به گزارش مشرق، کانال بیم موج در ایتا مطلبی را با عنوان نیروی کار ارزان آفریقا، جایگزین برده‌داری در آمریکا منتشر کرد که به بخشی از جنایات غربی ها پرداخته است:
تا دهه‌های متمادی پس از انقلاب‌های آمریکا و فرانسه، برده‌داری هم‌چنان تداوم داشت و همان ملّت‌هایی که این انقلاب‌ها را به سرانجام رساندند، بی‌هیچ تغییری درگیر تجارت جهانی برده بودند. ممنوعیت برده‌داری به طور جدّی تنها در اواخر سده نوزدهم رخ داد؛ در حالی که در منشور مشروطیت انگلستان (۱۶۸۸)، اعلامیه استقلال آمریکا (۱۷۷۶) و اعلامیه حقوق بشر فرانسه (۱۷۸۹) «برابری انسان‌ها» اعلام شده بود؛ امّا در دنیای غرب «انسان» معنای خاص و محدودی داشت!
در سال۱۸۱۵، برده‌فروشی به طور رسمی ممنوع شد. هرچند تنها پس از کنفرانس برلین در سال ۱۸۸۴، بود که همة دولت‌های استعمارگر به طور رسمی این ممنوعیت را پذیرفتند. انگیزة آن‌ها در این دوره، آن بود که با استفاده از نیروی کار ارزان در آفریقا، از وابستگی خود به آمریکای شمالی در برخی تولیدات، نظیر پنبه بکاهند و بازار فروش برای تولیدات انبوه صنایع خود را نیز تأمین کنند.
به واقع استعمارگران دریافتند که می‌توان از وجود آفریقایی‌های برده به عنوان کارگر در محلّ استفاده کرد. تکامل اقتصادی کشورهای آفریقا بی‌رحمانه مختل شد، رشد نیروهای مولّد متوقّف شد و تنها آن رشته‌هایی از صنعت که با منافع انحصارات سازگاری داشت، تکامل یافت. در نتیجه آفریقا به زائده‌ای تبدیل شد که مواد خام و محصولات زراعتی قدرت‌های امپریالیستی را تدارک می‌دید.
در اجرای این سیاست‌ها، کشورهای آفریقایی به صورت مراکز تأمین مواد خام کشاورزی برای صادرات در آمدند و مجبور به کشت محصولاتی شدندکه پیش از آن هرگز کشت نکرده بودند؛ مانند: قهوه، بادام زمینی، چای، پنبه، سیسال و کائوچو و غیره. در کنیا مردم را مجبور کردندبه محل تازه‌ای بروند تا زمین آن‌ها را به مزارع وسیع تبدیل کنند. استعمارگران در اوگاندا دهقانان را با فشار سیاسی و اداری، مجبور به کاشتن محصول‌های مختلف برای صادرات کردند. این الگوی تولید استعماری تقریبا در سراسر مستعمرات اجرا شد.
همایون الهی نیز معتقد است، وقوع یک سلسله حوادث در اواخر قرن هجدهم، به بعد باعث شد که تغییرات عمده‌ای در سیاست تجارت برده استعمارگران حاصل شود: الف- استقلال آمریکا، دولت‌های اروپایی را از بازار بزرگ و اصلی برده محروم کرد؛ ب- با به ثمر رسیدن انقلابات صنعتی، اروپا نیازمند مواد خام معدنی و کشاورزی بود (که بخش مهمّی از آن، پیش‌تر از آمریکا می‌آمد) بنابراین، اکنون به جای صادرات برده می‌بایست از نیروی کار ارزان آن‌ها در محل برای تولید استفاده شود.
با توجه به این امر بود که دولت‌های اروپایی، به ظاهر از روی انسان دوستی، ولی در اصل با از دست دادن بازار اصلی برده فروشی در آمریکا و برای حفظ منافع خود، تصمیم گرفتند تجارت برده را ممنوع کنند.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.