به گزارش مشرق، شهید «سید محمد زینال حسینی» از فرماندهان لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ع) در دوران دفاع مقدس بود که پس از شهادت حاج «عبدالله نوریان» فرمانده گردان تخریب این لشکر شد و سرانجام ۳۱ خرداد سال ۱۳۶۶ در جبهه ماووت بر اثر اصابت گلوله به سینه‌اش به شهادت رسید؛ فرمانده‌ای که اخلاق‌مداری و آرامش او موجب محبوبیتش در میان تخریب‌چی‌ها شده بود.

شهید «زینال حسینی» قبل از حرکت برای پاکسازی میدان مین، استخاره می‌کرد و هر آیه‌ای که می‌آمد، اول آن را بلند می‌خواند و بعد ترجمه و مقداری پیرامونش صحبت می‌کرد. به گفته «جعفر طهماسبی» از تخریب‌چی‌های لشکر ۱۰؛ یک‌روز قبل از حرکت که قرآن را باز کرد، آیه‌ای که آمد، در مورد نعمات بهشت به‌خصوص «حور العین» بود؛ فقط آیه را خواند و ما منتظر ترجمه و توضیحات در موردش بودیم که آقا سید با جدیت فریاد زد: «بدو سوار شو دیر شد»؛ لذا بچه‌ها شوخی‌شان گل کرد و گفتند آقا سید بقیه‌اش رو نگفتی... حور العین هم یکی از نعمات الهی است. آن‌روز تا از پاکسازی میدان مین برگشتیم، بحث حور العین بود؛ البته بعضی‌ها تفعل به شهادت زدند و گفتند این آیه یعنی اینکه یکی شهید می‌شود؛ اما آن‌روز همه سالم برگشتیم.

جمعی از رزمندگان گردان تخریب لشکر ۱۰ مرداد سال ۱۳۶۴ به‌همراه شهید زینال حسینی برای دوره آموزشی سخت به مریوان رفته بودند و در کنار آموزش، ماموریت پاکسازی بخشی از میادین مین در دشت پنجوین و ارتفاعات «لری» را هم انجام می‌دادند. «ماشاءالله نان‌گیر» و «جعفر طهماسبی» نیز در عکس، در کنار شهید زینال حسینی بوده و همچنین بالای وانت از سمت چپ نیز شهید «مرتضی ملکی»، شهید «مهدی کریمی»، شهید «علیرضا طحانی»، شهید «مهدی اسماعیل‌پور» و جانباز ۷۰ درصد «علی کمیجانی» درحال اعزام برای پاکسازی میادین مین دشمن هستند.