به گزارش مشرق به نقل از قدس آنلاین، همواره غذاها و سفره های نذری در بین مردم جایگاه ویژه ای داشته و این فرهنگ در تمامی جوامع سنتی کم و بیش جلوه گر است. اما در ایران و در شهر مقدس مشهد، نذری بسیار رایج طی سه، چهار دهه ی اخیر و حتی قبل تر از آن وجود داشته و تا حدودی تا زمان حال وجود دارد.

این نذر را اکثراً به نام «نون و ماستِ گنبد خشتی» می نامند و ساکنان اصیل مشهد به آن اعتقاد دارند.

شکورزاده می نویسد: در ضلع شرقی خیابان طبرسی مشهد بین چهار سوی نوغان و کوچة «چوبدارها» و کوچة «حمام حاجی صفر» مقبره ای وجود دارد که آنرا گنبد خشتی می گویند. معروف است که شاهزاده ابراهیم برادر حضرت رضا (ع) در آنجا مدفون است و مراد می دهد.

حاجت خواهی

معمولاً زنان  برای بر آمدن حاجت خو به آنجا می روند و در کنار قبر شاهزاده ابراهیم ایستاده نیّت می کنند و با خود می گویند: «یا شاهزاده ابراهیم، من، یک نون سی سیر ماست نذر حضرت عباس می کنم، اگر مراد مرا بدهی و حاجتم را برآوری، نان و ماستی را که نذر کرده ام می خرم و می آورم در کنار قبر تو بین فقرا تقسیم می کنم». پس از گفتن این عبارت یک عدد سنجاق قفلی از گوشة چارقد خود باز کرده به پوششِ روی قبر می زنند و به خانة خود برمی گردند. همینکه حاجتشان برآورده شد نان و ماست نذری را می خرند و طبق نذر و نیّتی که کرده اند آنرا به گنبد خشتی می برند و در حضور فرّاش یا متولّیِ آنجا بین فقرا تقسیم می کنند.

بعضی از زنان معتقدند که در این نذر وزن نان و ماست نباید تغییر کند والا نذر قبول نمی شود. عدة دیگری معتقدند که تغییر وزن نان و ماست اشکالی ندارد بشرط آنکه صاحب نذر بضاعت کافی برای خرید یک من نان و سی سیر ماست نداشته باشد در این صورت می تواند نصف مقدار فوق را تهیه کند، بهرحال در صورت تغییر وزنِ نان، همیشه باید پنج سیر بیشتر از ماست باشد.

این رسم و انجام این نذر پس از گذشت سالهای متمادی همچنان جاری است و افرادی هرچند کهنسال، از گوشه و کنار مشهد مقدس، معمولاً پس از عرض ارادت به علی بن موسی الرضا (ع) جهت زیارت و انجام نذر راهی مقبره ی شاهزاده ابراهیم می شوند.