به گزارش مشرق، روزنامه تایمز انگلیس بر اساس داده‌های یک مطالعه در این کشور با عنوان «عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر» اعلام کرد که کودکان بریتانیایی که در دوران ریاضت اقتصادی بزرگ شده‌اند و اکنون پنج سال دارند، حدود هفت سانتی‌متر کوتاه‌تر از همسالان خود در کشورهای دیگر هستند.

بر اساس این مطالعه، از سال ۱۹۸۵ میلادی زمانی که پسران و دختران بریتانیایی در بین ۲۰۰ کشور فهرست شده رتبه ۶۹ را برای میانگین قد در پنج سالگی به دست آوردند، رتبه آنها به طرز چشمگیری کاهش یافته است و به ۱۰۲ برای پسران و ۹۶ برای دختران رسیده است و آنها را پشت سر کشورهای مختلف مانند کانادا، قرقیزستان و کوبا گذاشته است.‌

پروفسور تیم کول از موسسه بهداشت کودک گریت اورموند استریت در دانشگاه کالج لندن، با مقایسه این ارقام با داده‌های مربوط به افراد ۱۹ ساله، به تایمز پیشنهاد کرد که بزرگ شدن در دوره ریاضت اقتصادی سال ۲۰۱۰، چیزی بود که بر قد کودکان در انگلستان تأثیر گذاشت.

آمارها نشان می‌دهد که قد کودکان پنج ساله بریتانیایی در سال ۲۰۱۱ به ۱۱۲.۸ سانتی متر رسیده است و از آن زمان تاکنون رو به کاهش بوده است.

از آنجایی که قد کودکان نه تنها تحت تأثیر کیفیت و کمیت غذا، بلکه تحت تأثیر استرس، فقر، بیماری و حتی کیفیت خواب قرار می‌گیرد، تیم کول استدلال کرد: شرایط زندگی کودکان انگلیسی در وضعیتی است که به وضوح ما را در اروپا عقب انداخته است.

هنری دیمبلبی، مشاور سابق تغذیه دولت بریتانیا نیز به تایمز گفت: در بریتانیای مدرن، نحوه غذا خوردن ما یکی از واضح‌ترین نشانه‌های نابرابری است. کودکان در فقیرترین مناطق انگلستان بسیار چاق‌تر و کوتاه‌تر از کودکان ثروتمندترین مناطق انگلیس بین سنین ده تا یازده سال هستند.

دیمبلبی گفت که پزشکان خانواده در مناطق کم درآمد از افزایش فوق العاده در نوع بیماری ناشی از کمبود تغذیه که در دوران ویکتوریا شایع بود، خبر می‌دهند.

بر اساس داده‌های NHS، سالانه ۷۰۰ کودک مبتلا به راشیتیسم یا شکل دیگری از سوءتغذیه در بیمارستان‌های انگلیسی زبان بستری می‌شوند، در حالی که موسسه خیریه غذایی از نرخ بالاتر دیابت نوع ۲ و پوسیدگی دندان و همچنین چاقی در کودکان فقیرتر خبر می‌دهند.

بر اساس این مطالعه نه تنها کشورهای اروپایی مانند هلند و لیتوانی از بریتانیا بهتر عمل کردند، بلکه حتی در چین و کره شمالی کودکان پنج ساله قدبلندتر از کودکان بریتانیایی هستند.

ریاضت اقتصادی در انگلستان با طیفی از مشکلات اجتماعی و اقتصادی از افزایش نابرابری گرفته تا پایین آمدن سطح تحصیلات، مرتبط است. در حالی که حامیان ریاضت اقتصادی استدلال می‌کنند که برنامه‌ای که پس از بحران مالی ۲۰۰۸ تصویب شد برای نجات اقتصاد بیمار این کشور ضروری بود، اما منتقدان آسیب وارد شده را بیشتر از منافع آن می‌دانند.