به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مستشرقان، درباره انحلال خلافت عثمانی تا خروج اسرائیل از غزه اینطور نوشت:
انحلال خلافت عثمانی و تجزیه قلمرو آن یکی از اتفاقات مهم خاورمیانه در چند قرن اخیر بوده است.
با انحلال خلافت عثمانی، سرزمین فلسطین نیز تحت قیومیت قدرت‌های فاتح جنگ جهانی اول در آمد و از تکانه‌های شدید انحلال در امان نماند.
با افول قدرت انگلیس پس از جنگ جهانی دوم و تصمیم خروج آنها از منطقه، سازمان ملل طرحی برای حل مساله فلسطین که درگیری‌های زیادی میان اعراب و صهیونیست‌ها در آن اتفاق می‌افتاد ارائه کرد.
این طرح در ۱۹۴۷ ارائه شد که مورد قبول دولت‌های وقت جهان عرب قرار نگرفت. با اعلام خروج بریتانیا از اسراییل دولت‌های عرب از جمله مصر، لبنان، سوریه، عراق و اردن به همکاری سایر جهان عرب به جنگ با اسرائیلی‌ها پرداختند.
در پی این جنگ اعراب فقط توانستند کرانه باختری و شرقی رود اردن و بیت‌المقدس شرقی غزه از فلسطین تحت قیومیت انگلیس را در اختیار خود قرار بگیرند.
مصری‌ها غزه و چند نقطه دیگه در جنوب فلسطین را تصرف کردند و اردن و عراق کنترل نواحی اطراف رود اردن و ارتفاعات مشرف بر آن و بیت المقدس شرقی را در اختیار گرفتند.
بلافاصله در این دو منطقه اردوگاه‌های بی‌شماری برای اسکان فلسطینی‌های اواره از سرزمین ساخته شد.
عملا این زورآزمایی میان اعراب و اسراییلی‌ها مرزهایی را به‌وجود آورده تقریبا مورد قبول کسانی است که راه حل دو دولت در فلسطین را دنبال می‌کنند. یعنی مرزهای ۱۹۶۷.
اعراب بار دیگر در ۱۹۶۷ به رهبری عبدالناصر با اسرائیل وارد جنگ شدند ولی این‌بار در ۶ روز متحمل چنان شکست مفتضحانه‌ای شدند که نه تنها وجبی از خاک فلسطین آزاد نشد بلکه به اندازه چهار برابر خاک در تصرف اعراب در فلسطین تحت اشغال اسرائیل در آمد. از جمله این نقاط غزه بود.
در جنگ ۱۹۷۳ مصر علی‌رغم پیروزی‌های اولیه خود نتوانست صحرای سینا و غزه را بار دیگر به دست بیاورد، هر چند که صحرای سینا بر اساس قرار داد اسلو در اختیار مصر قرار گرفت ولی غزه که پس از جنگ‌های ابتدایی اعراب با یهودیان در اختیار مصر قرار داشت هیچ وقت تحت کنترل مصر درنیامد.
اسراییل که اعراب را در چند مرحله شکست داده بودند، بار دیگر نسبت به قراردادهای سازمان مللی بی تفاوت شدند و در کرانه باختری و نوار غزه اقدام به شهرک سازی کردند. تعداد ۲۱ شهرک در نوار غزه ساخته شد و جمعیت بیش از ۷ هزار نفر در سال ۲۰۰۵ در آنها اسکان داشتند.
تراکم جمعیت در غزه، نفوذ اخوانی‌ها در این منطقه، اردوگاه‌های بی‌شمار، پیروزی انقلاب ایران، نا امیدی نسبت به نهادهای بین‌المللی و قدرت‌های جهانی و دولت‌های عربی و تحقیر چندباره در مقابل اسراییل منجر به شکل گیری انتفاضه اول شد. در همین حین گروه‌های مختلف اسلام گرا در غزه اقدام از جمله حماس و جهاد اقدام به فعالیت کردند.
فعالیت‌های جهادی این گروه‌ها هزینه‌های حضور اسراییل در این منطقه را زیاد کرده بود و اسراییلی‌ها تلفات زیادی می‌دادند. مجموعه‌ای از عوامل دست به دست هم داد که آریل شارون در سال ۲۰۰۵ تصمیم به عقب‌نشینی نظامی و خروج شهرک‌نشینان از این منطقه پس از ۳۸ سال بگیرد.
با اینکه اسراییل از این منطقه خارج شد ولی کنترل مرزهای زمینی، دریایی و هوایی در اختیار این کشور است و دیوارهای حایلی بین این منطقه با اسرائیل و حتی نقاطی از دریای مدیترانه اجرا شد.
با خروج اسراییل از این منطقه جنبش حماس در یکی آزاد ترین انتخابات تاریخ سرزمین فلسطین توانست کنترل نوار غزه را به دست بیاورد و اقدام به سازماندهی نظامی و اقتصادی خود برند هرچند که بعد از مدتی با توافق با فتح از اختیارات حماس کاسته شد.
خروج از غزه یکی از تصمیمات جنجال برانگیز شارون بود که بنیامین نتانیاهو وزیر وقت مالیه به شدت به آن اعتراض کرد.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.