به گزارش گروه خواندنی های مشرق، کاکتوس ها بیشتر در مناطق گرم و خشک رشد می کنند اما می توانید آن ها را در خانه نیز پرورش دهید. البته به شرایط خاصی برای نگهداری و همچنین نور افتاب نیاز دارند. این گل ها به مرور زیباتر می شوند و هرچند وقت گل های زیبایی می دهند. در ادامه با چند کاکتوس معروف اشنا می شویم.

هاماتوکاکتوس

این جنس ازکاکتوس ها بیشترهمانندمیوه آناناس بوده و بومی مکزیک و بخش خاوری آمریکای شمالی است. خارهای شعاعی هاماتوکاکتوس ها دایره ای ومسطح بوده و درازای آن گاهی اوقات به 7 سانتی متر نیز می رسد.

ازویژگیهای این جنس شمارگلهای فراوانی است که درفصل بهاروتابستان آشکارمی شود. هاماتوکاکتوسها درهنگام گلدهی عطرملایمی دارند و چنانچه شماری ازآن ها همزمان و باهم گلدهی خود را آغازنمایند فضای گلخانه کاکتوس را معطر و بوی خوش خود را درهوا پراکنده می کنند.


برای کاشت این گیاه تنها کافی است بذرهای آن را تهییه کنید و در خاک قرار دهید. البته توجه داشته باشید که این بذرها بهتر است کاملا خشک باشند تا گیاه زودتر رشد کند. بهترین شرایط آب وهوایی برای هاماتوهاآب و هوای مدیترانه ای است، خاک های سبک و تا اندازه ای اسیدی رامی پسندند و در تابستان نیازبه آبیاری مرتب وهوای خشک وخنک دارند.

کاکتوس ربوتیا

ربوتیا از کاکتوس های کروی شکل و زادگاهش آمریکای جنوبی است. روی بدنه این کاکتوس برجستگی هایی نیز یافت می شود. بیشینه بلندی آن به ۱۵ سانتیمتر می رسد و علیرقم پاکوتاهی اش به نسبت خود گیاه، گل هایی بزرگ در رنگ های گوناگون: زرد، سرخ، نارنجی، ارغوانی و سفید دارد.


ربوتیا نسبت به گرما حساسیت فراوانی داشته و در دمای زیاد خود را جمع کرده و کرک های آن رنگ کدری به خود می گیرند. هرگاه رطوبت محیط بالا باشد برای رشد و تولید ربوتیا بهتر می باشد و از همین رو پهنه های شمالی ایران برای تولید و پرورش ربوتیا بسیار مناسبند.

این گونه کاکتوس به آسانی از طریق کاشت قلمه و بذر تکثیر می گردند. گردآورندگان و دوستداران گیاه که مایلند در همه فصل ها کاکتوس گلدار داشته باشند، معمولاً شماری از ربوتیاها به رنگ های گوناگون را در کلکسیون خود نگهداری می کنند. در گلخانه های کوچک بهتر است ربوتیا در مکان های کم نور و مرطوب تر نهاده شوند. البته همگی گونه هایی است که با داشتن شرایط مناسب و خوب در همگی فصل های سال، گل هایی به رنگ نارنجی خوشرنگ دارد.

اپونتیا
ساقه اپونتیاها پهن و تکه تکه به هم متصل شده است. هر یک از این قطعات استوان ه­ای یا کروی یا راکتی شکل است و در روی اغلب آرئول های آن تیغ وجود دارد.

بلندی اپونتیاها از ۳۰ سانتیمتر تا ۵ متر متفاوت بوده و به گونه ای منفرد یا دسته جمعی به صورت بوته های کوچک و بزرگ و حتی به شکل درخت در زمین های بزرگی کشت می گردند. بیشتر گونه های اپونتیا آفتابدوست، سریع الرشد و به آسانی به گل می نشینند. نگهداری و پرورش این گیاهان در گلخانه و آپارتمان بسیار آسانتر و مناسب تر است چرا که خارها و موهای سخت آنها در محیط باز مزاحمت و ناراحتی های ناهنجاری را فراهم می آورد.


بسیاری از نوع اپونتیاها را می توان به سادگی در باغچه و فضای آزاد کشت نمود. برابر بررسی ها و تجربه های کارشناسان و دوستداران این رشته برخی از آن ها را در پهنه هایی مانند تهران که گاه درجه دما در زمستان به چندین درجه زیر صفر نیز می رسد، می توان در فضای آزاد کشت نمود.

اپونتیاها برای زیبایی و جلوه بیشتر نیاز به نور شدید آفتاب داشته و در زمستان چنانچه در گلخانه نگهداری می­شوند بهتر است در روشن­ترین نقطه گلخانه قرار گیرند.

هلیوسرئوس

زادگاه و زیستگاه هلیوسرئوس کشورهای گواتمالاومکزیک استولی درپهنه های دیگروباشرایط آب و هوایی مشابه به آسانی از راه کاشت بذروقلمه زیادمی شوند. ساقه پایه ای آن سه شاخه و با ۳زاویه مشخص رشدمی کندگاهی درپاره ای گونه ها ۴یا ۵شاخه نیزدیده شده است.


گلهای هلیوسرئوس ها درتابستان نمایان می شوندو ۱۵سانتیمترمی رسدو دربخش پایه میانی گل آنهامادگی و پرچم آنهاعموماً کشیده و به صورت یک دسته خاردررنگهای سرخ؛ زرد و سفید دیده می شوند.

خاک مناسب برای آنها شامل خاکبر پوسیده و خاک پیت و مقداری هم خاک سبک (شن یا ماسه) است. وبه آب کافی نیز نیازمندند. در زمستان آبیاری آنها به اندازه زیادی بایدکاهش یابدوآنهارا از سرمای زیاد باید دورنگه داشت.