به گزارش مشرق،کانال تلگرامی اندیشکده راهبردی تبیین در مطلبی پیرامون حمله ایران به اسرائیل نوشت:
حملات ایران به اسرائیل را شاید بتوان اولین تحول جدی پس از جنگ تحمیلی ایران دانست که نشان داد چرا آمریکا از دهه‌های گذشته بر تحریم تسلیحاتی ایران و تحریم هر نوع فناوری مرتبط با فنآوری‌های تسلیحاتی علیه ایران اصرار داشته و دارد.
در ذیل همین موضوع، کیفیت حمله ترکیبی دیشب ایران به اسرائیل با آبشاری از صدها پهپاد تهاجمی و موشک‌های بالستیک و کروز نیز روشن ساخت؛ چرا در دو سال گذشته محور تمام تبلیغات غربی علیه ایران، برجسته سازی فروش پهپادهای ایرانی به روسیه بود.
سیاست غرب در قبال پهپادهای ایرانی را به مانند سایر تسلیحات که همواره میان ایران و غرب مورد مناقشه بوده، باید از زوایای واقعگرایانه تحلیل و ارزیابی کرد که شامل مواردی چون سیاست سنتی غرب برای منزوی سازی و تضعیف ایران، روندهای جهانی در رقابت‌های ژئوپلتیک تحت تاثیر مباحث نظری اثبات شده در روابط بین الملل درباره نقش توانمندی تسلیحاتی به عنوان شاخص قدرت، منافع ملی ایران و… می شود.
اما حمله مستقیم ایران به اسرائیل که توان و برد تسلیحات تهاجمی ایران در برابر توان دفاعی اسرائیل تحت چتر حمایتی آمریکا، فرانسه، انگلیس (ناتو) و اردن را نشان داد، یک نکته بدیهی دیگر را هم ثابت کرد، اگر ایران تحت تحریم نبود، چه پتانسیلی داشت؟
هر چند پیروان نظریه‌های آرمانگرایانه، قدرت اقتصادی و پیوند منافع کشورها را برای جلوگیری از جنگ، اثربخش‌تر و مقدم بر قدرت نظامی می‌دانند، اما استراتژیست‌ها توانمندی دفاعی و تهاجمی را معیار نهایی قدرت یک کشور ارزیابی می‌کنند.
موقعیت ایران به لحاظ ژئوپلتیک در مجموع مولفه‌های جغرافیایی، سیاسی، ایدیولوژیک، اقتصادی، جمعیت و ساختار قومیتی و... همه موید این هستند ایران به دلیل تنهایی راهبردی، به موازات قدرت اقتصادی، نیازمند برتری قدرت نظامی است و این قدرت نظامی ایران است که نه تنها امنیت، موقعیت منطقه‌ای و بین‌المللی، بلکه آینده اقتصادی ایران را نیز تعیین می‌کند.
در واقع بطور منطقی ادامه تمرکز بر افزایش توان بازدارندگی تسلیحاتی ایران، شرط اصلی بقای ایران در بلندمدت است.
در شرایط متحول بین المللی کنش متقابل پیچیده‌ای بین «بازدارندگی» و «رژیم امنیتی در حال ساخته شدن» وجود دارد و ایران برای جایابی برتر در رژیم‌های در حال ساخته شدن، به اثبات این توان بازدارندگی نیاز داشت و برای حفظ آن نیازمند تولید و مانورهای بیشتر است.
نکته حایز توجه دیگر اینکه؛ هر چند بخش مهمی از شاخص‌های قدرت کشورها از وجه قدرت اقتصادی آنها تعریف می‌شود، اما این قدرت اقتصادی نیز از روش‌های مختلفی قابل دستیابی است. ایران به دلیل جبر جغرافیایی، سیاسی و ایدئولوژیک باید بین پیشرفت فنی نظامی و اقتصادی پیوند بیشتری برقرار کند.
پیشرفت فنی-نظامی می‌تواند به یکی از منابع درآمد ایران در آینده تبدیل شود. صدور پهپادها یا تسلیحات مدرن دیگر نیز بخشی از تجاری سازی صنعت دفاعی ایران است.گاه باره سیاست
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.