سرویس ورزش مشرق- والیبال ایران که با مدیریت مرحوم یزدانی خرم وارد یک مسیر توسعه پایدار و مداومی شده بود، در سال های گذشته در زمره فدراسیون ها و ورزش های موفقی بود که افتخارات قابل توجهی را نیز کسب کرد. همین موجب شد تا شاهد یک فراگیری قابل توجه برای این رشته باشیم که افکار عمومی را به خود جلب کرد و توانست در زمره ورزش های محوری قرار گیرد اما با حضور داورزنی در دوره دوم ریاستش، مسیر دیگری طی شد که موجب افول و نابسامانی آن در حوزه های مختلف شد.
بیشتر بخوانید:
میراث تلخ و سیاه بازیکن سالاری
فعلا پاریس کنسله!
تیم ملی والیبال یا مهدکودک؟
زمین والیبال یا رینگ بوکس؟
محمدرضا داورزنی بعد از ناکامی در معاونت ورزش قهرمانی و ناتوانی در اداره این بخش، بار دیگر به والیبال بازگشت. البته، در همان زمان نیز عنوان می شد که احتمال موفقیت داورزنی در حد پایینی خواهد بود و این بار، نتایج و تبعات مثبتی نخواهد داشت. گذر زمان نشان داد پیش بینی ها درست بوده و والیبال و فدراسیونش تجربه ناموفقی را با وی داشت. کار بدانجا رسید که شکست ها و ناکامی ها به سهمیه المپیک پاریس نیز رسید و صعودی آسان و در دسترس، به یک ماموریت تا حدودی ناممکن تبدیل شده است. همه ماجرا، شکست فنی والیبال نبود و حواشی فرهنگی و رفتاری ملی پوشان نیز موجب انتقادات بسیاری شد. این موضوع نشان می داد که اداره فدراسیون به یک بن بست در تمامی حوزه ها رسیده است.
حالا، گزینه ای به ریاست فدراسیون رسیده که می توان تداوم وضعیت موجود دانست چرا که خود از مسببان آن است. تقوی را می توان حتی ورژنی ضعیف تر شده داورزنی دانست که در زیر سایه رئیس سابق، توانست انتخابات را پیروز شود. البته، نبود گزینه ای قابل اعتنا در انتخابات، نیاز به بررسی بیشتر دارد که چرا باید دستگاه مدیریتی ورزش، صرفا نظاره گر چنین موضوعی باشد که تبعات و آثار زیان بارش تا سال ها باقیمانده و به راحتی از بین نخواهد رفت. با این حال، اگر قرار بر ادامه مسیر کنونی باشد، اوضاع در والیبال به نقطه ناامیدکننده ای خواهد رسید ...