به گزارش مشرق، «اسپنسر آکرمن»، در مقاله‌ای برای ماهنامه نیشِن می‌نویسد: «نه اسرائیل توانایی پیروزی در جنگ غزه را دارد و نه حامی آمریکایی آن. وی می افزاید، در مقاله ای که در همان ماه اکتبر ۲۰۲۳ در این باره نوشتم نیز در این باره هشدار دادم که یورش قریب الوقوع اسرائیل به غزه، همه نشانه‌های جنگ‌های دائمی آمریکا را همراه خود دارد. اگر کسی هنوز نسبت به این قضاوت تردید داشته در وحشت و هرج و مرجی که هفته های اخیر شاهدش هستیم باید مطمئن شده باشد.»
حماس در ماه‌های اخیر بارها جاه‌طلبی‌های اسرائیل را به سخره گرفته است؛ رژیم صهیونیستی از چند ماه قبل از حمله به شهر جنوبی رفح، این شهر را آخرین دژ حماس می‌نامید که مدعی بود تصرف رفح کار حماس را تمام خواهد کرد. در واکنش به عملیات روانی صهیونیست‌ها، نیروهای مقاومت فلسطین بار دیگر حملات چریکی خود به اشغالگران در برخی محله‌های شمال غزه را آغاز کرد.
همچنین نشانه‌هایی از قیام سراسری مردم غزه در صورت تداوم حضور نیروهای اشغالگر در غزه نیز در حال هویدا شدن است که به زودی به بحران جدیدی برای اسرائیل مبدل خواهد شد. با این وجود، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم اسرائیل همچنان بر «پیروزی کامل» پافشاری می کند و از دادن پاسخ روشن به پیشنهاد آتش بس بایدن طفره می رود. البته نتانیاهو تحت فشار جناح راست افراطی اسرائیل نیز قرار دارد و نمی تواند به صورت علنی با طرح بایدن موافقت کند.
از سوی دیگر بایدن نیز در وضعیتی آشفته گرفتار شده است. پیچیدگی‌های شرایط بایدن البته نتیجه اقدامات خود او هم هست. او از یکسو با طرح آتش بس، خواستار سازش شده اما از سوی دیگر به حمایت از اسرائیل ادامه می‌دهد. بایدن در همان هفته نخست جنگ یک کمک مالی ۱۹ میلیارد دلاری به اسرائیل کرد که یک سوم کل هزینه‌های جنگ در سال ۲۰۲۳ را در بر می‌گیرد. در تمام این مدت مردم فلسطین در رنج و گرسنگی و زیر بمب‌های آمریکایی باقی مانده اند و شمار تلفات فلسطین از ۳۷ هزار تن فراتر رفته است.
در سال‌های اخیر مباحث زیادی درباره افول هژمونی آمریکا در جهان و افزایش قدرت قطب‌های جدید نظیر چین و قدرت‌های منطقه‌ای در حوزه روابط بین الملل مطرح شده است. اما آن چیزی که معمولاً در پس این ارزیابی از کاهش نسبی قدرت ایالات متحده در سطح جهان پنهان می‌شود، ابعاد و سیطره اقتصاد سیاسی این کشور بر روندهای سیاسی و بین المللی است که همچنان به قوت خود باقی است.
اسپنسر آکرمن در این باره تصریح می‌کند: «طبق آمار موسسه مستقل مطالعات صلح استکهلم معروف به سیپری، ایالات متحده از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸، ۳۴% از کل صادرات تسلیحات جهان را به تنهایی انجام داده است. هرچه به سوی زمان حال حرکت کنیم این نسبت افزایش نیز یافته است؛ تا سال ۲۰۲۳ این میزان به ۴۲ درصد افزایش یافته است. از این میزان حدود ۳۸ درصد از صادرات ایالات متحده به خاورمیانه و ۳.۶ درصد از آن فقط به اسرائیل بوده است. اسرائیل حدود ۷۰ درصد از تسلیحات مورد نیاز خود را از آمریکا تأمین می‌کند.»
درست است که آمریکا در بسیاری از جنگ‌های امپریالیستی خود پیروز میدان نبوده است، اما این گزاره درباره یقه سفیدهای عضو هیئت مدیره کارخانه های سلاح آمریکا لزوماً صادق نیست. مالکان و مدیران این کارخانه‌ها از منظر اقتصادی پیروز این جنگ‌ها بوده اند و میلیاردها دلار به دلیل این حمایت نظامی از دولت‌های مختلف در سطح جهان تا کنون به جیب زده اند. اشتباه نکنید، اصلی‌ترین دلیل تداوم حمایت آمریکا از اسرائیل نیز سود ناشی از این حمایت است. پیروزی مداوم این کارخانه ها در تداوم حرکت ماشین جنگی اسرائیل در غزه و نسل کشی فلسطینیان نهفته است.
شرکت اسلحه سازی کلت
شرکت اسلحه سازی کلت، برای سال‌ها همسو با سنت‌های شهرک‌نشینان عمل می‌کرد. هفت‌تیرهایی که این کارخانه تولید می‌کند از بدو تأسیس رژیم صهیونیستی توسط شهرک‌نشینان در برابر فلسطینیان بومی به کار گرفته شده است. در واقع کُلت، به ابزاری برای ربودن سرزمین فلسطین تاریخی مبدل شده است.
شرکت خودروسازی فورد
اگرچه شاید عجیب به نظر برسد، اما شرکت فورد که توسط بدنامترین یهودستیز آمریکایی یعنی هنری فورد تاسیس شد، چندین سال است ارتش رژیم اسرائیل را تجهیز می‌کند. در دسامبر ۲۰۲۳ وزارت جنگ اسرائیل از دریافت محموله جدیدی از تجهیزات نظامی از جمله کامیون‌های فورد اف ۳۵۰ را منتشر کرد. ارتش صهیونیستی به ویژه در مرزهای غزه برای گشت زنی از این کامیون استفاده می کند.
البته همکاری شرکت فورد با صهیونیست‌ها به سال ۱۹۶۷ بازمی‌گردد که نخستین کارخانه مونتاژ فورد در سرزمین‌های اشغالی تأسیس شد. حضور در این سرزمین‌ها به مالکان این کارخانه امکان داد تا بر سابقه یهودستیزی علنی خود سرپوش بگذارند.
شرکت کاترپیلار
اگرچه «کاترپیلار»، غول تجهیزات ساخت و ساز، یک شرکت اسلحه سازی نیست، اما قطعاً در تغییر واقعیت‌های میدانی و روند خزنده اشغالگری صهیونیست‌ها و تغییراتی که آنها در فلسطین تاریخی از بدو تأسیس رژیم صهیونیستی ایجاد کرده اند، تأثیر محسوسی داشته است.
تجهیزات کاترپیلار در ماه های اخیر صحنه‌های زشتی از تخریب و ویرانی را رقم زده است. بولدوزرهای این شرکت به ویژه مشغول حفر بزرگراه وسیعی بوده اند که از حصار مرز شرقی غزه در نزدیکی شهرک صهیونیست نشین ناحال اوز تا محور الرشید که در امتداد سواحل مدیترانه قرار دارد، کشیده شده است. هدف از این بزرگراه که به کریدور نتساریم معروف است، تسهیل دسترسی ارتش اسرائیل به سراسر غزه برای سال‌های آینده و در عین حال تقسیم کردن نوار غزه به دو بخش است.
در سال ۲۰۲۱، گوگل و آمازون در قرارداد مزایده ۱.۲ میلیارد دلاری سیستم محاسبات ابری رژیم اسرائیل به نام پروژه «نیمبوس» برنده شدند. اگرچه اطلاعات عمومی کمی در مورد نحوه کار این پروژه در دسترس است، اما «سام بیدل»، گزارشگر اینترسپت که اسناد داخلی گوگل را به دست آورده است، نقش این شرکت را به عنوان ارائه پیشرفت های حیاتی در هوش مصنوعی به اسرائیل توصیف می کند - به ویژه با «قابلیت‌های تشخیص چهره، تصویر خودکار». این پروژه دسته بندی، ردیابی اشیا، و حتی تجزیه و تحلیل احساسات که ادعا می کند محتوای احساسی تصاویر، گفتار و نوشتار را ارزیابی می کند را انجام می دهد.
در حقیقت ابعاد اقتصادی حمایت ایالات متحده از رژیم صهیونیستی را نباید در تحلیل و ارزیابی پشتیبانی واشنگتن از این رژیم نادیده گرفت. این امر نه فقط در حمایت از اسرائیل بلکه در مورد بسیاری از جنگ های دیگر که آمریکا در آن نقش مستقیم یا غیرمستقیم ایفا کرده نیز دیده می شود.