کد خبر 157710
تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۳۹۱ - ۱۰:۲۲

روزنامه اصلاح طلب شرق همزمان با هفته دفاع مقدس طی کاریکاتوری موهن، رزمندگان،‌ بسیجیان و شهدای جنگ تحمیلی را متهم کرد که کورکورانه عازم جبهه شده اند.

به گزارش مشرق؛ این کاریکاتور موهن، با طعنه به رزمندگانی که در صفوف اعزام به جبهه های حق علیه باطل، برای یکدیگر سربندهای یازهرا و یاحسین می بستند،‌ صفی از مردانی را استهزا کرده که سربندها را نه بر پیشانی، که بر چشمان یکدیگر می بندند.

سایت ضدانقلابی روزآنلاین نیز که ستون ثابتی به کارهای «هادی حیدری» کاریکاتوریست شرق اختصاص داده،‌ روز گذشته طرح یاد شده را با عنوان «چشم بندان» منتشر کرد.

تاکنون خبری درباره واکنش هیئت نظارت بر مطبوعات درباره این اقدام بی سابقه روزنامه اصلاح طلب منتشر نشده اما خانواده های شهدا و رزمندان دفاع مقدس به طور مکرر در تماس با رسانه ها خواستار برخورد با این روزنامه موهن شده اند.

تعداد قابل توجهی از روزنامه نگاران سابق و فعلی نشریات اصلاح طلب، هم اکنون در رسانه های ضدایرانی فارسی زبان و غیرفارسی زبان مشغول به کار هستند.
 چند روز پیش «سعید کمالی دهقان»‌روزنامه نگار سابق شرق که بورسیه بنیاد جرج سوروس شد و هم اکنون برای گاردین قلم می زند،‌ طی گزارشی مدعی شد تظاهرات برگزار شده در اعتراض به فیلم موهن «بی گناهی مسلمانان» تجمعاتی «دولتی» بوده و بسیاری از مردم ایران از این فیلم موهن علیه پیامبر اسلام آزرده نشده اند.

توهین به ملت ایران و حتی دین اسلام،‌ از زمان آغاز به کار دولت اصلاحات در دستور کار نشریات و شخصیت های اصلاح طلب بوده است. اطلاق عناوینی چون «قابلمه به دست»(بهزاد نبوی) و‌ «مرگ موش خور»(رجبعلی مزروعی)،‌ یا کشیدن کاریکاتورهای موهن مانند تشبیه مردم به گوسفند(در اعتمادملی) یا ریختن مدفوع ثروتمندان بر سر خانواده های فقیر(در روزنامه کلمه)،‌ یا زیرسوال بردن صحت آیات و سوره های قرآن چون سوره یوسف (صبح امروز به مدیرمسئولی سعید حجاریان) و عمر حضرت نوح(صبح امروز) و... از جمله این اقدامات است.

ادعاهای «دموکراسی خواهی»‌ و «حمایت از مردم» از سوی جریان اصلاحات البته با «توهین مکرر با مردم» قابل جمع است. در نظر این جریان،‌دموکراسی به هیچ وجه به معنای مردم سالاری و حق مشارکت مردم در حکومت نیست. آنان دموکراسی را در چارچوب نظریات پلورالیستی بیشتر می پسندند و مرادشان از دموکراسی،‌ جز «تعدد گروه های قدرت»‌نیست. از نظر آنان، قشرهایی حداقلی از «نخبگان»‌ می بایست برای کسب قدرت «مبارزه عقلانی»‌ کنند و مردم باید با رفتارهای «غیرعقلانی و احساسی»‌ برای حمایت سیاسی از نخبگان بسیج شوند. این است که هر از چندگاهی برای اثبات نبود عقلانیت در مردم،‌ دست به توهین هایی اینچنین زده و مدعی انحصار فهم معانی کاریکاتورهایشان در قشر نخبه! می شوند.