به گزارش مشرق، محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: رهبرانقلاب در دیدار با مسئولان دستگاه قضایی مدل جدیدی برای حکمرانی ارائه فرمودند که البته منحصر به دستگاه قضایی نمی‌شود و منطق آن همه حاکمیت را در بر می‌گیرد.
به این چند گزاره با دقت توجه کنیم. فرمودند:
یکم؛ تصویر رسانه‌ای قوه قضاییه تصویر خوبی نیست.
دوم؛ اکثریت قاطع قضات، شریف هستند، اما سوءاستفاده اقلیتی کوچک، چهره قوه قضاییه را مخدوش می‌کند.
سوم؛ کسی که به دادگستری مراجعه می‌کند، اگر با اخم مواجه شود، دل شکسته بیرون می‌آید؛ حتی اگر به‌کار او رسیدگی شود.
و چهارم؛ خروجی و نتیجه نهایی کار که به‌دست مردم می‌رسد باید معیار و منشأ داوری باشد.
۳گزاره اول یک نخ تسبیح مشترک دارد و آن اینکه کارآمدی کفایت نمی‌کند و به همان اندازه و بلکه بیشتر، برداشت نهایی افکار عمومی اهمیت دارد. گزاره اول می‌گوید با وجود عملکرد خوب، اما تصویر ضعیف است. گزینه دوم می‌گوید جمعیت اقلیت فاسد در قضات، چهره عدلیه را مخدوش می‌کند. گزینه سوم می‌گوید ولو کار مردم را راه بیندازید، اما یک اخم ساده کار را خراب می‌کند. هر سه گزاره تأکید بر تصویر است؛ تأکید بر افکار عمومی؛ ولو عملکرد در برآیند کلی مثبت باشد. تا اینجای ماجرا تأکید اصلی بر توجه به برداشت نهایی جامعه است. به سخن دیگر، حاکمیت نباید به برداشت مخاطب بی‌اعتنا باشد. قضاوت نهایی افکار عمومی می‌تواند تحت‌تأثیر عملکرد همان جماعت اقلیت فاسد در دستگاه قضا باشد و می‌تواند ناشی از یک اخم کوچک باشد. دستگاه قضا و دیگر قوا باید به برداشت نهایی مخاطب توجه کند و اجازه ندهد هیچ سطحی از تخلف، تصویر نهایی را مخدوش کند.
ان‌شاءالله توجه داریم که این مهم فراتر از کار رسانه‌ای است؛ آن‌هم هست، اما این هدف راهبردی نیازمند برنامه‌ریزی عمیق‌تر و پیچیده‌تری است. توجه اصلی باید معطوف به این گزاره باشد که تخلف در جمهوری اسلامی کمش نیز زیاد است.
اما گزاره چهارم نسبت به ۳گزاره اول بسیار کلیدی‌تر است. در ۳ گزاره اول می‌فرمایند مراقبت کنید یک خطای کوچک، تصویر نهایی ذهن مخاطب را تخریب نکند، اما در گزاره چهارم می‌فرمایند ملاک داوری برای عملکرد مسئولان احساس نهایی مردم است. این مهم فراتر از ذهنیت صرف است، بلکه بر احساس حقیقی مردم تأکید دارد.
خلاصه اینکه هر میزان آمار و بیلان یک سازمان و نهاد و اساسا حاکمیت مثبت باشد، ملاک نهایی این است که مردم به‌صورت محسوس آن را لمس کنند.
این معیار جدید ملاک ارزیابی نهادها را تغییر می‌دهد و به‌جای توقف در گزارش مسئولان بر برداشت واقعی جامعه تأکید دارد.
با این معیار، قضاوت حکمرانی نیازمند ۲اصل کلیدی است:
اول اینکه خطاهای کوچک ممکن است کارهای بزرگ را زیر سؤال ببرد و به همان اندازه مهم است.
دوم اینکه کارهای بزرگ را مردم باید سر صحنه زندگی احساس کنند.
از این پس، عملکردها را باید با این معیار سنجید و محک زد.