به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین، در چنین شرایطی این سوال مطرح می شود که با وجود این همه فرصت در یک کشور همسایه، چرا مسوولان ایرانی از این آب گل آلود ماهی نمی گیرند و نتیجه تمام این گرفتاری ها در یک قدمی ما بازی پاکستانی ها برای لغو قرارداد خط لوله صلح است؟
شاید باید دلیل این ناکامی را در نبود هماهنگی های لازم جستجو کرد. در صورتی که اگر انتقال گاز، برق بنزین به این کشور در یک بسته دیده شود می تواند فایده زیادی برای دو کشور به همراه داشته باشد.
اما متاسفانه نبود یک برنامه ریزی منسجم و فراتر از یک وزارتخانه باعث شده تا این فرصت ها به راحتی از دست برود و امروز این خطر جدی شود که گاز پارسی به پاکستان نرسد.
درحال حاضر تنها صادرات واقعی ایران به این کشور صادرات برق است که البته بعید به نظر می رسد کشور دیگری در همسایگی پاکستان بتواند نیاز آن را تامین کند. بنابراین در صورت اتحاد میان دو وزارتخانه نفت و نیرو و دیدن این بسته در قالب بسته ملی می توان صادرات برق، گاز و بنزین به این کشور را به طور همزمان اجرایی کرد.
اما این روزها خبر می رسد که پاکستان به شدت به دنبال واردات گاز از همسایگان دیگر است و تلاش این کشور نشانی از دریافت مازاد صادرات ایران ندارد. چراکه در حال حاضر پاکستانی ها در تلاشند تا از دو مسیر گاز وارد کشور خود کنند. اگرچه هر دو مسیر از هند می گذرد اما قراراست بخشی از نیاز این کشور از طریق ترکمنستان از هند بگذرد و به این کشور برسد.
بخشی دیگر هم قراراست از قطر به صورت ال.ان.جی به هند برسد و هند با احداث خطو لوله ای این گاز را به این کشور صادرکند. هند اگرچه گازی ندارد اما سعی دارد از کمبودهای این کشور بهره برداری سیاسی و اقتصادی کند و از این طریق به راه ترانزیت گاز منطقه بدل شود.
درحالیکه براساس مسوولان بنزینی کشور ما توان صادرات بنزین را داریم و در عین حال بخش خصوصی ما نیز برای این امر اعلام آمادگی کرده است. بنابراین دولتی ها می توانند باب مذاکره برای بخش خصوصی ایرانی با پاکستانی ها را برای صادرات بنزین باز کند که این خود می تواند به منافع سیاسی ایران در مطقه نیز کمک کند.
با تمام این پتانسیل ها در حال حاضر پاکستان روزانه 70 مگاوات برق از ایران دریافت می کند اما خواستار افزایش آن تا مرز 1200 مگاوات شده است. در چنین شرایطی با تمام به کمبود برق در هند و مشکلات ناشی از آن می تواند صادرات برق به این کشور را نیز آغاز کرد و از چند سو منفعت برد.
قراراست با صادرات گاز به پاکستان روزانه 750 میلیون متر مکعب گاز به این کشور صادرشود که این امر نیز با سنگ اندازی های آمریکا، و بهانه تراشی های پاکستانی ها در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.
با اینحال هنوز هم فرصت باقی است تا با برنامه ریزی مشخص گاز، بنزین و برق ایرانی را به پاکستان برسانیم و علاوه بر حل مشکلات این کشور منافع ملی را تقویت کرد.
شاید باید دلیل این ناکامی را در نبود هماهنگی های لازم جستجو کرد. در صورتی که اگر انتقال گاز، برق بنزین به این کشور در یک بسته دیده شود می تواند فایده زیادی برای دو کشور به همراه داشته باشد.
اما متاسفانه نبود یک برنامه ریزی منسجم و فراتر از یک وزارتخانه باعث شده تا این فرصت ها به راحتی از دست برود و امروز این خطر جدی شود که گاز پارسی به پاکستان نرسد.
درحال حاضر تنها صادرات واقعی ایران به این کشور صادرات برق است که البته بعید به نظر می رسد کشور دیگری در همسایگی پاکستان بتواند نیاز آن را تامین کند. بنابراین در صورت اتحاد میان دو وزارتخانه نفت و نیرو و دیدن این بسته در قالب بسته ملی می توان صادرات برق، گاز و بنزین به این کشور را به طور همزمان اجرایی کرد.
اما این روزها خبر می رسد که پاکستان به شدت به دنبال واردات گاز از همسایگان دیگر است و تلاش این کشور نشانی از دریافت مازاد صادرات ایران ندارد. چراکه در حال حاضر پاکستانی ها در تلاشند تا از دو مسیر گاز وارد کشور خود کنند. اگرچه هر دو مسیر از هند می گذرد اما قراراست بخشی از نیاز این کشور از طریق ترکمنستان از هند بگذرد و به این کشور برسد.
بخشی دیگر هم قراراست از قطر به صورت ال.ان.جی به هند برسد و هند با احداث خطو لوله ای این گاز را به این کشور صادرکند. هند اگرچه گازی ندارد اما سعی دارد از کمبودهای این کشور بهره برداری سیاسی و اقتصادی کند و از این طریق به راه ترانزیت گاز منطقه بدل شود.
درحالیکه براساس مسوولان بنزینی کشور ما توان صادرات بنزین را داریم و در عین حال بخش خصوصی ما نیز برای این امر اعلام آمادگی کرده است. بنابراین دولتی ها می توانند باب مذاکره برای بخش خصوصی ایرانی با پاکستانی ها را برای صادرات بنزین باز کند که این خود می تواند به منافع سیاسی ایران در مطقه نیز کمک کند.
با تمام این پتانسیل ها در حال حاضر پاکستان روزانه 70 مگاوات برق از ایران دریافت می کند اما خواستار افزایش آن تا مرز 1200 مگاوات شده است. در چنین شرایطی با تمام به کمبود برق در هند و مشکلات ناشی از آن می تواند صادرات برق به این کشور را نیز آغاز کرد و از چند سو منفعت برد.
قراراست با صادرات گاز به پاکستان روزانه 750 میلیون متر مکعب گاز به این کشور صادرشود که این امر نیز با سنگ اندازی های آمریکا، و بهانه تراشی های پاکستانی ها در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.
با اینحال هنوز هم فرصت باقی است تا با برنامه ریزی مشخص گاز، بنزین و برق ایرانی را به پاکستان برسانیم و علاوه بر حل مشکلات این کشور منافع ملی را تقویت کرد.