به گزارش مشرق، این رسانه افزود با نزدیک شدن به ۶ ماه از وحشت نسل‌کشی درغزه، ارتش (رژیم) اسرائیل بیش از ۳۲ هزار فلسطینی را به شهادت رسانده و هزاران جسد همچنان زیرآوار هستند. بیش از ۷۰ هزار نفر زخمی شده اند که بسیاری از آنها مادام العمر معلول شده اند.
در بین جان باختگان، دستکم ۹۰ روزنامه نگار و فعال رسانه ای فلسطینی و تقریبا ۲۰۰ نیروی امداد رسان وجود دارد. حدود ۱۳ هزار کودک و ۹ هزار زن نیز توسط رژیم صهیونیستی جان خود را از دست داده اند.
این تلفات به جز تخریب نظام مند مدارس و بیمارستانه ها و آوارگی ۸۵ درصد از جمعیت دو میلیون و ۳۰۰ هزار نفری غزه و تعمیق گرسنگی در این منطقه است.
سیاستمداران هر دو حزب اصلی انگلیس از جمله حزب کارگر و محافظه کار در کنار رسانه های سراسری در این کشور درباره همه این مسائل سکوت کردند و از بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اسرائیل حمایت کردند.
رسانه های غربی اغلب دروغ هایی را که ارتش رژیم اسرائیل به آنها گفته اند، باور می کنند و این در حالیست که شواهد فزاینده ای از جنایات رژیم اسرائیل را سرکوب یا نادیده می گیرند.
میدل ایست آی، واکنش رسانه های انگلیسی در قبال حمله به نیروهای امدادی سازمان بین المللی موسوم به آشپزخانه مرکزی جهان را نشانه تغییر ناگهانی در قبال رویکرد غرب و بیانگر نگاه تبعیض آمیز آنها عنوان کرد و افزود: عکس‌های سه قربانی حمله رژیم اسرائیل به کاروان کمک‌هایی که از طرف سازمان خیریه جهانی آشپزخانه مرکزی از غزه در حال حرکت بودند، در صفحات روزنامه تایمز با این عنوان «محکومیت کشته شدن نیروهای کمک رسان» برجسته شد.
هفت نفر از جمله سه انگلیسی، یک استرالیایی، یک لهستانی، یک کانادایی آمریکایی و تنها یک فلسطینی در این حمله کشته شدند.
این در حالیست که همین روزنامه دو ماه پیش دستور دیوان بین المللی دادگستری درباره تحقیقات از نسل کشی رژیم اسرائیل را در صفحه ۴۲ (صفحه سوم از بخش بین الملل) خود منتشر کرد.
تایمز همچنین دو روز پیش از انتشار اظهارات آلیسا کرنز رئیس کمیته روابط خارجی خودداری کرد. کرنز گفته بود نمایندگان انگلیسی آگاه بودند که رژیم اسرائیل قوانین بین المللی را نقض کرده است اما دیوید کامرون وزیر خارجه از علنی کردن این اطلاعات خودداری کرد.
میدل ایست آی نحوه واکنش رسانه های انگلیسی به این حمله رژیم صهیونیستی را تنها مختص به روزنامه تایمز ندانست و نوشت همه رسانه های این کشور چنین واکنشی را نشان دادند.
آنچه که باعث تغییر چنین رویکردی شده این است که «قربانیان جنایات جدید اسرائیل مستثنی بودند و آنها اتباع خارجی سفید پوست بودند».
این رسانه انگلیسی افزود: نباید خودمان را فریب دهیم که روزنامه تایمز و سایر روزنامه های انگلیسی، اگر کشته شدگان این حمله اسامی عرب داشتند، آن را نه تنها در صفحه اول خود چاپ نمی کردند بلکه احتمالا اصلا آن را پوشش نمی دادند.
به نوشته میدل ایست آی، تعداد بی‌شماری فلسطینی، که به همان اندازه این هفت نیروی امداد رسان قهرمان و یا بی‌گناه بوده اند، در اقدامات نیروهای رژیم اسرائیل به همین شکل قتل عام شده‌اند اما به ندرت تعجب سیاستمداران غربی را برانگیخته یا فریاد رسانه‌های غربی را در آورده است.
منصفانه است که بگوییم سرو صدایی که در میان رسانه‌های غربی و طبقات سیاسی غرب، درباره حمله رژیم اسرائیل به این هفت امدادگر بلند شده است بیشتر از مجموع ۳۲ هزار فلسطینی کشته شده توسط این رژیم بوده است.
این رسانه در پایان نوشت: کمتر کسی این حقیقت را با صدای بلند می گوید؛ تا زمانی که جنایات (رژیم) اسرائیل به فلسطینی ها محدود می شد، هیچ اعتراض رسمی جدی در دولت های انگلیس و آمریکا وجود نداشت. جنایت واقعی از دید غرب، کشتار سفیدپوستان توسط این رژیم است. حمله به هفت نیروی امدادی تراژدی انسانی وحشتناک برای امدادگران و خانواده های آنهاست اما در عین حال نژادپرستی غرب را نیز روایت می کند.