به گزارش مشرق، انقلاب که پیروز شد به جز حضرت امام که رهبر انقلاب بود چند مرجع تقلید مهم در کشور وجود داشت که هرکدام مقلدینی داشتند، مثل آیت‌الله گلپایگانی، آیت‌الله مرعشی نجفی و آیت‌الله سید کاظم شریعتمداری. آیت‌الله شریعتمداری پیش از انقلاب در مجموع به عنوان یک مرجع نزدیک به رژیم شاه و حامی آن شناخته می‌شد که چندان به دنبال انقلاب و براندازی پهلوی‌ها نبود. مشی سیاسی‌اش تأیید نظام سلطنتی و حمایت از شخص شاه به همراه انتقاداتی در چهار چوب بود و هیچگاه موافق جنس مبارزه امام با رژیم شاه نبود.
قهرمان‌سازی‌های ناشیانه
بیت و حامیانش که رابطه خوبی با ساواک و دربار داشتند با معرفی امام و مبارزین به عنوان چهره‌های تندرو می‌کوشیدند او را مرجعی میانه‌رو معرفی کنند. هرچند در ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب انتقادات آیت‌الله شریعتمداری نیز متاثر از جو انقلابی آن زمان کمی پررنگ‌تر شد. پس از پیروزی انقلاب در حالی که امام به عنوان رهبر انقلاب و مرجع تقلید شناخته می‌شد آیت‌الله شریعتمداری و حامیانش که اساساً با امام موافقتی نداشتند در تلاش بودند او را به عنوان مرجع آذری زبان‌ها، که حامیان زیادی دارد و جمهوری اسلامی نوپا باید به نظراتش تمکین کند، معرفی کنند.
دست در دست سیا
بهار ۵۸ ایستگاه سازمان سیا در تهران پالس‌هایی از تمایل آیت‌الله شریعتمداری به ارتباط با آمریکایی‌ها دریافت می‌کند. بر این اساس یکی از منابع اطلاعاتی خود که از قضا رابطه نزدیکی با آیت‌الله شریعتمداری دارد را مأمور می‌کند تا به دیدار او برود این منبع که در اسناد سیا با اسم رمز SD VALID معرفی می‌شود در یکی از ملاقات‌ها صریحاً به آیت‌الله شریعتمداری می‌گوید دوستان آمریکایی ابراز احترام کرده و گفته‌اند می‌دانند در صحنه سیاسی ایران می‌خواهد چه بکند و پیشنهادی می‌کنند فرد مورد اعتماد از طرف او برای مذاکره معرفی شود. آیت‌الله فرزندش حسن را معرفی می‌کند و به این ترتیب او از طرف پدر در تماس مستقیم با ایستگاه سیاه در تهران قرار می‌گیرد.
اخاذی از آمریکایی‌ها
همزمان با لینک SD VALID تیمسار فرازیان مدیرکل اداره دوم ساواک که آذری و از منابع اطلاعاتی ایستگاه سیا که در تهران است نیز با شریعتمداری مرتبط می‌شود. از این لینک است که آیت‌الله شریعتمداری اعلام می‌کند برای حزب خلق مسلمان نیاز به ۵ میلیون دلار پول دارد. پس از کشف توطئه قطب‌زاده در بهار ۶۱ و هماهنگی آیت‌الله شریعتمداری با آن برخی از اسناد ارتباط او با ایستگاه سیا در تهران و اسناد کامل این ارتباط چند ساله بعد در سال ۶۴ منتشر می‌شود.