به گزارش مشرق، گاوها در زمان زایش به مقدار زیادی کلسیم نیاز دارند. این کلسیم از خون، خوراک مصرفی و در نهایت از استخوان جذب می شود. با این حال اگر کلسیم به مقدار کافی بسیج نشود، اشتهای دام کاهش یافته و سلامت و عملکرد دام تضعیف خواهد شد تا حدی که قادر به ایستادن نبوده و زمین گیر خواهد شد.

تب شیر یا هیپوکلسمی با کمبود کلسیم در ارتباط است. این ناهنجاری که شکل بالینی و تحت بالینی دارد، اغلب در طول دوره انتقال رخ می دهد.

علائم تب شیر بالینی:

گاوی که دچار تب شیر بالینی می شود علائم کمبود شدید کلسیم را از خود بروز می دهد که عبارت است از:

زمین گیری

بی حالی

اندام های سرد (به ویژه گوش ها)

کاهش فعالیت شکمبه

علائم تب شیر تحت بالینی:

تب شیر تحت بالینی فاقد علائم ظاهری است و می توان آن را از طریق آزمایش خون بررسی کرد.

علیرغم آنکه احتمال بروز هیپوکلسمی تحت بالینی بیشتر از هیپوکلسمی بالینی است، اما چون علائم ظاهری ندارد به اثرات منفی آن کمتر توجه می شود.

یک گاو مبتلا به هیپوکلسمی تحت بالینی می تواند تا حد زیادی به طور طبیعی بایستد و فعالیت های خود را انجام دهد اما، این کمبود کلسیم در واقع عملکرد دام را مختل و گاو را مستعد ابتلا به بیماری های دیگر می کند. از جمله این بیماری ها می توان به ورم پستان، عفونت های رحمی، اندومتریت و جفت ماندگی اشاره کرد.

تفاوت میان هیپوکلسمی بالینی و تحت بالینی

هر دو نوع هیپوکلسمی با غلظت پایین کلسیم خون (کمتر از ۸.۰ میلی گرم در دسی لیتر) مشخص می شوند اما، در موارد هیپوکلسمی تحت بالینی، علائم بالینی وجود ندارد.

درک این تفاوت به ویژه در هنگام تشخیص و درمان در دامداری بسیار مهم است زیرا، تجویز کلسیم داخل وریدی فقط برای موارد بالینی توصیه می شود.

خطرات و هزینه های تب شیر

به طور کلی تب شیر با سخت زایی، عفونت رحم، جفت ماندگی، ورم پستان و جابجایی شیردان در ارتباط است و باعث تشدید آنها می شود. کاهش تولید شیر، کاهش عملکرد سیستم ایمنی، افزایش خطر کتوز و خطر حذف زود هنگام از گله نیز از دیگر پیامدهای منفی هیپوکلسمی تحت بالینی هستند.

اگرچه اثرات مستقیم و غیرمستقیم هیپوکلسمی بر سلامت و تولید دام در گله های کوچک چشمگیر نیست اما، در گله های بزرگتر بسیار قابل توجه است. بنابراین، پیشگیری از هیپوکلسمی نه فقط برای سلامت حیوان بلکه برای سوددهی در دامداری بسیار حیاتی است.

اهمیت پیشگیری بیماری تب شیر

اگرچه حذف هیپوکلسمی از گله‌های شیری عملاً غیرممکن است اما، اتخاذ استراتژی‌هایی که بروز این اختلال را کاهش می دهد، کلید هر برنامه موفق در دوره انتقال است.

استراتژی های تغذیه ای و مدیریتی کارآمد می تواند تلفات ناشی از هیپوکلسمی را کاهش داده و سلامت پس از زایش، تولید شیر و عملکرد تولید مثلی را بهینه کند.