به گزازش مشرق،محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود مطلبی با عنوان به ترامپ دل بسته، نه پزشکیان، منتشر کرد و نوشت:
آقای ظریف هرگز شجاعت نداشت حتی یک کلمه تند -از آن جنس که نثار منتقدان می کند- خطاب به دولتمردان گستاخ آمریکایی بگوید. بلکه هر وقت توانست -مانند رفتار شرم آورش در شورای روابط خارجی آمریکا/ سال ۱۳۹۴- حمایت انتخاباتی را از آنها گدایی کرد و دولت متبوعش را بدهکار تر کرد!
محمد جواد ظریف نیامده تا از مسعود پزشکیان حمایت کند. او متکبر تر از این حرف هاست. بلکه آمده ولو با زیر پاگذاشتن حیثیت پزشکیان، علیه منتقدانی که درباره کلاهبرداری آمریکا هشدار می دادند و او نمی خواست بشنود، عقده گشایی کند. او با پزشکیان هم صادق نیست، چه رسد به مردم!
ظریف می گوید "افزایش فروش نفت، به خاطر شل کردن پیچ تحریم ها از سوی بایدن بود"! و "صبر کنید ترامپ دوباره برگردد تا ببینید دوباره می توانید نفت بفروشید یا نه؟".
مثل شرط بندی قماربازان امیدوار است ترامپ بیاید -و به زعم وی- ایران نتواند نفت بفروشد، تا شاید عقده اش فروکش کند! اصلا هم متعرض این واقعیت نمی شود که قبل از رئیسی، هشت ماه از دولت روحانی با دولت بایدن مقارن بود، اما نتوانست رونقی را که دولت سیزدهم به فروش نفت داد، عملی کند.
ظریف، نه جرئت داشت با دولت ترامپ تندی کند که در کنار فشار حداکثری، باج بیشتر می خواست؛ و نه با دولت بایدن که ضمن هوشمند سازی فشار حداکثری، باج فرا برجامی مطالبه می کرد.
تیم ظریف و روحانی، فقط فرصت سوزی کردند، صادرات نفت را به سقوط کشاندند و سپس ادعا کردند که قانون بازدارنده مجلس، مزاحم بود. اما هرگز توضیح ندادند که چگونه صادرات چند صد هزار بشکه ای نفت در دولت روحانی، به بالای یک و نیم میلیون بشکه در دولت رئیسی رسید؟
مردی که از جیب ملت ایران قمار کرد و بزرگ ترین خسارت ها را به بار آورد، آن قدر خودکامه و متکبر است که به زمین و زمان بد می گوید اما مسئولیت کژتابی هایش را نمی پذیرد. او مصداق همان کسی است که حافظ گفت: "می با دیگری خورده‌ست و با ما سر گِران دارد"!
بعد التحریر؛ مسعود پزشکیان در سیزدهمین دوره جشنواره تولیدکنندگان و مدیران جوان ۲۵ آذر ۹۸: ترامپ برای ایران یک موهبت است. رویکرد تحریمی او باعث شد ما به تولید داخل توجه کنیم و اهمیت آن را درک کنیم. ما نفت و گاز داشتیم و با فروش آن بر تمام کم‌کاری‌های خود پوشش می‌گذاشتیم. این تحریم‌ها ما را بیدار کرد.