وی افزود: این اشتباهات می تواند یک لباس ناجور باشد یا مثلا استفاده از سیگار! وقتی جوان ها این ها را ببینند الگو برداری می کنند و باید خیلی مواظب باشند که این اتفاق نیفتد و خیلی چیزها را رعایت کنند.
مظفری ادامه داد: البته در خارج از کشور یک بازیگر نقش اول وقتی یک چیزی می پوشد مردم سریع الگوبرداری می کنند و آن لباس نایاب می شود اما خب اینجا مردم به خاطر مشکلاتی که دارند کمتر به دنبال این چیزها به این شدت می روند. در ینگه دنیا آدم ها بیشتر از اینجا تشریفاتی هستند.
این بازیگر سینما و تلویزیون در مورد نوع پوشش بازیگران در فیلم ها و اینکه تا چه اندازه با واقعیت جامعه تطابق دارند اضافه کرد: ما امروز چیزی که به نام سینما داریم واقعا سینما نیست و نمی توان در مورد طراحی لباس هایی که در آن می شود صحبت کرد اما در آن دورانی که سینما را می شد سینما نامید و واقعا تولیدات خوب و قابل توجهی داشت طراحی ها هم اینگونه نبود.
بازیگر فیلم جنگ نفتکش‌ها با اشاره به این که سالی مثلا صد فیلم ساخته می شد که هشتاد فیلم آن در شهرستان های مختلف بود، گفت: در نتیجه پوشش شخصیت ها برگرفته از فرهنگ پوششی هر استان و منطقه کشور بود و به تبع موسیقی و لهجه بازیگران را هم با تغییر مواجه می کرد. از این طریق ما با تنوع زیادی در بحث طراحی لباس مواجه بودیم. اما متاسفانه امروز از همین چند فیلمی که تولید می شود در سه یا چهار کوچه تهران ساخته می شود و پوشش ها خیلی فرنگی شده اند. دیگر به هیچ عنوان با واقعیت های موجود در جامعه تطابق ندارند.
مظفری در ارتباط با نوع پوشش خود و اینکه تا چه اندازه به مد و مدگرایی اهمیت می دهد خاطر نشان کرد: در اینکه لباس باید شیک و تمیز و خوش رنگ باشد و به تن آدم بنشیند شکی نیست! اما از نظر طراحی متناسب با مکانی که از آن استفاده می شود متفاوت است. هر جایی لباس مخصوص خودش را می خواهد. همانطور که ما با شلوار جین به مراسم عروسی نمی رویم، با کت و شلوار هم نمی رویم کوه، همانطور هم لباس در موقعیت های مختلف فیلم طراحی مخصوص به خودش را دارد و متناسب با نقش متفاوت است!