به گزارش مشرق، خاتمی در این پیام سعی داشته از منتظری شخصیتی ذو ابعاد ارائه کند. این درحالی است که منتظری هر قدر در مباحث فقهی صاحب جایگاه بود، در مباحث سیاسی و اجتماعی بنا به نظر امام این چنین نبود و در سیاست قابل اتکا نبود.
منتظری، شخصیت سیاسی دوراندیشی نبود و نهایتا می‌شود از او به عنوان شخصیت فقهی نام برد.
خاتمی در سطر دیگری از پیام خود در رثای منتظری چنین نوشته است: «انسانی که درد جامعه را داشته و برای رهایی آن از جهل موجود و عقب ماندگی، کوشید.» تبدیل منتظری به چهره‌ای مترقی و آوانگارد، بیش از واقعیت، نوعی بازی سیاسی است. جدا از آنکه این سخن خاتمی قابل خدشه است، مساله اساسی فراموشی اشتباه آقای منتظری در موضوع مهدی هاشمی است که به طرز عجیبی از سوی اصلاح طلبان نادیده گرفته می شود.
محمد خاتمی که غالبا در بزنگاه‌های سیاسی مهم برای جامعه، غایب است، معمولا به بهانه برخی رویدادهای حزبی، از پس پرده سکوت سیاسی رخ برمی‌آورد و با اظهارنظرهای شاذ، برای مدتی یک موج - حداقل خبری - درست می‌کند و هم‌طیفی‌هایش هم انصافا خوب در داغ شدن کوره مورد نظر می‌دمند!
در عصری که حمله به نظام سیاسی کشورمان، نوعی روشنفکری برای برخی از جریانات سیاسی محسوب می‌شود، خاتمی نیز از آن قافله جا نمانده است، به ویژه آنکه بعد از غائله پاییز ۱۴۰۱ به بهانه‌های مختلف، سعی دارد نظام را به چالش بکشد. حتی اگر گفته‌های او با واقعیت‌های تاریخی منطبق نباشد، یا برخلاف خط امام(ره) قلمداد شود. نگرش امام به مواضع آقای منتظری فراموش شدنی نیست.
منبع: روزنامه صبح نو