کد خبر 1653410
تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۴۰۳ - ۱۵:۴۴

مهاجر شریف برگشته تا دلتنگی‌هایش را زیر گوش مام میهن نجوا کند. او این روزها در حلقه شاگردانش خنده‌هایش را در چای تلخ حل می‌کند تا جهان طعم چند حبه قند بگیرد. حشمت خان اینجاست. در آغوش دره‌ها، دریاها و دردهای سرزمین مادری.

به گزارش مشرق، آفتاب زمین را بوسیده بود و پاییز تن فصل‌ها را زرد کرده بود که با فرمانده تیم ملی در جام جهانی ۱۹۷۸ همکلام شدیم و حرف‌های مردی را شنیدیم که در هشتادوپنج‌سالگی بی وقفه از دوست داشتن امام رضا(ع) خراسان، ایران و خزان و باران سخن گفت. مردی که با فصل‌ها و خنده‌های گمشده در باد و بوران نسبتی نداشت و سبک‌دل از زیارت شمس الشموس یاد کوچه و پس‌کوچه‌های سعدآباد و مادرش کرده بود. با بچه قدیمی محله امام رضا(ع) گپ زدیم.

*وطن چشم به راه شما بود حشمت خان.

-من هم دلم همین جا بود. پیش ایران، تهران، مشهد و پس کوچه‌های خانه پدری. دلم برای زیارت حرم امام رضا (ع) پر می‌زد. همه جهان را که بگردی باز هوای مشهد را می‌کنی. در این مدت شاگردان و رفقایم سنگ تمام گذاشتند و کاری کردند مرهون محبت‌هایشان شوم. همین دوستی‌ها و مودت‌هاست که دنیا را تحمل‌پذیر می‌کند.

*بچه محله امام رضا(ع) بودن چه حسی دارد؟

نمی‌شود توصیف کرد. ما در مشهد چشم باز کردیم و گنبد طلایی امام هشتم(ع) را دیدیم همیشه دلمان همین‌جا مانده است.

*فوتبال ایران از ۱۹۷۸ تا ۲٠۲۴ چقدر تغییر کرده؟

آن سال‌ها فوتبال تا بدین اندازه پیشرفت نکرده بود. الان تمام آسیا رقیب ما شده‌اند و تیم دست و پا بسته نداریم. ما کار کردیم، دیگران هم همین‌طور. به همین خاطر در جام ملت‌ها قهرمان نمی‌شویم و یا در مسیر جام جهانی دغدغه داریم.ما متأسفانه در این سال‌ها از فوتبال پایه غافل شدیم و کار بازیکن‌سازی را به سیاق سه دهه پیش جدی نگرفتیم.امروز در جایی مثل امارات بیشترین توجه باشگاه‌ها معطوف آکادمی‌ها و مدارس فوتبال است و بهترین مربیان را برای کشف استعدادها استخدام کرده‌اند.

* از عدم حضور پررنگ توپچی‌های ایرانی در لیگ‌های اروپایی انتقاد کرده بودید.

-شما ببینید پس از جام جهانی فرانسه چه تعداد بازیکن ایرانی در اروپا مشغول بازی شدند. از علی دایی و کریم باقری تا خداداد عزیزی و مهدی پاشازاده و مهدی مهدوی کیا و خیلی های دیگر. خب در آن مقطع فوتبال ایران جهش بلندی کرد و خوش درخشید. اما حالا به جز مهدی طارمی و جهانبخش و یکی دوتای دیگر لژیونر نداریم. من امیدوارم در جام جهانی پیش رو، تیم ملی به گونه ای بازی کند که باز هم پای فوتبال ما به بوندس‌لیگا، کالچو، پریمیوم لیگ و حتی لالیگا باز شود.این‌طوری قطعاً فوتبال به طور خودکار ارتقا خواهد یافت.

*تیم امیر قلعه‌نویی را چطور می‌بینید؟

-تیم ملی متعلق به همه مردم است و انعکاس آرزوهای یک ملت . من فکر می‌کنم قلعه نویی کارش را بلد است و با این بازیکنان به جام جهانی خواهد رسید.۳۶ سال پیش فقط یک تیم از آسیا مجوز جام جهانی را می‌گرفت، اما حالا سهمیه آسیا به هشت تیم رسیده و کشورهای بیشتری می‌توانند در این فستیوال بزرگ بخت خود را بیازمایند.

*فوتبال ما متأسفانه در بحث زیرساخت‌ها نیز با مصایب بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند!

-همین‌طور است.مگر می‌شود فوتبال حرفه‌ای زمین مناسب نداشته باشد.این‌ها از بدیهیات است و باید درست شود تا دربی سر از اراک درنیاورد و استقلال و پرسپولیس به درد خانه به دوشی مبتلا نشوند. بی‌تعارف فوتیال بدون زیرساخت و تشکیلات به جایی نخواهد رسید. من امیدوارم وزارت ورزش، فدراسیون و باشگاه‌ها وارد شوند و برای سامان دادن به این ورزش فراگیر تمهیداتی بیندیشند.

*چه اتفاقی افتاده که شاگردان حشمت مهاجرانی پس از این همه سال با اشک به استقبالش می‌روند؟

-من با این بچه‌ها زندگی کردم و در غم‌ها و شادی‌هایشان شریک بودم. من جز راستی و درستی چیز دیگری تحویل شاگردانم ندادم و همیشه سعی کردم صدق و صفا را برقرار کنم. مهم‌ترین خروجی فوتبال محبت و مردانگی و انسانیت است. جز این اگر باشد فوتبال با همه هیمنه‌اش صنار نمی‌ارزد.

منبع: قدس آنلاین