به گزارش مشرق، در بازی اول این فصل، پرسپولیس مقابل ذوب آهن یک گل زود هنگام خورد و در نهایت متوقف شد. خود گاریدو بعد از بازی از بازیکنان به خصوص تعویضی‌ها گلایه کرد و البته که می‌پذیریم در ابتدای فصل یک مربی تازه وارد با تیمی که حداقل ۴۰ درصد ترکیب اصلی آن تغییر کرده، کار زیادی تا رسیدن به نقطه اوج هماهنگی و آمادگی دارد. اما باز اتفاقاتی که در این دو مسابقه افتاد نشان داد موضوع از یک هماهنگی معمولی و روتین فراتر است. در بازی مقابل ذوب آهن چیزی که بیشتر از همه به چشم طرفداران پرسپولیس و کارشناسان آمد، مشکلات خط دفاعی قرمزها بود.
پرسپولیس با وجود داشتن مدافعان نامدار از ناهماهنگی رنج می‌برد و دیدیم که مجید علیاری از غفلت و تعارف همه مدافعان استفاده و با ضربه سر دروازه گندوز را باز کرد. اما در بازی مقابل تراکتور ضعف پرسپولیس در خط حمله نیز به چشم آمد تا ثابت شود گاریدو با این تیم کار زیاد دارد!
پرسپولیسی‌ها پراکنده و با فاصله زیاد بین خطوط حمله می‌کردند و به طور طبیعی نه فقط قادر به باز کردن دفاع چند لایه تراکتور نبودند بلکه توپ‌های آنها نیز به مقصد نمی‌رسید و تبدیل به ضد حمله می‌شد.
با با این روش بازی و با این شکل تهاجم پرسپولیس مقابل دفاع منسجم تیم مقابل، هیچ شانسی برای گلزنی ندارد. بازیکنان در حمله از یکدیگر حمایت نمی‌کردند. در واقع تیم‌ها برابر این پرسپولیس نیازی به مدافعان با تجربه ندارند، نیازی به ساختار دفاعی مدرن هم نیست!