در اين مطالعه يك هزار مورچه چوب در ابعاد ناخن شست به گيرنده هاي بسيار باريك راديويي مجهز شده و سپس در لانه هاي خود در منطقه «دربشاير» به عنوان يكي از مناطق حضور ميليوني مورچه ها رها مي‌شوند.
«ساموئل اليس» سرپرست تيم تحقيقاتي تأكيد مي كند: گيرنده هاي راديويي به عرض يك ميلي متر مانند باركد عمل كرده و براي شناسايي يك مورچه در مجموعه لانه استفاده مي‌شود. مورچه‌ها به تنهايي حشرات باهوشي نيستند، اما در زمان حضور در سيستم پيچيده لانه عكس‌العمل هاي هوشمندانه اي بروز مي دهند.
بررسي فعاليت مورچه ها در اين شبكه گسترده و نحوه برقراري ارتباط و حركت در مجموعه پيچيده لانه ها مي تواند به شناخت بهتر نحوه تعامل با محيط و برقراري ارتباط با ساير مورچه ها كمك كند.
محققان تأكيد مي كنند كه اين تحقيقات هيچگونه آسيب يا دخالتي در زندگي طبيعي مورچه ها ايجاد نمي كند.