١. امروز دیگر همه می‌دانند که جشنواره‌ها و جوایز بین‌المللی در پس اهدافی که رسما اعلام می‌کنند، اهدافی مهمتر را در نهان دارند. البته اگر هوشمندانه و حساب شده عمل شود، می‌توان از هر جشنواره‌ای فرصتی برای ابلاغ پیام انقلاب اسلامی به جهانیان ساخت اما در این بین و در این روزها، حساب جایزه اسکار جداست.
اسکار نماد نگاه آمریکایی و سینمای آمریکاست. سینمای آمریکا، این روزها آبستن فرزندی نامشروع از صهیونیزم بین‌الملل شده و سینماگران آمریکا قابله فیلمی شده‌اند که از بزرگترین جنایات بشری است. فیلمی در سینمای آمریکا ساخته شده که بیشترین و بدترین اهانت‌ها را به بهترین برگزیده خداوند بر روی زمین روا داشته است.
٢. حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، همان‌طور که پیش از این در بیانیه‌اش اعلام کرده‌است، همه امکاناتش را در راه مبارزه با نظام اسلام ستیز و کینه جوی آمریکایی و صهیونیستی به کار خواهد گرفت. اولین قدم در این راه، بی‌اعتنایی به اسکار آمریکایی و مراسم و زرق و برق دروغینش است. اسکار و همه دنیای پررنگ و لعابش ارزانی دروغگویان و دروغ پسندان آمریکا و آمریکایی. جشنواره‌های خارجی و مکاره اسکار، چشم‌انداز سینمای ایران نبوده‌اند و نیستند.
٣. هیات انتخاب فیلم نماینده ایران در اسکار، زحمت خود را کشیده و قدردان این زحمات هستیم. همین که "فرش زربافت ایرانی" بعد از بی‌مهری‌های فراوانی که در جشنواره فیلم فجر و جشنواره‌های داخلی دیگر به این فیلم شده بود، امروز به‌عنوان نماینده ایران برای حضور جهانی معرفی شده، بزرگترین جایزه به دست اندرکاران این فیلم است.
٤. در یه حبه قند، پانزده بار صلوات بر محمد(ص) و آل محمد(ص) فرستاده می‌شود. با هر صلوات فیلم، هزاران تماشاگر بر محمد(ص) و آل محمد(ص) صلوات فرستاده‌اند. صلوات، نگین ادعیه الهی است. ثواب این صلوات‌ها جایزه‌ای است که میرکریمی ان شاالله از بارگاه رسول گرامی اسلام(ص) گرفته است.
میرکریمی دیروز هر چند از نحوه اعلام تحریم اسکار گلایه‌مندی به حقی داشت، در جلسه‌ای با صداقت همیشگی‌‌اش گفت: "جانم را برای حضرت رسول اکرم می‌دهم، یه حبه قند که قابل نیست." کسانی که سید را می‌شناسند، خوب می‌دانند که پشت این حرف صداقت و مردانگی و مروت هست. میرکریمی جایزه‌اش را از دل‌های شکسته‌ای که داغدار اهانت به پیامبر خوبی‌ها هستند، گرفته است. مبارکش باد.