به گزارش مشرق، احمدحسین شریفی، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در کانال خود در ایتا نوشت:

مدتی است در بدنه‌ی نخبگانی کشور مسأله اولویت داشتن هر کدام از «برنامه» یا «کارنامه» برای انتخاب رئیس جمهور، به یکی از مسائل و مباحث داغ تبدیل شده است.

این بنده پیشتر گفته‌ام و به این گفته خود نیز معتقدم که در انتخاب رئیس جمهور چهار عنصر کلیدی را به طور ویژه باید مورد مداقه و مطالعه قرار داد: «برنامه»، «اراده»، «کارنامه» و «هم‌خانه»‌ها(یعنی همکاران و اطرافیان و طرفداران). اما در وزن‌دهی به این امور معتقدم «برنامه» و «اراده» مهم‌تر و مقدم‌تر بر «کارنامه»‌اند؛ همانطور که «هم‌خانه»‌ها نیز مقدم بر «کارنامه‌»‌اند.

زیرا:

اولاً، افراد بدون برنامه ممکن است اقدامات اجرایی و عمرانی فراوانی انجام دهند، اما چون فرض این است که فاقد یک برنامه جامع، سنجیده و کارشناسی‌شده و بدون در نظر گرفتن همه جوانب زیست اجتماعی متناسب با جامعه اسلامی‌اند، آن خدمات، ممکن است ناخواسته فجایع فرهنگی و اخلاقی جبران‌ناپذیری را برای افراد و خانواده‌ها و جامعه پدید بیاورد.

ثانیاً، تجربه نشان داده است که افراد بدون برنامه، وقتی در مسند اجرا قرار می‌گیرند، به دلیل رویکرد عمل‌گرایانه‌ای که دارند، «منفعلانه» یا «دلبخواهانه» در هر موقعیتی هر نکته خوشایندی را که بشنوند، به صورت سلیقه‌ای موافقت می‌کنند و هر نکته ناخوشایندی را مخالفت می‌کنند و این مسأله موجب یأس و سرخوردگی و کناره‌گیری و خانه‌نشینی جامعه نخبگانی و مدیران کاردان و خیرخواه نسبت به مدیریت کشور می‌شود.

ثالثاً، افراد بدون برنامه جامع و سنجیده، به دلیل ضرورت‌های اجرایی و اداری نهایتاً به افرادی «دهن‌بین» و مدیرانی «مذبذب» تبدیل خواهند شد که موجب نوعی «سردرگمی» لاینحل در اداره کشور خواهند شد.

رابعاً، همانطور که قبلا گفته‌ام، انتخاب رئیس جمهور، فی الواقع انتخاب یک شخص نیست؛ بلکه انتخاب همه مدیران و مجریان اداره امور کشور است. به همین دلیل باید هم‌خانه‌ها و هم‌کاران و همراهان و مدافعان او را هم سنجید. بی‌طرفانه قضاوت کرد. خیرخواهی و مردم‌دوستی و پایبندی آنها را به شعارها و آرمان‌های انقلاب اسلامی ملاحظه کرد. عزت‌طلبی و استقلال‌خواهی و عدالت‌محوری آنان را مطمئن شد. و الا روشن است که یک شخص به تنهایی، هر اندازه هم که کامل باشد، نمی‌تواند کشور را اداره کند.