آیا این ناراحتی دارد که در مراسمی که دشمنان کشور مترصّد مخابره درگیری و توهین از آن بودند، شور و هیجان توأم با متانت و عقلانیت به دنیا مخابره شد و پروژه ایران‌ستیزان شکست خورد؟ نه رئیس‌جمهور از کوره در رفت و مانند بعضی از اسلاف خود دانشجو را تهدید به بیرون انداختن از سالن کرد و نه دانشجویان اجازه تکرار برخی از صحنه‌های زننده دون شأن دانشگاه را دادند. آیا این تعامل عقلانی و در تراز نهاد علم، شایسته تجلیل است یا تقبیح؟
نویسنده در چند بخش از متن، ادعای نشنیدن سخن معترضان را به رئیس‌جمهور منسوب کرده است. در این زمینه از روزنامه و نویسنده محترم دعوت می‌کنیم که قبل از تحریر این‌گونه ادعاها لااقل از جناب آقای مرعشی دبیرکل محترم حزب کارگزاران سازندگی درباره جلسه چندی قبل جمعی از اصلاح‌طلبان با رئیس‌جمهور که ایشان نیز در آن حضور داشت، استطلاع می‌کرد. دهها جلسه از این قبیل در 16 ماه گذشته بین رئیس‌جمهور و فعالان سیاسی، رسانه‌ای و مدنی و صاحبنظران علوم اجتماعی و اقتصادی برگزار شده و به‌طور میانگین هر دو ماه یک‌بار رئیس‌جمهور در یک جمع دانشجویی حاضر شده است.
در یادداشت از این مسئله انتقاد شده است که چرا رئیس‌جمهور در سخنان خود به دفاع از برنامه‌ها و اقدامات دولت برخاسته است؟ این هم یکی دیگر از عجایب است که بالاترین مقام اجرایی کشور از این بابت مؤاخذه شود که چرا در قبال امور تحت مسئولیت خود پاسخگو است؟ اینکه رئیس‌جمهور پاسخگوی عملکرد دولت خود است و برای عوض کردن میدان و فرار از پاسخگویی، صورت مسئله را با التهاب‌آفرینی عوض نمی‌کند، دقیقاً همان نقطه مورد انتظار مردم است.»