به گزارش مشرق، اوربان در مقاله‌ای برای نیوزویک نوشت: «شایان ذکر است که موفق‌ترین اتحاد نظامی در تاریخ جهان به‌عنوان یک پروژه صلح آغاز شد و موفقیت آینده آن به توانایی آن در حفظ صلح بستگی دارد. اما امروزه به جای صلح، دستورکار، پیگیری جنگ است؛ به جای دفاع، دستورکار حمله است. همه اینها در تضاد با ارزش‌های بنیانگذار ناتو است.»
به گفته او، تجربه تاریخی مجارستان این است که چنین دگرگونی‌هایی هرگز به مسیر خوبی منتهی نمی‌شود؛ وظیفه امروز باید حفظ اتحاد به‌عنوان یک پروژه صلح باشد.
اوربان افزود: «زمانی که کشور مجارستان به ناتو ملحق شد، برای مدت طولانی عضو داوطلبانه یک اتحاد نظامی نبود. اهمیت این شرایط را نمی‌توان بیش از حد مورد تاکید قرار داد. علاوه بر تمایل طبیعی ما برای رهایی از سلطه شوروی و پیوستن به غرب، یک عامل خاص ناتو را برای ما جذاب کرد؛ ما در نهایت به یک اتحاد نظامی ملحق شدیم که متعهد به جنگ نبود، بلکه به حفظ صلح بود، نه به توسعه تهاجمی بلکه به دفاع از خود و یکدیگر. از دیدگاه مجارستان، ما نمی‌توانستیم آرزوی بهتری داشته باشیم. بهتر است سخنان هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا را به یاد داشته باشیم که گفت در این پیمان، ما امیدواریم که سپری در برابر تهاجم و ترس از تجاوز ایجاد کنیم؛ سنگری که به ما امکان می‌دهد تا به تجارت واقعی دولت و جامعه، یعنی کسب و کار دستیابی به زندگی کامل‌تر و شادتر برای همه شهروندانمان ادامه دهیم.»
نخست‌وزیر مجارستان تاکید کرد: «سخنان ترومن با آرزوهای تاریخ مجارستان همخوانی داشت؛ صلح. واضح است که مفهومی که ناتو را زیربنای آن قرار می‌دهد، به طور قاطعانه‌ای یک اتحاد نظامی برای دفاع بود. وظیفه اصلی آن ایجاد یک محیط ژئوپلیتیکی بود که در آن اعضای اتحاد متقابلا از یکدیگر دفاع کنند. این نه تنها یک تضمین امنیتی است، بلکه یک مزیت رقابتی است. ضمانت‌های متقابل هر کشور عضو را قادر می‌سازد تا منابع خود را به سمت توسعه اقتصادی به جای دفع تهدیدات نظامی هدایت کند. اما عنصر مهم دیگری در سخنرانی رئیس‌جمهور ترومن وجود داشت؛ ناتو نه تنها دفاع و بازدارندگی را فراهم می‌کند، بلکه به بازیگران خارجی نیز اطمینان می‌دهد.»
او با بیان اینکه «امروزه ناتو قدرتمندترین ائتلاف نظامی در جهان است، هم از نظر هزینه‌های دفاعی و هم از نظر قابلیت‌های نظامی» در مورد آینده ناتو گفت، مجارستان به طور کامل با سایر اعضای ناتو که معتقدند رویارویی با دیگر مراکز قدرت ژئوپلیتیکی جهان اجتناب‌ناپذیر است، موافق نیست.
نخست‌وزیر مجارستان در این مقاله نوشت: «اما در مورد آینده ناتو، ما با اکثریت کشورهای عضو توافق کامل نداریم.»
اوربان افزود: «امروزه صداهای بیشتری در داخل ناتو ضرورت - یا حتی اجتناب‌ناپذیری - رویارویی نظامی با دیگر مراکز قدرت ژئوپلیتیکی جهان را مطرح می‌کنند. این ادراک از رویارویی اجتناب‌ناپذیر مانند یک پیشگویی خودشکوفایی عمل می‌کند. هرچه رهبران ناتو بیشتر معتقد باشند که درگیری اجتناب‌ناپذیر است، نقش آنها در تسریع آن بیشتر خواهد بود.»
ویکتور اوربان گفت: «امروز ماهیت خود تحقق‌بخشی این پیشگویی رویارویی به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود، با اخباری مبنی بر آغاز آماده‌سازی برای عملیات احتمالی ناتو در اوکراین و حتی گزارش‌های سطح بالا مبنی بر اینکه سربازان کشورهای عضو ناتو در حال حاضر در نزدیکی جبهه اوکراین هستند. با این حال، خوشبختانه مجارستان به توافق مهمی با ناتو رسیده است که نقش اساسی ما در این اتحاد را تصدیق می‌کند و در عین حال ما را از تلاش‌های حمایت مستقیم خود در اوکراین، خواه نظامی یا مالی، معاف می‌کند.»
اوربان در نیوزویک نوشت: «به‌عنوان یک کشور صلح دوست، ما ناتو را به‌عنوان یک اتحاد دفاعی درک می‌کنیم که این توافق به تضمین آن کمک می‌کند. کسانی که به نفع تقابل استدلال می‌کنند، معمولا استدلال خود را بر برتری نظامی ناتو و جهان غرب استوار می‌کنند. هدفی که ناتو برای آن ایجاد شد تأمین صلح به نفع توسعه پایدار اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بود. ناتو زمانی هدف خود را برآورده می‌کند که برنده صلح باشد نه جنگ. اگر جنگ را به جای همکاری و جنگ را به جای صلح انتخاب کند، خودکشی خواهد بود. اما تجربه تاریخی مجارستان این است که وقتی یک اتحاد نظامی از تمرکز بر دفاع به تمرکز بر حمله، از اجتناب از درگیری به جستجوی درگیری تغییر می‌کند، برای خود بلیت شکست می‌خرد. ناتو از همان ابتدا به‌عنوان یک اتحاد دفاعی وجود داشته است. بنابراین وظیفه ما حفظ آن به همان شکلی است که به وجود آمده است؛ یک پروژه صلح.»