به گزارش مشرق، از همان سوت اول معلوم بود كه چه خوابي براي قهرمان ايران ديده‌اند، تذكر پشت تذكر و اخطار پشت اخطار، آخرش هم سوت پايان و تلخي شكست و آب سردي كه روي پيكر عبدولي ريخته شد. همه مردم ايران در آن لحظات نگاهشان به قاب تلويزيون دوخته شده بود و شكست پهلوان خود را باور نمي‌كردند. اما در همين لحظه مادر اين پهلوان در حال دعا بود؛ دعا مي‌كرد كه ديگر ورزشكاران ايراني پرچم كشورش را بالا ببرند.
مادر سعيد عبدولي باخت فرزندش را قبول ندارد. او درباره حضور پسرش در المپيك و شكست ناباورانه‌اش با نادواري به ايسنا گفت: «از نظر من سعيد نباخته چون همه ديدند كه با ناداوري حق او را خوردند. حالا خدا را شكر كه اگر سعيد طلا نگرفت و پرچم ايران را بالا نبرد، بقيه توانستند اين كار را بكنند. آنها هم پسر من هستند و مثل سعيد براي همه‌شان دعا كردم.»
دلش پر است از ناجوانمردي قاضي ميدان و ناراحتي در كلامش موج مي‌زند! غصه‌اش اما از باخت پسرش نيست؛ «از لحظه‌اي كه سعيد روي تشك رفت، داور به او تذكر داد و من فهميدم كه مي خواهد سعيد را ببازاند. من از اين ناراحت شدم كه آنها چنين برنامه‌اي را پياده كردند. 15 سال است كه سعيد از خوشي‌ها و جشن‌هاي ما دور بود، چون مي خواست پرچم ايران را بالا ببرد. همه مي‌دانند كه مادر چه زجري مي‌كشد و چه آرزوهايي براي فرزندش دارد.»
مادر عبدولي درخواستي هم از مسئولان دارد كه شنيدنش گوش شنوا مي خواهد: «سعيد براي پرچم ايران و كشورش تلاش مي‌كرد. هدف او سربلندي ايران بود و هست. از مسئولان كشور مي خواهم كه همان طور كه رييس جمهور پيام داد، نگذارند حق سعيد ضايع شود. سعيد دو روز است كه گريه مي كند، ما چيزي نمي‌خواهيم، فقط نگذارند پسرم گريه كند، جز اين هيچ انتظاري از كسي ندارم.»
سعيد بايد خيلي خوشبخت باشد كه مادر و پدري اين چنين بزرگوار و دريادل دارد. مادرش كه دعاي خود را پشتيبان او كرده، پدرش هم احساسش را روانه لندن كرده و مي‌گويد: «سعيد تلاش زيادي كرد و زحمت كشيد. او چند سال در اردو بود. دو دوره قهرمان جوانان جهان و قهرمان آسيا و بزرگسالان جهان شده است. همان لحظه‌اي كه داور سوت شروع مسابقه را زد فهميدم كه مي خواهد حريفش را برنده كند. آن لحظه قلبم ايستاد و زدم زير گريه. سعيد مي توانست قهرمان المپيك شود، اما آنها برنامه ريخته بودند كه نگذارند.»
پدر عبدولي نيز گفت: «وقتي رييس جمهور پيام داد و گفت كه سعيد قهرمان است، همه استان خوشحال شدند. سعيد اعجوبه كشتي ايران و جهان است. من او را بزرگ كردم كه پرچم ايران و اسلام را بالا ببرد و دل مردم و رهبر را شاد كند. من فقط از اين ناراحتم كه ناداوري را سر بچه من خالي كردند.»
سعيد عبدولي تلاش خود را كرد و تا جايي كه مي توانست جنگيد. حالا نوبت مسئولان كشور است كه وارد كار شوند: «از رييس جمهور و مسئولان ورزش مي‌خواهم كه سعيد را دلداري دهند و همان گونه با او رفتار كنند كه با قهرمانان رفتار مي‌كنند. همه مردم اين انتظار را دارند. نبايد به خاطر يك باخت كه با ناداوري بود، تلاش‌هاي سعيد فراموش شود. بايد از او هم مانند قهرمانان تقدير شود، چون او اميد طلايي ايران بود. من يك ايراني‌ام و از اين كه ايراني‌ها مدال بگيرند افتخار مي كنم، اما مي‌خواهم به سعيد روحيه بدهند.»
پدر عبدولي ادامه مي دهد: «من پنج پسر دارم كه همه آنها مي توانند قهرمان دنيا و المپيك باشند. مسئولان بايد استعداديابي كنند. من دو پسر شش و هفت ساله دارم كه وقتي حق سعيد را خوردند، گريه مي كردند. اين‌ها غيرت و تعصب ايراني را فراموش نكرده‌اند.»
وي از رسانه‌هايي كه به انتشار اخبار ورزشكاران مي پردازند هم تشكر كرد و گفت: «خبرنگاران ورزشي كم از قهرمانان ندارند. اين‌ها دل ورزشكاران را شاد مي كنند. خواسته‌ام از رسانه‌ها اين است كه از سعيد حمايت كنند و از او بگويند تا روحيه‌اش عوض شود. خدا شاهد است كه در اين دو روز خورد و خوراك نداشته‌ايم، ما اين روزها حال خوبي نداريم.»
مادر سعيد عبدولي باخت فرزندش را قبول ندارد. او درباره حضور پسرش در المپيك و شكست ناباورانه‌اش با نادواري به ايسنا گفت: «از نظر من سعيد نباخته چون همه ديدند كه با ناداوري حق او را خوردند. حالا خدا را شكر كه اگر سعيد طلا نگرفت و پرچم ايران را بالا نبرد، بقيه توانستند اين كار را بكنند. آنها هم پسر من هستند و مثل سعيد براي همه‌شان دعا كردم.»
دلش پر است از ناجوانمردي قاضي ميدان و ناراحتي در كلامش موج مي‌زند! غصه‌اش اما از باخت پسرش نيست؛ «از لحظه‌اي كه سعيد روي تشك رفت، داور به او تذكر داد و من فهميدم كه مي خواهد سعيد را ببازاند. من از اين ناراحت شدم كه آنها چنين برنامه‌اي را پياده كردند. 15 سال است كه سعيد از خوشي‌ها و جشن‌هاي ما دور بود، چون مي خواست پرچم ايران را بالا ببرد. همه مي‌دانند كه مادر چه زجري مي‌كشد و چه آرزوهايي براي فرزندش دارد.»
مادر عبدولي درخواستي هم از مسئولان دارد كه شنيدنش گوش شنوا مي خواهد: «سعيد براي پرچم ايران و كشورش تلاش مي‌كرد. هدف او سربلندي ايران بود و هست. از مسئولان كشور مي خواهم كه همان طور كه رييس جمهور پيام داد، نگذارند حق سعيد ضايع شود. سعيد دو روز است كه گريه مي كند، ما چيزي نمي‌خواهيم، فقط نگذارند پسرم گريه كند، جز اين هيچ انتظاري از كسي ندارم.»
سعيد بايد خيلي خوشبخت باشد كه مادر و پدري اين چنين بزرگوار و دريادل دارد. مادرش كه دعاي خود را پشتيبان او كرده، پدرش هم احساسش را روانه لندن كرده و مي‌گويد: «سعيد تلاش زيادي كرد و زحمت كشيد. او چند سال در اردو بود. دو دوره قهرمان جوانان جهان و قهرمان آسيا و بزرگسالان جهان شده است. همان لحظه‌اي كه داور سوت شروع مسابقه را زد فهميدم كه مي خواهد حريفش را برنده كند. آن لحظه قلبم ايستاد و زدم زير گريه. سعيد مي توانست قهرمان المپيك شود، اما آنها برنامه ريخته بودند كه نگذارند.»
پدر عبدولي نيز گفت: «وقتي رييس جمهور پيام داد و گفت كه سعيد قهرمان است، همه استان خوشحال شدند. سعيد اعجوبه كشتي ايران و جهان است. من او را بزرگ كردم كه پرچم ايران و اسلام را بالا ببرد و دل مردم و رهبر را شاد كند. من فقط از اين ناراحتم كه ناداوري را سر بچه من خالي كردند.»
سعيد عبدولي تلاش خود را كرد و تا جايي كه مي توانست جنگيد. حالا نوبت مسئولان كشور است كه وارد كار شوند: «از رييس جمهور و مسئولان ورزش مي‌خواهم كه سعيد را دلداري دهند و همان گونه با او رفتار كنند كه با قهرمانان رفتار مي‌كنند. همه مردم اين انتظار را دارند. نبايد به خاطر يك باخت كه با ناداوري بود، تلاش‌هاي سعيد فراموش شود. بايد از او هم مانند قهرمانان تقدير شود، چون او اميد طلايي ايران بود. من يك ايراني‌ام و از اين كه ايراني‌ها مدال بگيرند افتخار مي كنم، اما مي‌خواهم به سعيد روحيه بدهند.»
پدر عبدولي ادامه مي دهد: «من پنج پسر دارم كه همه آنها مي توانند قهرمان دنيا و المپيك باشند. مسئولان بايد استعداديابي كنند. من دو پسر شش و هفت ساله دارم كه وقتي حق سعيد را خوردند، گريه مي كردند. اين‌ها غيرت و تعصب ايراني را فراموش نكرده‌اند.»
وي از رسانه‌هايي كه به انتشار اخبار ورزشكاران مي پردازند هم تشكر كرد و گفت: «خبرنگاران ورزشي كم از قهرمانان ندارند. اين‌ها دل ورزشكاران را شاد مي كنند. خواسته‌ام از رسانه‌ها اين است كه از سعيد حمايت كنند و از او بگويند تا روحيه‌اش عوض شود. خدا شاهد است كه در اين دو روز خورد و خوراك نداشته‌ايم، ما اين روزها حال خوبي نداريم.»