و دیدگان امید ما از غیر تو بسته شده است
ای امام قائم! که منزل هدایت پاکی چقدر صبر کنیم که اعضای درون انسان‌های صابر پاره پاره شده!
و دین خدا تا به کی از تنفر ستمکاران مظلوم واقع شود؟
دین خدا برای سنجش نبض ضعیفش، دست به سوی طبیبی چون تو دراز کرده و از ضعف خود به تو می نالد
می بیند که تو را که ناصر او هستی غایبی، ولی شرک و عداوت حاضر و ناصر است
ما قبل از ندای خدا که تو را امر به خروج کند، گوش مبارک شما را صدا می زنیم، شاید که شما را برانگیزد
از شما می خواهیم که بیش از این در برابر جهیدن شیر خسته ضلالت ننشینی
و عزم راسخت ضعیف نشود و پیش چشم کسی که بیدار نیست، شب را صبح نکنی!
و ما می دانیم توان شما نسبت به مقاصدتان قاصر و کم نیست
و جایی که خدای قاهری بالای سر داری، از هیچ قاهری خوف نداری
و ما باید ببینیم که پشت ظالمان از ضربت شمشیر شما بریده شده است
روزی که شما دیگر بر کسی که کلاهخود پوشیده یا سربرهنه است سکوت نخواهی کرد
اگر شما مالک امر قیام خود بودی، نفرات خود را برای قیام برمی گرفتی!
و اگرچه سختی‌ها ما را خرد کرده است، تمام تلاش شخص عذرخواه از محضر شما را به کار می بستیم
ولی می بینیم که نزد خدا چیزی با ارزش‌تر از مقام بلند تو نیست
اگر از خدا بخواهیم امر ظهور تو را در همین عصر حاضر تعجیل کند
امر به ظهور توسط خدا، سریع‌تر از چشم به هم زدنی به تو می رسد
و عدالت تو فرهنگ دینی ما می شود؛ ما را حفظ کن که دست اعوجاج گران، دینت را گنگ ساخته است
و با ما ایمنی ات را در جایی تسکین ده که تحت دو بال به پهنای دو کتف اسرافیل باشد
تا کی و چه زمانی مصیبت‌های لاعلاجمان از این درد بی درمان به شمشیر شما شکایت برد؟
و چرا شمشیرها از تشنگی عدالت تو مثل ماهی بیرون آب دست و پا نمی زنند تا وارد آبی شوند که زلال و جاری است؟
آیا نشستن و عدم قیام تو پایانی ندارد؟ این جلوس را تبدیل به قیام کن که ما خونخواهان فدایی تو هستیم
آتش این قیام، نور خورشید و ماه را می میراند و ظلمت غبارآلود و فراوانش را از بین می برد
قیامی که در آن اصحاب حضرت هر که را که تغییر نکند می کشند یا اسباب تنهایی او را به امر صادر شده فراهم می آورند
و هر جوانی پهلویش را در برابر شیر قوی و عصبانی خم می کند
مرد گندمگون و ماهری با او حرف می زند و مانند عقاب پر صدا و  شکننده، او را منزجر می‌کند
به اینکه می تواند خوشحال باشد، در حالی که بین کشتگان جنگ دنبال مردگان و زندگان بگردد که در اثر ضربات نیزه دشمن افتاده ‌اند و او برگشتی پیروزمندانه داشته باشد
و هنگام جنگ نیزه در دست گرفتن برایش آسان‌تر است از شیشه بلورین عطر
اصحاب او مردان جنگ هستند و دشمنشان لباس خواری و ذلت پوشیده اند
آنان برگزیدگان مجد از نسل هاشمند و حسابی فاخر و خالص دارند
ستارگانی از تو هستند در شب روشن که با نور آشکارشان آسمان را فرا می گیرند
و تو برای آنان به منزله قطب ثابت میدان کارزاری و آنان مانند آسمانی درخشان به گرد تو هستند
اسبانشان تشنه هستند، اما نیزه و شمشیر برانشان را سیراب می کنند
شجاعانی که نیزه‌هایشان درون کبدهای پرکینه دشمنانشان را دگرگون می کند
و شمشیرهایشان هنگام ترس دشمنان از اجلی که نزدیک است برنده نام نهاده می شود
اگر راه محل اجتماع دشمنان بر آنان بسته شود، از راه آسمان جلو می روند و فضای آسمان را بر پرندگان سدّ می کنند
اگر کلاهخود از سر بردارند، اسب‌هایشان در دریای آکنده از خون شنا می کنند
در آن هنگام دیگر ضربه نوک نیزه لغزش مکاران را نخواهد بخشید
و ضربه ‌ای که بین نفوس و مردم پست الفتی از جانب پیروزمندان را ایجاد می کند
ای طالب خون‌های در گذشته ریخته شده! کجا هستی؟
کجاست کسی که برای محو ضلالت و تجدید رسم هدایت فراگیر مهیا شده است؟
و کجاست نشر دهنده دین معبود و نجات بخش اجداد با تقوا و عالم؟
ای فرزند بزرگی‌ها و کسی که با بزرگی در آمیخته ای! و ‌ای که آثار تو از گذشتگانت ستودنی است!
و مدح آنان موجب افتخار مدح کنندگان است و ذکر آنان مایه شرف ذاکران است
و کسانی که پیمان جنگ بستند، دست بارز تو نسبت به شمشیر کشیدن بر روی آن دشمنان غافل نخواهد بود
با شمشیر خود، خون ادا نشده هدایت را دریاب که گردن تیرانداز دشمن نزدیک شمشیر توست
همین قدر برای تأسف خوردن کافی است که زمانه در گذر است، ولی تو ناهی و آمر مردمان نیستی
و دیدگان ما به چراغ طلعت درخشانت نورانی نمی‌ شود!
ما سخت به تو مشتاقیم، مانند شوق درختان آماده رشد به بهاری پر آب و باران
ای امام هدایت! بر تو می بارد آن باران نیکی که از فرد بزرگواری جاری است
ای که حلمت را از خدا داری! مظلومان فریفته شده اند و ظالمان قدرت مؤاخذه خدای قادر را از یاد آنان برده اند
و طول انتظار تو دل ها را رقیق کرده و پلک‌ها  را بر هم انداخته است
تا کی غصه و رنج، اعضای درونی ما را بتراشد و تا کی دست ستمگر، بر ستم کاری اش دراز باشد؟
‌ای پسر پیامبر صلّى اللَّه عليه و آله ! تا کی مقابل دیدگانت بر ما تازیانه‌های بلای سست کننده فرود آورده شود؟
تا کی ما در بلایای عظیم باشیم و تو را از درون دهان باز آن شداید بخوانیم؟
و دیدگان امید ما از غیر تو بسته شده است
آیا بر اینکه زمانه گوشت تن ما را می برد صبر نماییم؟ در حالی که هُرم آتش مصیبت فراگیر و نابودکننده می وزد!
آیا صبر کنیم، در حالی که این چارپایان گمراهی، پوست مردم مظلوم را با ایمنی می کنند؟
آیا صبر کنیم، در حالی که پرنده دشمنی آمده و بدون هیچ ترسی، صبح و شام پرواز می کند و ترسی ندارد؟
ما می بینیم که شمشیر پوسیده و کهنه اولین آنان، به دست افراد ظالم دیگری بالای سر ماست
ظلمشان در گوشت تن ما ریشه دوانده و استخوان‌های ما را دست ظلمشان از هم جدا ساخته است
در این زمان ما را شکنجه می کنند، در جایی که هیچ کس جز کفار به آن راضی نیست
و ما به آن ظالمان شکایت می کنیم و آنان انعطافی به خرج نمی ‌دهند، مانند شکایت شتری که در آستانه نحر است از کُشنده خود
و وقتی تنگ  زیر شکم شتر به هم متصل می شود، ما نمی ‌بینیم که کسی از ظلم نهی نماید
از شر ظالمان، مانند ناله شتر از نحر کنندگانش به تو فریاد می زنیم.
اللهم عجل لولیک الفرج