این ماده توسط گروهی از محققان دانشگاه می‌سی‌سی‌پی جنوبی و به درخواست وزارت دفاع آمریکا ساخته شده تا پوششی امن و محافظ را برای سربازانی ایجاد کند که در معرض خطر انفجار هستند و پوست آنها می‌تواند با درجات متعددی از سوختگی آسیب ببیند.
تولید این ماده برای محققان بسیارچالش‌برانگیز بود، آنها نمی‌توانستند از مواد هیدروکربنی که در تولید بسیاری از لوازم آرایش به کار می‌روند استفاده کنند. این تیم به جای این ترکیبات قابل‌اشتعال که می‌توانند در برابر حرارت شدید آتش بگیرند از سیلیکون‌ها استفاده کردند. این ترکیبات تنها طول‌موج‌هایی را جذب می‌کنند که خارج از طیف پرتوهایی هستند که توسط حرارت شدید ایجاد می‌شوند.
یکی دیگر از چالش‌هایی که پیش روی این گروه بود، به قوانین ارتش برمی‌گشت که استفاده از ماده‌ای دافع حشرات را در این رنگ‌ها اجباری می‌کرد. این ماده که به اختصار DEET نامیده می‌شود نیز قابل‌اشتعال است و باید حداقل 35درصد از ترکیب رنگ‌های مورد استفاده برای استتار سربازان را تشکیل دهد. محققان برای حل این مشکل ترکیب قابل‌اشتعال DEET را به کمک هیدروژل کپسوله کردند تا احتمال مشتعل شدن آن را از بین ببرند و سپس این ترکیب را در تولید رنگ استتار به کار گرفتند.
تست‌های آزمایشگاهی که روی لایه‌ای نازک از این رنگ (نازک‌تر از ورق کاغذ) انجام شده، نشان می‌دهد این رنگ در کاهش اثر حرارت بر روی پوست بسیار مؤثر است. این لایه می‌تواند تا 15 ثانیه در مقابل گرمای شدیدی که با گرمای ناشی از انفجار یک بمب برابری می‌کند، مقاومت کرده و آنرا برگرداند. در انتهای این زمان حرارت پوشش افزایش پیدا کرده و می‌تواند پوست فرد را با سوختگی درجه 1 بسوزاند. البته اغلب حرارت شدید ناشی از انفجار بیش از 2 ثانیه پایدار نمی‌ماند.
آزمون‌های دیگر نشان می‌دهند این رنگ در موقعیت‌های دیگری می‌تواند گرمای محیط را تا 60 ثانیه تحمل کند. این زمان به سربازان اجازه می‌دهد از آتش عبور کنند یا باعث می‌شود آتش‌نشانان با ایمنی بالاتری به کار خود ادامه دهند.
این رنگ که به خوبی می‌تواند گرما و حشرات را دفع کند، قابلیت این را دارد که برای استفاده در شب یا روز جداگانه طراحی شود. علاوه بر این استفاده از آن بسیار آسان بوده، ضدآب است و آسیبی به پوست فرد نمی‌رساند. در حال حاضر محققان این پروژه دارند روی استفاده از این رنگ در لباس‌های سربازان و سرپناه‌های آنها نیز کار می‌کنند.