به گزارش مشرق به نقل از هلث دی نیوز، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد نزدیکی به طبیعت ممکن است خطر ابتلاء به ناراحتی‌های روانی جدی را در افراد مسن کاهش دهد. این ناراحتی می‌تواند منجر به اختلال خفیف فکری و حافظه و همچنین زوال عقل شود.
«سولماز امیری»، نویسنده این مطالعه از دانشگاه ایالتی واشنگتن، گفت: «از آنجایی که ما فاقد روش‌های پیشگیری یا درمان مؤثر برای اختلالات شناختی خفیف و زوال عقل هستیم، باید در نحوه نگاه کردن به این مسائل خلاق باشیم.»
او در یک جلسه خبری اظهار داشت: «امید ما این است که این مطالعه که سلامت روانی بهتری را در بین افرادی که در نزدیکی پارک‌ها و آب زندگی می‌کنند نشان می‌دهد، منجر به آغاز مطالعات دیگری در مورد چگونگی عملکرد این مزایا و اینکه آیا این نزدیکی می‌تواند به پیشگیری یا به تأخیر انداختن اختلالات شناختی خفیف و زوال عقل کمک کند، شود.»
مشکلات سلامت روانی که نیاز به درمان دارند و تأثیر متوسط تا شدیدی بر توانایی فرد برای مشارکت در موقعیت‌های کاری، تحصیلی و اجتماعی دارند، پریشانی روانی جدی تلقی می‌شوند.
برای مطالعه این موضوع، محققان از داده‌های سرشماری ایالات متحده و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها استفاده کردند تا مشخص کنند شرکت‌کنندگان چقدر به فضاهای سبز و آبی نزدیک هستند.
در حالی که فضای سبز می‌تواند شامل پارک‌ها و باغ‌های اجتماعی باشد، فضای آبی شامل آب‌هایی مانند دریاچه‌ها، رودخانه‌های بزرگ و سواحل است.
این مطالعه شامل بیش از ۴۲۰۰۰ نفر ۶۵ ساله و بالاتر بود که در مناطق شهری ایالت واشنگتن زندگی می‌کردند.
هر کدام با استفاده از مقیاس ۵ نمره‌ای به سوالاتی در مورد فراوانی علائم افسردگی و اضطراب پاسخ دادند. اگر کسی هرگز یکی از این علائم را احساس نمی‌کرد، علامت صفر می‌گرفت. اگر علامت ثابت بود، ۴ می‌شد.
همچنین سوالاتی در مورد شدت احساسات آنها وجود داشت، از جمله سوالاتی مانند اینکه چند روز به دلیل ناراحتی روانی قادر به کار نبودند، چند روز بهره وری آنها تحت تأثیر پریشانی قرار گرفت و چند بار آنها به دنبال کمک حرفه‌ای بودند. امتیازات از ۰ تا ۲۴ با میانگین امتیاز ۲ متغیر بود.
شرکت‌کنندگانی که در این آزمون نمره بالاتر از ۱۳ را کسب کردند، دارای پریشانی روانی جدی در نظر گرفته شدند. در مجموع، ۲٪ با این توصیف مطابقت داشتند.
حدود ۷۰ درصد از شرکت کنندگان در فاصله نیم مایلی فضای سبز زندگی می‌کردند. حدود ۶۰ درصد در فاصله نیم مایلی فضاهای آبی قرار داشتند.
این مطالعه نشان داد افرادی که در فاصله نیم مایلی هر یک از این فضاها زندگی می‌کنند، در مقایسه با افرادی که دورتر زندگی می‌کنند، ۱۷ درصد کمتر در معرض خطر ابتلاء به ناراحتی‌های روانی جدی هستند.
حدود ۱.۳ درصد از افرادی که در فاصله نیم مایلی پارک‌ها و آب زندگی می‌کردند، در مقایسه با ۱.۵ درصد از افرادی که بیش از نیم مایلی دورتر از آنها زندگی می‌کردند، دچار ناراحتی‌های روانی جدی بودند.