توافق دوم نوامبر فرانسه و انگليس در واقع پشت کردن به سياست دفاع مشترک اروپا بود. بر خلاف توافق قبلي فرانسه و انگيس در سال 1998 که به توافق سن مالو معروف شد، قرارداد پاريس و لندن اين بار توافقي سه جانبه با آلمان نبود.
فرانسه و انگليس که با مشکلات متعدد در زمينه تامين مالي ارتش هايشان مواجه شده اند، ترجيح مي دهند به اميد واهي تمديد رهبري نظامي شان در اروپا به يکديگر نزديک شوند اما اين توافق باعث دور شدن فرانسه از آلمان به عنوان اولين شريک پاريس از جمله در زمينه تسليحات مي شود و اين در حالي است که آلمان در حال اصلاح گسترده ساختار دفاعي اش است.
توافق با انگليس باعث انحراف فرانسه از هدفي مي شود که از پايان جنگ سرد تاکنون در پيش گرفته شده بود و آن تسليم نکردن هيچ يک از دستاويز هاي راهبردي کشور بدون پيشرفت در زمينه دفاع مشترک اروپايي است. به همين علت است که از زمان نشست پاريس و لندن تا نشست ناتو در ليسبون مساله هسته اي به مساله اصلي مباحثات تبديل مي شود.
با نگاهي نزديکتر به خوبي مشاهده مي شود که لندن از همکاري بي سابقه در زمينه کلاهک هاي هسته اي منافع عملي و سياسي مي برد.
در زمينه سياسي، اين تصميم به انگليس اجازه مي دهد خود را نگران آينده بازدارندگي اش نشان دهد و به اين ترتيب اعتبارش را به عنوان قدرتي هسته‌اي حفظ کند اما نفع اين توافق براي فرانسه بسيار کمتر و بيشتر سياسي است. همکاري با انگليس اين اجازه را به فرانسه مي دهد که در برابر درخواست هاي مربوط به خلع سلاح هسته اي اروپا بهتر مقاومت کند، در واقع توافق لندن با هدف پايان دادن به احساس انزواي فرانسه در زمينه بازدارندگي به امضا رسيد.
فرانسه از اين پس در حال پذيرش اصل استقرار سيستم دفاع ضد موشکي اروپا و الحاق آن به سيستم دفاع هوايي ناتو و سيستم ضد موشکي آمريکاست اما در اين باره سوالاتي مطرح مي شود؛ اول اينکه فرماندهي اين سيستم را کدام کشور در اختيار خواهد داشت؟
پاسخ اين سوال امريکاست.
سوال ديگر اين است که نقش اروپايي ها در اين سيستم چه خواهد بود؟ پاسخ اين سوال نيز اين است که اروپايي ها فقط تامين مالي آن را برعهده خواهند داشت. دفاع ضد موشکي همچنان طرحي به شدت پرهزينه است و براساس اسناد ناتو کمک اروپايي ها به اين طرح به ميلياردها يورو خواهد رسيد و اين طرح در واقع باعث رقابت تسليحاتي در جهان خواهد شد.
از سوي ديگر دفاع ضد موشکي فرانسه و اروپايي ها را در زمينه استقلال فن آوري و نظامي در تنگنا قرار مي دهد. اين طرح باعث خواهد شد صنايع دفاعي اروپا تحت سلطه شرکت هاي امريکايي قرار گيرند. علت همه اين اتفاقات اين است که فرانسه به علت خستگي و خوش خدمتي ايدئولوژيکي در دوران نيکلا سارکوزي از ايده اروپاي قدرتمند منصرف شد.
منبع: روزنامه لوموند