به گزارش مشرق، ابراهیما کوناته، مدافع تیم ملی فوتبال فرانسه در یک کنفرانس مطبوعاتی درباره شرایط بازی روز پنجشنبه لیگ ملت‌های اروپا مقابل رژیم صهیونسیتی صحبت کرد. این بازی در بوداپست مجارستان برگزار می‌شود.

این بازیکن در ابتدای نشست خبری گفت: "یک مسابقه مانند هر مسابقه دیگری، نه، ما چنین چیزی نمی‌گوییم. ما قرار نیست به این نگاه کنیم که مقابل چه کسی بازی می‌کنیم، مهمترین چیز این است که برنده شویم و سه امتیاز را بگیریم، اما نمی‌شود بی‌تفاوت از کنار آنچه امروز در جهان اتفاق می‌افتد، بگذریم. این یک حقیقت است. "

بازیکن فرانسه درباره جنایات رژیم صهیونسیتی گفت: "آنچه امروز در شبکه‌های اجتماعی می‌بینیم نفرت انگیز است. من حتی کلماتی برای توصیف تصاویر وحشتناکی که می‌بینیم، ندارم.

به خودم می‌گویم آنچه در حال رخ دادن است بسیار جدی است، من کاری را که باید انجام دهم، انجام می‌دهم. من در دنیای خودم هستم، اما نگران جوان‌ها و نسل جدید هستم. من از تأثیر روانی چنین تصاویری روی کودکان می‌ترسم. "

مسیر نشست خبری این بازیکن از فوتبال فاصله گرفت و او ادامه داد: "ما بزرگترها را می‌بینیم که به تلویزیون می‌روند و به خاطر اتفاقات سراسر جهان گریه می‌کنند، اما تصور کنید بچه‌ها چنین چیزهایی را در تلفن‌های همراه خود می‌بینند.

کودکی را تصور کنید که ۸ یا ۱۰ سال دارد، که با ویدئوهایی مواجه می‌شود که در آن خود ما هم دیده‌ایم که سر بچه‌ها یا بزرگسالان را می‌بُرند... تصور کنید که این کار چه تاثیر روانی‌ای روی این بچه‌ها می‌تواند داشته باشد. و این چه اثری می‌تواند روی نسل‌های جدید ایجاد کند؟ من هیچ ایده‌ای برای این ندارم. "

ابراهیما کوناته درباره قربانیان غیرنظامی حملات رژیم صهیونسیتی گفت: "من همچنین نگران مردمی هستم که در دنیا رنج می‌برند. مبارزه با تروریسم یک چیز است، اما غیرنظامیانی که هیچ ربطی به آن ندارند، به طور دسته‌جمعی کشته می‌شوند، که با آن کاری ندارند... کلماتی برای توصیف آن ندارم و چنین مسائلی به من صدمه می‌زند. "

او درباره نقش خودش در تیم ملی گفت: "مهمترین چیز این است که من چه می‌خواهم و به نمایندگی از کل تیم فرانسه صحبت خواهم کرد، ما فقط خواستار صلح در جهان هستیم. اینکه بتوانیم از طریق رفتارمان، از طریق گفتارمان، با مهربانی‌هایی که می‌توانیم نسبت به یکدیگر داشته باشیم، فقط به آرام کردن قلب اطرافیانمان کمک کنیم. فراتر از دین، فراتر از درگیری‌ها، ما انسان هستیم، دست و پاهایمان یکسان است.

ما رنگ‌ پوست‌های متفاوتی داریم، بله، اما همه ما خون و عملکرد کلی یکسانی داریم... امیدوارم که آن را به خاطر بسپاریم چون زندگی بسیار کوتاه است. "