به گزارش مشرق، احمدحسین شریفی، عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در کانال خود در ایتا نوشت:
یکی از بدترین رذایل اخلاقی در عرصه زیست اجتماعی «سخن‌چینی» و «نمّامی» و «دو به هم زنی» است.
این رذیله مجمع بسیاری از رذایل دیگر اخلاقی نیز هست: رذایلی چون دروغ، غیبت، فریب‌کاری، بی‌وفایی، خیانت، دورویی، و ....
به همین دلیل، عارفان و اخلاقیان مسلمان به تبع قرآن و روایات، فراوان در این موضوع سخن گفته و تبعات فردی و اجتماعی و دنیوی و اخروی آن را برشمرده‌اند.
غزالی در کتاب احیاء علوم الدین و همچنین در کتاب کیمیای سعادت به تفصیل درباره آن سخن گفته است.
از جمله در کتاب کیمیای سعادت با نقل حکایتی، برخی از آفات اجتماعی این رذیله را نشان می‌دهد:
«و یکی غلامی میفروخت.
گفت: «در وی هیچ عیبی نیست مگر نمّامی و تخلیط.»
آن کس گفت: «باکی نیست.» و بخرید.
آن غلام چون روزی چند بگذشت، فرا زن خواجه گفت: «این خواجه، تو را دوست نمیدارد و کنیزکی خواهد خرید. اکنون چون خواجه بخسبد استره [تیغ] برگیر و از زیر حلق وی مویی چند باز کن، تا من تو را بدان جادویی کنم که خواجه عاشق تو شود.»
و فرا خواجه گفت: «این زن تو بر کسی عاشق است و تو را بخواهد کشت. تو خویشتن خفته ساز تا ببینی.»
خواجه شب خویشتن خفته ساخت. زن همیآمد و استره در دست گرفته، بر بالین خواجه بنشست و ریش وی فراکشید تا مویی بُرَد.
خواجه را هیچ شک نماند که وی را بخواهد کشت:
برجست و زن را بکشت.
قبیله زن چون خبر یافتند برفتند و خواجه را به عوض زن بکشتند، و خویشان بسیار بودند از هر دو قبیله، به یکدیگر بر آویختند و خلق بسیار کشته شد در جنگ از هر دو جانب، به شومی نمّامی وی.»
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.