به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: خبرنگار آمریکایی می‌گوید آمریکا با فروکش کردن اغتشاشات در ایران، ناچار شد دوباره به میز مذاکره با ایران برگردد. این در حالی است که مقامات آمریکایی به عنوان کسانی که پشت‌پرده راه‌اندازی اغتشاشات سال گذشته در ایران نقش‌آفرین بودند، گفته بودند اولویت‌شان دیگر مذاکرات هسته‌ای نیست و اولویت را به حمایت از اعتراضات در ایران می‌دهند.
لورا لوزن در گزارشی برای «آتلانتیک» نوشت: پس از آنکه آمریکا، ماه‌ها ایران را به دلیل رد توافق اوت سال گذشته برای احیای برجام و سپس سرکوب خشونت‌آمیز اعتراضات سرزنش می‌کرد، اکنون نماینده ویژه آمریکا در امور ایران یعنی رابرت مالی، علاقه دوباره دولت آمریکا به پیگیری یک راهکار دیپلماتیک برای جلوگیری از گسترش برنامه هسته‌ای ایران را اعلام کرد. رابرت مالی در مصاحبه با گزارشگر رادیو ملی آمریکا، ان.پی.آر گفت: «امیدواریم که بتوانیم این مسئله را از طریق راهکارهای دیپلماتیک حل کنیم و آماده‌ایم در این مسیر پیش برویم.»
به نظر می‌رسد که تردید دولت جو بایدن به پی‌جویی یک دیپلماسی هسته‌ای با ایران در ماه‌های گذشته، اکنون کمتر شده باشد و این به دلیل نگرانی‌های روزافزون از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران است. جِیک سولیوان، مشاور امنیت ملی آمریکا، چهارم می در موسسه واشنگتن برای سیاست خاورمیانه، درباره برنامه هسته‌ای ایران گفت: «ما در حال تعامل دیپلماتیک با ایران بر سر برنامه هسته‌ای این کشور هستیم و همچنان بر این باوریم که ترک توافق برجام، بی‌آنکه هیچ جایگزینی داشته باشد، یک اشتباه تلخ بود.» او افزود: «بله، ما همچنان برای توقف ایران در حرکت به سمت دستیابی به سلاح هسته‌ای، اقداماتی را انجام می‌دهیم و همزمان به دنبال یک راهکار دیپلماتیک هستیم که این مسئله را در مسیری پایدار و بلندمدت قرار دهد.»
با این حال، به نظر نمی‌رسد که، دست کم در آینده نزدیک، آمریکا گزینه دیپلماتیک در چارچوب «P۵+۱» را پیگیری کند. علی واعظ، مدیر برنامه ایران در گروه بین‌المللی بحران گفت: «درست است که برای آمریکا دشوار بود که با دولت ایران در هنگامه اعتراضات، وارد گفت‌وگو شود اما اکنون گرد و غبارها فرو نشسته و مسئله پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران دوباره در اولویت قرار دارد و به همین دلیل روشن است که آمریکا باید راهکاری دیپلماتیک را برای کنترل فعالیت‌های ایران پی‌جویی کند.»
واعظ می‌گوید: «در این‌جا مسئله اولویت‌بندی مطرح است. فکر می‌کنم که تغییری در نگرش آمریکا نسبت به مسائل کلیدی مربوط به فعالیت‌های ایران رخ داده است. چند ماه پیش، مسائل حقوق بشر در بالاترین سطح اولویت بود و اکنون فکر می‌کنم که چراغ قرمز مسئله هسته‌ای دوباره می‌درخشد.»
او افزود: «باور ندارم که دستیابی به یک توافق موقت امکان‌پذیر باشد. فاصله انتظارات ایران و آمریکا به قدری زیاد است که در مدت باقیمانده از دوره دولت بایدن، امکان پل زدن روی آن وجود ندارد... اما برای دولت بایدن، کاملاً طبیعی است که تلاش کند راهی را برای جلوگیری از تشدید تنش‌ها بر سر برنامه هسته‌ای ایران پیدا کند. بنابراین فکر می‌کنم که آنچه آمریکا به احتمال زیاد در حال بررسی آن است، راهکاری است که دست کم این اطمینان را بدهد که ایران وارد رفتار تحریک‌آمیزی در زمینه هسته‌ای نشود که در دوران رقابت‌های انتخاباتی، یک رویارویی میان آمریکا و ایران را غیرقابل اجتناب کند... وجود تماس‌های دیپلماتیک، به‌ویژه به صورت غیرمستقیم، به این معنی نیست که حصول توافق ممکن است یا توافق آماده‌ای وجود دارد.» یک دیپلمات ارشد اروپایی هم با این نظر موافق بود.
به نظر می‌رسد رابرت مالی هم به این امر اذعان دارد که مسئله هسته‌ای دوباره به صدر فهرست طولانی نگرانی‌های آمریکا درباره ایران بازگشته است. او در مصاحبه اخیر خود گفت: «ما از بازدارندگی استفاده می‌کنیم تا برای آنها روشن کنیم که چنانچه به نتیجه برسیم که آنها گام‌هایی را برای دستیابی به بمب هسته‌ای بر می‌دارند، همه گزینه‌ها روی میز است اما همچنین دیپلماسی را دنبال می‌کنیم چرا که فکر می‌کنیم که دیپلماسی، پایدارترین راهکار قابل راستی‌آزمایی برای جلوگیری از ساخت سلاح هسته‌ای توسط ایران است.»