به گزارش مشرق،کانال تلگرامی اندیشکده راهبردی تبیین در مطلبی به دلایل ادغام نیروهای واگنر در ارتش چچن پرداخت و نوشت:

زمانی که ضد حمله اوکراین علیه ارتش روسیه به نتیجه نرسید اساساً اقدامات میدانی روس‌ها در نوار شرقی اوکراین وارد یک فاز جدید شد و همین مسأله موجب شد تا ایالات متحده و اتحادیه اروپا با تزریق تسلیحات جدید به اوکراین این کشور را به سمت تغییر اوضاع میدانی متمایل کنند.

بر اساس آمار موجود چیزی در حدود ۲۰ درصد از خاک اوکراین در دست روسیه است و بر همین اساس به دلیل گرم شدن هوا به نظر می‌رسد که روسیه به دنبال تغییر راهبردهای نظامی خود و تبدیل آن به فاز هجومی است.

این در حالیست که زلنسکی هم مجدداً از غرب درخواست ارسال تسلیحات کرده اما در این بین به نظرم ادغام نیروهای واگنر در ارتش چچن را هم باید یک اقدام مهم و معنادار دانست.

واقعیت این است که بعد از مرگ رهبر واگنر، مسکو اعلام کرد که اعضای این گروه باید در ساختار وزارت دفاع روسیه ادغام و یا اینکه به بلاروس منتقل شوند. بر همین اساس در گذشته هم مسأله ادغام نیروهای واگنر مطرح بود اما اینکه در شرایط فعلی جنگ اوکراین اعضای این گروه قرار است در ارتش چچن ادغام شوند یک موضوع مهم و مرتبط با پرونده اوکراین به حساب می‌آید و حتی ممکن است که آنها در قالب ارتش چچن به کمک ارتش روسیه بیایند.

توجه داشته باشید که روسیه در حال تخریب زیرساخت‌های انرژی اوکراین است و اوکراینی‌ها هم در حال هدف قرار دادن پالایشگاه‌های روسیه هستند اما فارغ از این مسائل آنچه که نباید در مورد ادغام واگنر در ارتش چچن از نظر پنهان بماند مسائل مربوط به قفقاز جنوبی است.

اخیراً نخست‌وزیر ارمنستان مواضعی را اتخاذ کرده که نشان می‌دهد ایروان به دنبال متمایل شدن به سمت غرب است که البته روسیه هم این مسأله را یک تهدید جدی برای خود قلمداد می‌کند.

غرب متشکل از ایالات متحده و اروپا معتقدند که روسیه باید در قفقاز جنوبی درگیر برخی از چالش‌های جدید شود که حتی بحث گسترش ناتو هم در این میان معنا پیدا می‌کند. باید متوجه بود که طرفداران و مهره‌های روسیه در ایروان نتوانستند پاشینیان را از قدرت کنار بزنند؛ چراکه غرب همچنان از وی حمایت می‌کند اما باید دانست که در نهایت ابزارهای روسیه علیه ارمنستان عموماً اقتصادی خواهد بود در صورتی که قبلاً این ابزارها نظامی بودند.

اگر از منظر ژئوپلیتیکی به مسئله قفقاز جنوبی نگاه کنیم به این نتیجه می‌رسیم که روسیه به دنبال آن است که پیرامون خود را از هرگونه گزند غرب حفظ کند و بر همین اساس است که مسکو اعتراض‌هایی را در خصوص همکاری ارمنستان با غرب مطرح کرده است.

پاشینیان به خوبی می‌داند که اوضاع و احوال فعلی ایروان به نفع او نیست اما او با بندبازی میان غرب و شرق همچنان نتوانسته یک توازن را به وجود بیاورد. به همین علت ارمنستان از یک سو روسیه را در شرایطی نمی‌بیند که علیه ایروان دست به اقدام نظامی بزند اما از سوی دیگر باید متوجه بود که مسکو مجرای انرژی صادر شده به سمت ارمنستان را در اختیار دارد و می‌تواند ایروان را از این نقطه تحت فشار قرار دهد.

اگر روسیه به اوکراین حمله نمی‌کرد و پاشینیان هم به سمت غرب متمایل نمی‌شد بدون شک قره‌باغ به دامان آذربایجان قرار نمی‌گرفت و باید گفت که باکو هم در این راستا سناریوی مدنظر خود را پیگیری می‌کند.

بعد از اجلاس اخیر بروکسل ممکن است یک صف‌آرایی جدید در قفقاز جنوبی به وقوع بپیوندد که ارمنستان می‌تواند مرکزیت آن باشد.

این در حالیست که باکو همچنان از حمایت ترکیه برخوردار بوده و باید دید که روس‌ها در این روند چه تصمیمی اتخاذ خواهند کرد و غرب هم چه اقدامی را در دستور کار خود قرار خواهد داد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.