به گزارش مشرق، رؤیا بنی عامریان افزود: از زمان‌های بسیار دور یعنی حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد از زالو برای درمان بیماری‌های مختلف استفاده می‌شده است.
به گفته وی، زالو در درمان بیماری‌های مختلف نظیر بیماری‌های پوستی، جوش صورت، فیستول، عفونت ریشه دندان و لثه، آبسه‌ها، آرتروز، وزوز گوش، اوتیت یا عفونت گوش، سردرد، غلظت خون، ریزش مو، سردرد، نقرس، سیاتیک، درد زانو، بیماری‌های مقعدی، واریس و … مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بنی عامریان با اشاره به موارد منع زالودرمانی، افزود: این روش درمانی در سالمندان، افراد ناتوان، زنان باردار، مبتلایان به کم خونی و بیماری‌های انعقادی، هموفیلی و لوسمی یا موارد ترس شدید از زالو به هیچ عنوان استفاده نمی‌شود.
این متخصص سلامتکده طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تاکید کرد: زالو درمانی حتماً باید با مشورت و طبق نظر پزشک متخصص طب سنتی تجویز شود و در مراکز معتبر با رعایت اصول و نکات استاندارد انجام پذیرد.
به گفته وی، زالوها پس از استفاده حتماً از بین می‌روند و برای این منظور در نمک یا الکل انداخته می‌شوند؛ یعنی هرگز زالویی که یکبار برای درمان استفاده شده برای فرد دیگر استفاده نمی‌شود.
این متخصص طب سنتی تاکید کرد: در هنگام زالودرمانی باید اجازه دهیم که زالو خودش محل گزش بیمار را رها کند و نباید این جداسازی اجباری و به زور انجام شود و زالو را وادار به استفراغ کرد.
به گفته وی، گاهی برای جداسازی زالو از نمک یا الکل استفاده می‌کنند که موجب استفراغ زالو روی بدن بیمار و انتقال میکروب بیماری‌زای موجود در معده زالو به انسان می‌شود.
بنی عامریان با اشاره به این که پس از زالودرمانی در محل گزش زالو ممکن است مقداری خارش، ورم و قرمزی ایجاد شود گفت: این علائم با تدابیر ساده برطرف می‌شود و جای نگرانی نیست و در صورت شدت عوارض بیمار می‌تواند با پزشک خود تماس بگیرد.
به گفته وی، پس از جدا شدن زالو تا چند ساعت فرد خونریزی دارد که عادی است و پزشک با ارائه توصیه‌ها و تدابیر تغذیه‌ای لازم این وضعیت را در بیمار مدیریت می‌کند.
این متخصص طب سنتی با اشاره به ضرورت انجام تست حساسیت پیش از زالودرمانی، گفت: در زالودرمانی ابتدا تست حساسیت با استفاده از یک زالو انجام می‌شود و در صورت عدم بروز مشکلات تنفسی و تنگی نفس و تپش قلب ادامه درمان صورت می‌گیرد.
بنی عامریان تاکید کرد: با توجه به وجود زالوی سمی یا آلوده حتماً باید زالوهای مورد استفاده از مراکز معتبر مورد تأیید وزارت بهداشت و وزارت جهاد کشاورزی تهیه شوند.