درست است، آسان نیست قیافه شخصی را از جوان و به پیر تبدیل کرد و آن را برای مخاطب باورپذیر ساخت؛ امّا گاهی اوقات، برای تبدیل فردی که در اواسط دهه سوم زندگی اش به سر می‌برد به فردی با موهای خاکستری و پوستی چروکیده، واقعا شگفت انگیز است. این ویژگی را می‌توان در میان بازیگران اصلی جی. ادگار و دیگر فیلم های سینمایی مشاهده نمود.
مایکل جی. فاکس در فیلم بازگشت به آینده 2
مایکل جی. فاکس را در صحنه های مربوط به آینده در فیلم بازگشت به آینده 2 مشاهده کنید. در این فیلم بیننده تصور می‌کند که سن فاکس، بسیار کمتر از 47 سال است. بدیهی است، فاکس که امسال 50 ساله خواهد شد، بسیار خوب مانده است. شاید بخش گریم و همچنین کارگردان فیلم، رابرت زمه کیس، در تلاش برای انتقال این موضوع بودند که آینده زندگی شما را خواهد بلعید، تا جایی که شما ظاهری حیرت انگیز پیدا کنید؟
من قبول دارم که همیشه با ملایمت با این کمدی ضعیف برخورد کرده ام. بازیگران جالب هستند، نوشته ساده و خوب است، و قلب فیلم در نقطه درستی قرار دارد. در طول فیلم، بازیگران سفری را از سال 1932به سال 1997 دارند. بخش هنری در ساخت این فیلم، به دنبال روشی می‌افتد تا بازیگران را زشت کند. کار آنها امیدوارکننده بود. مورفی در سن 50 سالگی، بهتر از نیمی از افراد به نظر می‌رسد که به این سن رسیده اند.
هافمن به ایفای نقش یک مرد 121 ساله در این فیلم دهه هفتاد میلادی پرداخته است. داستان فیلم درباره یک پسر سفیدپوست است که توسط قبیله شِین بزرگ می‌شود. با گذشت چهار دهه از آن زمان، امروز می‌توانیم هافمن را در سن 74 سالگی ببینیم تا دریابیم که آیا او شبیه به فرد آسیب دیده از زباله های سمی در روبوکاب است یا خیر.
این گریم منطقی و فوق العاده بود، البتّه باید بدانیم که مسئول اجرای گریم، اِستان وینستون بود. که به خوبی بر روی شخصیت جانی دِپ کار کرده است. گریم رایدر خیلی زیاد نیست و دقیقا کافی است؛ در واقع سبب شده تا شخصیت باورپذیری را به مخاطب خود ارائه دهد.
واقعا عجیب است که گریم راسل کروو از این دانشمند عقب مانده و کهنه پرست که برنده جایزه اسکار سال 2001 شد، بسیار شبیه به قیافه جان نش واقعی در این سن بود. در رابطه با جنیفر کانلی، داستان کاملا متفاوت است. او تا حدی شبیه به مجسمه مومی خودش است که تا سال 2076 در یک موزه به حال خود رها شده باشد.
شما تصور می‌کنید که جادوگران از قدرت خود استفاده می‌کنند تا زمانی که مسن تر می‌شوند، بیش از پیش شبیه به خدایان یونانی شوند. نگاهی به روپرت گیرینت لاابالی بیاندازید. و ما ایمان داریم که اِما واتسون، شبیه به خود هلن میرن در سن 63 سالگی خواهد بود.
تیم گریم این فیلم مدّت های زیادی بر روی چهره براد پیت کار کردند. او نقش بنجامین باتن را در فیلم دیوید فینچر بازی کرد؛ فردی که بالعکس افراد دیگر زندگی می‌کند. از پیرمردی به کودکی می‌رسد. چهره براد پیت پیر خیلی عجیب و با آب و تاب کار نشده است. بنجامین پیر، چهره ای بسیار انعطاف پذیر دارد. آنچه در مورد فیلم جالب بود، تغییر متناسب چهره براد پیت در سنین مختلف بود. اگر براد پیت، آن طور که در این فیلم به نمایش نشان داده شد، چهره اش تغییر کند. مطمئنا در چند دهه آینده مرد بسیار جذابی خواهد بود.
بخش گریم به خوبی بر روی چهره لیندسی لوهان در این فیلم کار کرد. کار آنها واقعا حیرت انگیز است و برنده شدن جایزه اسکار برایشان دور از دسترس نبود.