به گزارش مشرق، فریدون حاجی پور طی یادداشتی نوشت:
۱- انتخابات بی شک عرصه رقابت برای بدست آوردن ترجیح و انتخاب مردم است. شناخت تقاضای مردم و عرضه محصول مبتنی بر تقاضا از سوی هر یک از کاندیداها رقابتی را شکل می دهد که می‌تواند انبوهه ای از ایده های ایجابی و سلبی را به نمایش بگذارد. کسب ترجیح مردم بی گمان رقابت را طلب می کند نه مبارزه را. منطق موقعیت را فرا می خواند نه شورش موقعیت را. ادبیات و گزاره های شاخص و مبتنی بر اخلاق را خلق می کند نه گزاره های سرکش و گزنده را که اگر این نباشد، نیش می‌شود و عاقبتش کیش و جا نداشتن در کنش آحاد مردم یعنی همان ترجیح. آداب رقابت، توجه عمیق به نیازهای مردم، عدم دستکاری حقایق، تناسب یافتن هیجان و عقلانیت و…می تواند توافقی پیش فرض تعریف شود و بخشی از رقابت سالم رو نوید دهد.
۲- راهبرد همیشگی نظام جمهوری اسلامی مشارکت بالا بوده است و بس. اهمیت این مشارکت یعنی حضور قاطبه و آحاد ملت در میدان انتخابات و ساخت آینده خود. بازیگران این عرصه هم نامزدهایی هستند که هر یک در بطن و متن نظام رشد یافته و ظرفیت و سرمایه ای شده اند متکثر در کارگاه بزرگ ساخت ایران قوی. درک و فهم ماموریت چه از سوی نامزدها و چه بدنه حامیان اما جنس کنش ها و رقابت ها را اخلاقی تر، عاقلانه تر، با ملاحظه تر و در نهایت مخلصانه تر می نماید تا شوری مبتنی بر شعور را برانگیخته و حذف و طرد تخریب را معنا دهد.
۳- انتخابات را پایانی است و فردایی. فردای این انتخابات را اما می توان از امروز ساخت. اگر نامزدها هر یک را ظرفیت و سرمایه ای بدانند و بدنه حامیان خود را هم توجیه، آنگاه صرفا رقابت می‌کنند و نه سرمایه سوزی و در فردای انتخاباتی که روز ساختن و تحقق امیدهای مردم است، ظرفیت ها و سرمایه ها اعتبار و اقتدار داشته و در چرخه مدیریت، اعتماد مردمی را به همراه خواهند داشت.
پس این روزها نامزدها و حامیانشان باید حواس جمع فردای انتخابات باشند. انتخابات پیروزی دارد و ناکامی. اما اگر راهبرد اولیه مشارکت بالای مردم باشد، قطع یقین ناکامی در عرصه نخواهد بود جملگی پیروز خواهند بود و اگر انتخاب خوب هم رقم خورده باشد باز هم کامیابی است چرا که همگی ظرفیتند و پای کار در میدان های دیگر. پس باید چیزی برای اتکا باقی بماند لطفا.