به گزارش مشرق، کانال حرف حساب در ایتا نوشت:

عبادت وقتی حقیقتاً عبادت است که عبدِ عابد در عبادتش خلوص داشته باشد. عبادت وقتی تمام و کامل می‌شود که به‌غیر خدا به کسی دیگر مشغول نباشد، و در عملش شریکی برای سبحان نتراشد، و دلش در حال عبادت، بسته و متعلق به جایی نباشد، نه به امیدی، و نه ترسی، حتی نه امید به بهشتی، و نه ترس از دوزخی، که در این صورت است که عبادتش خالص و برای خداست؛ به خلاف اینکه عبادتش به‌منظور کسب بهشت و دفع عذاب باشد، که در این‌صورت خودش را پرستیده، نه خدا را و همچنین عبادت وقتی تمام و کامل می‌شود که به خودش هم مشغول نباشد، که اشتغال به‌نفس، منافی با مقام عبودیت است. عبودیت کجا و منم زدن و استکبار کجا؟!

علامه طباطبایی از تفسیر المیزان | ج ۱ ص ۵۱

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.