به گزارش مشرق، فرهنگ ترافیکی دیگر فقط برای آدم بزرگ‌ها نیست و باید بپذیریم که از عصر اسب سواری که مختص به افراد بزرگسال بود عبور کردیم. جامعه عصر کنونی با طیف گسترده ای از مصرف کنندگان مواجه است که کودکان و نوجوانان بخش انکارناپذیر آن هستند.
دوچرخه، اسکیت، اسکوتر و حتی موتورهای کوچک برقی تنها یکی از دروازه‌های ورود کودکان به جهان وسائل نقلیه و حوزه ترافیک هستند و به همین خاطر آنها نیز به همراه والدینشان نیازمند آموختن فرهنگ و رفتار ترافیکی خواهند بود.
البته فرهنگ ترافیکی فقط مربوط به رانندگی کودکان نمی‌شود، بلکه به حضور و نوع حضور آنان در خودرو و یا هر وسیله نقلیه دیگر نیز مربوط است.
نشاندن کودکان پشت فرمان در آغوش راننده، سوار کردن آنان در صندلی جلو، بی توجهی به بستن کمربند ایمنی، عبور سر یا دیگر اعضای از پنجره خودرو در حال حرکت و از این دست رفتارها هر کدام نشان دهنده فقدان آموزش صحیح و آگاهی افراد نسبت به فرهنگ و رفتار ترافیکی است.
همین مسائل که هرکدام می تواند به حادثه ای تلخ، جبران ناپذیر و پشیمان کننده تبدیل شود به نوعی در نگاه برخی از افراد موضوعی عادی است. عادی سازی که فقط در یک لحظه تا مرز عزاداری یک خانواده نیز پیشروی می کند.
سانروف و تفریح به قیمت جان
با پیشرفت تکنولوژی در صنعت خودروسازی و افزایش امکانات رفاهی، فرهنگ و نوع مصرف نیز نیازمند تحول و توسعه است. متاسفانه برخی از این امکانات رفاهی به امکانات تفریحی تبدیل شده است که سانروف(سقف بازشونده شیشه ای) یکی از آن است. به طور حتم همه ما در خیابان کودکانی را دیدیم که از سقف سانروف سرهای خود را خارج کرده و در حال لذت بردن از نسیم هوا هستند.
هرچند استفاده از سانروف برای کودکان بسیار لذت‌بخش است اما بهتر است که والدین کودکان به منظور کاهش احتمال خطر تا حد ممکن از این کار کودکان جلوگیری کنند. ضمن آنکه این موضوع هشداری‌ست به سایر رانندگان و موتورسواران که در مواجه با خودروهایی که کودکان سرشان را از سانروف بیرون آورده‌اند با احتیاط بیشتری عمل کنند.
رییس اداره تصادفات پلیس راهور تهران بزرگ طی گفت و گویی در این باره اظهارداشت: ایستادن در ساندروف برای کودکان اصلاً یک تفریح نیست و والدین باید با مسئولیت بیشتری رفتار نمایند و نباید به بچه ها اجازه دهند که از ساندروف استفاده کنندزیرا که سطح اتکا ناپایدار است و با اولین ترمز اتفاقات ناگواری خواهد افتاد.
سرهنگ رابعه جوانبخت در خصوص کارهای خطرناک کودکان در حین حرکت خودرو توضیح داد: آویزان کردن دست و سر بچه ها از خودرو نیز بسیار خطرناک است زیرا که ممکن است سنگی از زیر خودرویی رها شده و یا اشیایی پرتاب شود و یا موتورهای عبوری با آنها برخورد کنند که بسیار خطرآفرین و باعث حوادث جبران ناپذیری خواهد شد.
کودکان نباید از سانروف و یا پنجره خودرو بیرون بیایند چرا که با کوچکترین ترمز ناگهانی به جلو پرتاب شده و یا حتی ممکن است از جلوی خودرو به زمین افتاده و خود ماشین از روی آنها رد شود
وی موضوع ساندورف را بسیار مهم دانست و گفت که نباید کودکان بدلیل جثه نحیف خود از آن بیرون بیایند چرا که با کوچکترین ترمز ناگهانی به جلو پرتاب شده و یا حتی ممکن است از جلوی خودرو به زمین افتاده و خود ماشین از روی آنها رد شود.
موضوع نوع استفاده از سانروف‌ها سالهاست که مورد هشدار پلیس راهنمایی و رانندگی قرار دارد و متاسفانه حوادث تلخی نیز به دلیل سوء استفاده از این ابزار رفاهی تجربه شد. بهمن ماه پارسال بود که کودک ۶ ساله در سانحه رانندگی حوالی پل روگذر نایبند شمالی بندرعباس جانش را به دلیل پرت شدن از سانروف از دست داد.
با این وجود طبق کد ۲۱۱۵ جرایم رانندگی بیرون آوردن دست و یا هر یک از اعضای بدن سرنشین از وسیله نقلیه در حال حرکت به جز موارد مندرج در مقررات توسط راننده تخلف بوده و در کلان شهرها جریمه ۳۱۵ هزار تومانی را به همراه خواهد داشت که به طور حتم در بازنگری امسال تغییر خواهد کرد.
جای کودک در خودرو دقیقا کجاست؟
یکی دیگر از سوء رفتارهای ترافیکی محل نشاندن کودکان در خودرو است. حتما شما هم پدرانی را شاهد بوده و هستید که هنگام رانندگی کودکان خود را بر روی پاهای خود نشانده و مبادرت به رانندگی می‌کنن. موضوعی که به گفته پلیس در هنگام وقوع تصادفات آسیب دیدگی‌ها را چند برابر می‌کند چرا که فرمان داخل قفسه سینه بچه خورده و وی را بشدت مصدوم می‌کند.
هنوز هم بسیاری از مردم جای مناسب برای قرار گیری فرزندان خود را ندانسته و یا به این مسئله اهمیت نمی دهند و البته این به پدران نیز ختم نمی شود. طبق ادعای پلیس مادران نیز با نشاندن کودک در صندلی جلو به استقبال خطر می‌روند و با این کار دقیقاً عکس محافظت از کودک خود رفتار می کنند.
طبق اظهارات پلیس کودکان بخاطر ویژگیهای خاصی که دارند به درستی قدرت تصمیم‌گیری ندارند. به همین خاطر در شرایط خاص از واکنش مناسب برخوردار نبوده و جزء آسیب‌پذیرترین قشر افراد در تصادفات هستند.
تصادفات کودکان با توجه به شرایط مختلف هم متفاوت است و به همین خاطر برابر تبصره ماده ۲۲۰ آیین نامه راهنمایی و رانندگی از سوار کردن کودکان و در آغوش گرفتن آنها در صندلی جلوی خودرو ممنوع است.
تاکید و اصرار پلیس مبنی بر عدم نشاندن و در آغوش کشیدن کودک در صندلی جلو برای این است که وقتی که والدین کودک خود را در آغوش می‌گیرند در هنگام وقوع تصادف حتی سر کودک قبل از راننده با شیشه برخورد می‌کند و در واقع وزن راننده به روی کودک افتاده و حجم آسیب دیدگی‌ها را چند برابر خواهد بود.
بی‌توجهی به حضور کودکان در اطراف خودرو
یکی از مورادی که بیش از باقی موارد تاکنون به کودکان آسیب زده و حادثه آفریده است، بی توجهی به حضور کودکان در اطراف خودرو به خصوص از سوی خود والدین است. بسیار شنیدیم که مادر یا پدری که کودک خود را زیر گرفتند. اخباری که هر از چندگاه در کنار زخم جانسوز برای خانواده، زخمی کاری برای جامعه به همراه دارد.
سوال اینجاست چرا باید چنین اتفاقاتی ناگواری برای کودکانی که هیچ تقصیری ندارند رخ دهد و پاسخش نیز همان سوء رفتار ترافیکی و نوع استفاده از وسائل نقلیه بدون آموزش های لازم است.
به گفته کارشناسان تصادفات پلیس راهور، بچه‌ها به دلیل کوتاهی قد و همچنین پنهان شدن هنگام بازی از دید والدین و یا رانندگان خارج باشند و عدم بازدید اطراف خودرو می تواند زمینه ساز حوادثی تلخ باشد. بنابر توضیح پلیس باید هر زمانی که می‌خواهید در پارکینگ‌ها سوار خودرو شوید یادمان باشد که دور خودرو را بازرسی و بازدید کنیم.
پلیس همچنین بوق زدن را راهکار دیگر برای دور کردن یا هشیاری کودکان یا والدینشان می داند و تاکید دارد: می توانید با بوق زدن بچه های اطراف ماشین را هوشیار کرد.
کودکان مقصر در تصادف
یکی از مسائل مبهم در موضوع حوادث رانندگی مقصر بودن کودکان است. اینکه اگر در حادثه رانندگی کودک مقصر شناخته شود چه کسی باید پاسخ دهد و نگاه قانونگذار به این نوع مسائل چیست؟
از نگاه قوانین راهنمایی و رانندگی قانون والدین را مکلف به نگهداری از فرزندان خود کرده است. با توجه به ماده هفت قانون مسئولیت مدنی که اشاره به افراد صغیر دارد، اگر در تصادفات تقصیر متوجه کودکان شود سرپرست آنها و کسی که مسئولیت سرپرستی که مشخصا والدین هستند پاسخگوی مستقیم خواهند بود.
همچنین طبق همین مقررات، اگر به هر دلیلی کودکان صدمه‌ای به دیگران بزنند وظیفه اصلی و توجهات به سمت والدین است و باید در برابر قانون پاسخگوی بی توجهی و عدم مراقبت از فرزندان خود باشند.
موارد بالا نشان می دهد که قوانین و فرهنگ ترافیکی در حوزه کودکان رفته رفته نیازمند اصلاح، تغییر و جدیت بیشتر است زیرا این کوچولوهای دوست داشتنی نیز همانند همه ما بزرگسالان میتوانند در حوادث رانندگی نقش مستقیم یا غیر مستقیم داشته باشند.