به گزارش مشرق، دقیقاً ۱۰ سال پیش، در اکتبر ۲۰۱۳، ارتش رژیم صهیونیستی مدعی شد، «نخستین تونل حمله علیه اسرائیل» در نوار غزه را شناسایی کرد. آن تونل ۸۰۰ متر طول داشت که از محله شرقی خان یونس شروع می شد و ۱۰۰ متر به سمت مناطق صهیونیست‌نشین امتداد می‌یافت و در عمق ۲۰ متری زیر زمین قرار داشت و عرض و ارتفاع آن به دو متر می رسید.
اطلاعات ارائه شده از سوی ارتش رژیم صهیونیستی درباره آن تونل، صحبتی از وجود اسحله یا بسته‌های بمبگذاری در آن نمی‌کرد، برخلاف دیگر تونل‌های کوچک شناسایی شده که بمبگذاری شده بودند. به همین دلیل کارشناسان نظامی رژیم صهیونیستی پیش‌بینی کردند که قرار بود، از این تونل برای «ربودن نظامیان اسرائیلی» استفاده شود. تحلیل فرمانده بزرگ میدانی ارتش رژیم صهیونیستی برای روزنامه عبری «هاآرتص» در این زمان این بود که «کاری می‌کنیم که از این کار اقدام خود پشیمان، ناامید و مأیوی شوند.»
در عمل نیز ارتش رژیم صهیونیستی این تونل را در آن زمان تخریب کرد. مشابه اقدامی که پیش از این در تعامل با تونل‌های دیگر کرده بود. بعد از آن هم به دنبال یافتن راهکاری برای غلبه بر این تونل‌ها افتاد و یگان ویژه‌ای برای این منظور تشکیل شد که تعدادی از دانشمندان و نخبگان رژیم صهیونیستی در آن عضویت داشتند. آنها موظف به ساخت سامانه‌های الکترونیکی و دستگاه‌های اکتشافی برای شناسایی تونل‌ها و غلبه بر آنها شدند. وقتی در آن زمان از «یوآو گالانت»، فرمانده لشکر جنوبی درباره این یگان سؤال شد، گفت: «این جنگ مغزها بین ما و حماس است .. ما یک هدف را دنبال می‌کنیم و آن غلبه بر حماس است.»
امروز گالانت وزیر جنگ است و تونل‌ها هم اکنون سرتاسر نوار غزه از شمال تا جنوب و از غرب تا شرق را فرا گرفته‌اند، به اندازه‌ای که در تل‌آویو این باور وجود دارد که این تونل‌ها برای حماس همان کارکرد جنگندهای «اف ۳۵» را برای اسرائیل دارد. برخی هم این تونل‌ها را به «راکتورهای هسته‌ای» حماس تشبیه کرده‌اند. با همه اینها گالانت همچنان نه تنها از «پیروزی» که از «کشتار جمعی» سخن می‌گوید.
طی ده سال گذشته ارتش رژیم صهیونیستی، نه تنها متوجه شد که توان غلبه بر پدیده تونل‌ها را ندارد، بلکه هر روز بر پیچیدگی این پدیده افزوده می‌شود. در ابتدا این تونل‌های برای این حفر شدند تا به رزمندگان حماس امکان مقابله و دفع حمایت زمینی را بدهند و با گذاشتن کمین در مسیر نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی آنها را غافلگیر کنند و در صورت امکان به اسارت بگیرند.
حماس نشان داد، در این امر موفق بوده است. در سال ۲۰۱۴ وقتی عملیات «سرب گداخته» آغاز شد، دو نظامی صهیونیست با استفاده از همین تونل‌ها ربوده شدند که تاکنون در اسارت حماس هستند. در آن زمان رژیم صهیونیستی تصمیم گرفت، دیوار حائلی در طول مرز به طول ۶۵ کیلومتر هم روی زمین و هم زیر زمین احداث کند و به این ترتیب به پدیده نفوذ به داخل سرزمین‌های اشغالی از طریق تونل‌ها پایان دهد.
اما خیلی زود آشکار شد که حماس برای نفوذ از این دیوار حائل، اقدام به احداث تونل‌هایی عمیق‌تر کرده است. دیواری که ساخت آن یک میلیارد دلار برای رژیم صهیونیستی هزینه دربرداشت و گفته می‌شود، حماس موفق شد، از طریق تونل‌هایش یکی از بلدوزرهای ارتش رژیم صهیونیستی را ربوده و برای احداث تونل‌هایش به قلب نوار انتقال دهد و هر روز بر تعداد تونل‌هایش بیفزاید.
همچنین گفته می‌شود، مشابه تونل‌های حماس تنها در کره شمالی وجود دارد و رژیم صهیونیستی بعید نمی‌داند که نه ایران، بلکه کره شمالی در طراحی آنها به حماس کمک کرده باشد. البته برخی از این تونل‌ها هم با استفاده از تکنولوژی خود صهیونیست‌ها در حوزه احداث تونل ساخته شدند. چراکه این رژیم صهیونیستی بود که برای نخستین بار در سال ۱۹۸۰ زمانی که غزه را در اشغال داشت، یک طبقه زیر زمینی زیر بیمارستان «شفا» در مرکز شهر غزه احداث کرده بود.
غزه زیر زمینی و فراتر از آن
رژیم صهیونیستی در طول ده سال گذشته درگیر پیگیری وضعیت تونل‌های نوار غزه تا داخل سرزمین‌های اشغالی بود و زمانی که دیوار حائل را احداث کرد، اطمینان خاطر پیدا کرد که توانسته این ایده را از بین ببرد و با آن مقابله کند. در این مدت اقدام به پر کردن تونل‌ها با ماده‌ی مایعی کرد که به محض ریختن آن هر شکاف و هر خلائی را پر می‌کرد. رژیم صهیونیستی چنان از اقدامات خود آسوده خاطر و مطمئن بود که صهیونیست‌های ساکن شهرک‌های پوشش غزه را خلع سلاح کرد و تعداد برج‌های مراقبت را تا جای ممکن کاهش داد.
در مقابل حماس از این فرصت برای ساخت شبکه‌ای از تونل بزرگ و گسترده در داخل نوار استفاده می‌کرد که تعداد آنها به ۱۳۰۰ تونل در عمق ۷۰متری زمین و به طول ۵۰۰ کیلومتر می‌رسد. اما «یعقوب نیگل»، رئیس پیشین شورای امنیت قومی رژیم صهیونیستی تأکید می‌کند که طول این تونل‌ها بسیار بیشتر از این عدد است و به هزاران کیلومتر می‌رسد.
وی در مصاحبه با نشریه «گلوبس» گفت: «درست این است، بگوییم، طول تونل‌های حماس در نوار غزه به هزاران کیلومتر می‌رسد و شبیه تونل‌های کره شمالی ساخته شده‌اند که چهارمین یا پنجمین قدرت نظامی جهان است و تونل‌های غزه بعد از تونل‌های کره شمالی، بزرگ‌ترین شبکه تونل‌های دنیا محسوب می‌شود. در این تونل‌ها نمی‌توان از ربات استفاده کرد، چون ربات‌های در چنین عمقی از زمین توان فعالیت ندارند و جنگیدن در چنین تونل‌هایی تقریبا غیر ممکن و محال است.»
با این حال، رژیم صهیونیستی ادعا می‌کند که نقشه مشروح و مفصلی از این تونل‌ها در اختیار دارد و نقشه‌های مناسبی برای مقابله با این تونل‌های طراحی می‌کند تا تبدیل به «گورستان فرمانده‌هان و رهبران حماس» شود. این درحالی است که جنبش تأکید کرده است که تونل‌هایش در دو سال اخیر بر اساس تکنولوژی‌های روز شاهد تغییر و تحولی بسیاری بوده‌اند که رژیم صهیونیستی را شوکه و غافلگیر خواهد کرد و آنها را به کمینگاهی بزرگ برای نظامیان رژیم صهیونیستی تبدیل کرده‌اند.
این باعث شده است تا تونل‌ها به مهم‌ترین عنوان این جنگ تبدیل شود و رهبران حماس در نوار غزه به همراه بیش از ۲۰ هزار مبارز خود، از آنها به عنوان سدی محکم زیر زمین استفاده کند، در مقابل نیز رژیم صهیونیستی تلاش می‌کند، آنها را به همراه این تونل‌ها نابود کند.
زندگی در تونل‌های زیر زمینی
دقیقا نمی‌توان گفت که زندگی در تونل‌های غزه چگونه است، چون سختی‌های خاص خود را دارد. با این حال، این تونل‌ها آنگونه که تصور می‌شود، تونل‌های کم ارتفاع با سطوح خاکی نیستند که تنها برای تردد مورد استفاده قرار گیرند.
آنچه حماس زیر زمین احداث کرده، «غزه زیر زمینی» نامیده می‌شود و گفته می‌شود، دو غزه زیر زمین وجود دارد، یعنی غزه سومی در عمق بیشتر زمین وجود دارد و همچون تونل‌های زیر زمینی مترو که مجهز به تمام امکانات رفاهی و زندگی است، این تونل‌ها نیز به این امکانات مجهز هستند.
این تونل‌ها علاوه بر اینکه بر سیستم‌های تهویه مدرن و پیشرفته، مجهز به چندین سیلوی بزرگ غذا و دارو و سوخت هستند و شبکه‌ای از ارتباطات پیشرفته و کدگذاری شده در آن فعال هستند که امکان از کار انداختن یا هک آنها وجود ندارد.
دلیل این مدعا این است که نیروهای حماس با استفاده از این شبکه یک سال آموزش‌های خود را برای انجام عملیات «طوفان الاقصی» انجام دادند، بدون اینکه رژیم صهیونیستی به این امر پی ببرد. علاوه بر اینکه کادرهای ویژه‌ای در حماس آموزش دیده‌اند که نیازهای لجستیک رزمندگان این جنبش را در طول نبرد تأمین می‌کنند.
با همه اینها رژیم صهیونیستی ادعا می‌کند که در صدد پر کردن این تونل‌ها با ماده‌ای لزج است که به محض ریختن داخل تونل‌ها پر حجم می‌شود. همچنین ادعا کرده که پس از تزریق این ماده به داخل تونل‌ها ورودی‌های آنها را خواهد بست. علاوه بر اینکه از بمب‌های فاکوم برای تخریب آنها بر سر کسانی‌که در آنها حضور دارند، استفاده خواهد کرد.
اما حماس تأکید می‌کند که در ساخت تونل‌ها تمام این ملاحظات را در نظر گرفته و آماده مبارزه با ارتش رژیم صهیونیستی هستند.
داستان مجتمع شفا
یکی از نقاطی که پس از عملیات طوفان الاقصی به مرکز حملات موشکی و هوایی رژیم صهیونیستی تبدیل شد، مجتمع پزشکی «شفا» بود. بهانه ارتش رژیم صهیونیستی در بمباران مرکز شفا این است که زیر این مرکز یک پایگاه زیر زمینی وجود دارد که مقر اصلی جنبش حماس است و جنبش از بیمارستان و بیماران موجود در آن به عنوان سپر انسانی برای فعالیت‌هایش استفاده می‌کند.
اما واقعیتی که رژیم صهیونیستی از آن صحبتی به میان نمی‌آورد، این است که اولا: این رژیم خود مقری برای فرماندهانش در تل‌آویو زیر زمین و در نزدیکی ساختمان‌های مسکونی و بیمارستان «اخلوو»، یکی از بزرگ‌ترین بیمارستان‌های این رژیم احداث کرده است.
دومین حقیقتی که این رژیم آن را نادیده می‌گیرد، این است که این رژیم صهیونیستی بود که وقتی در سال ۱۹۶۷ غزه را اشغال کرد، تأسیسات بیمارستان شفا را به عنوان مقری برای فرماندهان نظامی خود انتخاب کرد و در سال ۱۹۸۰ زیر بیمارستان مقری زیر زمینی همچون تونل و پناهگاه برای فرماندهانش احداث کرد تا زمان اشغال نوار غزه یعنی تا سال ۱۹۹۴ از آن استفاده می‌کرد.
به همین دلیل پس از محاصره نوار غزه بیمارستان شفا که مسئول ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به ۶۲۵ هزار فلسطینی است، بیش از هر مرکز دیگری تحت فشار عدم رسیدن سوخت و کمک‌های امدادی و پزشکی بود، چون رژیم صهیونیستی بر این باور است، هر کمکی که به این بیمارستان برسد، مورد استفاده حماس قرار خواهد گرفت و حماس مقر فرماندهان این رژیم را به مقری برای خود تبدیل کرده است.
همچنین با این ذهنیت که ممکن است، حماس اقدام به احداث مقرهای نظامی زیر ساختمان‌های مسکونی و بیمارستان‌ها کرده، به امید از بین بردن فرماندهان این جنبش اقدام به بمباران ساختمان‌های مسکونی و بیمارستان‌ها می‌کند که تاکنون هزاران شهید و مجروح از خود برجا گذاشته است که ۸۰ درصد آنها را کودکان و زنان تشکیل می‌دهند.