به گزارش مشرق، ۶ روز از دربی ۱۰۲ پایتخت می‌گذرد؛ دربی‌ای که در توصیف آن باید از جمله‌ای تکرار استفاده کرد؛ این بازی هیچ بار فنی نداشت و آمارها و ارقام عملکرد بازیکنان سرخابی مصداق همین موضوع است. طبق آمار متریکا عدد امید به گل در جریان بازی برای هر دو تیم استقلال و پرسپولیس روی هم رفته حتی به نیم هم نمی‌رسد و این یعنی فاجعه.
دو تیمی که قرارداد بازیکنانشان در مجموع بیشتر از ۱۰۰۰ میلیارد تومان است در انجام ابتدایی‌ترین تاکتیک‌های تیمی هم عاجز مانده‌اند. اگر پنالتی استقلال و گل امید عالیشاه نبود بازی هیچ چیز دیگر نداشت. اگر آبی‌پوشان صاحب پنالتی نمی‌شدند امید گل این تیم به رقم نازل ۱۲ صدم می‌رسید. امید گل پرسپولیسی‌ها هم بدون در نظر گرفتن ضربات ایستگاهی ۲۵ صدم بود؛ با این حال نه یحیی گل‌محمدی و نه جواد نکونام در نشست خبری پس از بازی شجاعت عذرخواهی از هواداران را به دلیل بازی بسیار ضعیف تیم‌هایشان نداشتند.
بازیکنان استقلال و پرسپولیس اگر در انجام یک فوتبال استاندارد ناتوان باشند اما تبحر زیادی در طلبکار بودن و غر زدن دارند. آنها مدام از بی‌پولی شکایت دارند و به گونه‌ای خودشان را محق می‌دانند که انگار کسی از قراردادهای چندین میلیاردی‌شان خبر ندارد. مگر می‌شود در بازی‌ای که اکثر بازیکنانش سابقه حضور در تیم ملی را دارند تعداد موقعیت‌های گل تا این حد کم باشد؟
در همین چند روزی که از دربی صد و دوم می‌گذرد هیچ کدام از عوامل استقلال و پرسپولیس حاضر نشدند تا پاسخگوی کیفیت بد این بازی باشند. رسانه‌های رسمی دو باشگاه پُر شده از اتهام و توهین علیه یکدیگر. تعداد بیانیه‌ها و مصاحبه‌های مسئولان و مربیان استقلال و پرسپولیس از تعداد پاس‌های رد و بدل شده در دربی هم بیشتر شده است. نتیجه این کشمکش‌ها و جنگ‌های زرگری به ملتهب شدن فضای هواداری منجر شده و این موضوع را می‌توان هم در فضای مجازی و هم در جامعه به وضوح مشاهده کرد.
حالا دیگر کسی صحبت از این نمی‌کند که چرا دربی پایتخت تا این حد بی‌کیفیت است. به واسطه آدرس اشتباه مسئولان استقلال و پرسپولیس، هواداران این دو تیم رودرروی هم قرار گرفته‌اند و بدتر اینکه از هیچ کاری برای تحقیر طرف مقابل دریغ نمی‌کنند. ای کاش هواداران سرخابی به جای این رجزخوانی‌ها از تیم‌های محبوب‌شان توقع بازی باکیفیتی داشتند؛ چرا که سطح کیفی دربی ۱۰۲ و دربی‌های پیش از این بازی توهین به شعور هواداران بود.
فوتبال ایران تبدیل به بازار مکاره‌ای شده که در آن خبری از بیان واقعیت‌ها نیست. اصل مطلب که کیفیت فنی است عمدا مورد بی‌توجهی قرار گرفته تا فضا برای دغل‌بازی فراهم شود. اگر سطح فنی لیگ نسبت به یکی دو دهه قبل تفاوتی نکرده نباید تعجب کرد؛ چرا که اصلا قرار بر این نبوده که اتفاقات مثبتی در این حوزه رخ دهد. چون نان و آب عده‌ای در حاشیه است.