به گزارش مشرق، کانال تلگرامی اندیشکده تهران نوشت:
علی‌رغم گذشت چند روز از حمله رژیم صهیونیستی به ایران ابعاد آن هنوز به خوبی روشن نشده است. درباره کیفیت این حمله به ادعای صهیونیست‌ها از ۱۰۰ (و در برخی ادعاها ۱۴۰) جنگنده استفاده شده و ۲۰ هدف در نقاط مختلف ایران مورد اصابت قرار گرفتند. طبق گزارش‌ها حمله شامل «سه موج» بوده است. شواهد حاکی از آن است که شمار قابل‌توجهی از هواپیماهای سوخت‌رسان آمریکایی در حمله مشارکت داشتند.
به ادعای رسانه‌های غربی سامانه‌های دفاعی ایران پس از حمله از کار افتاده و قادر به دفاع در نبردهای آتی نیست. این رسانه‌ها ادعای هدف قرار گرفتن اهدافی در مناطق مختلف مانند خجیر و پارچین، اسلامشهر و سایت پدافندی در جنوب غرب تهران، سایت راداری در ایلام و حتی تاسیسات سپاه در شاهرود را نیز مطرح کرده‌اند. به هرحال طبق اطلاعیه ارتش ۴ نفر از پرسنل پدافند هوایی شهید شدند. هم چنین یک شهروند غیرنظامی در اسلامشهر در اثر این حمله شهید شد.
به لحاظ تاکتیکی هدف رژیم صهیونیستی در موج اول نابودی سامانه‌های پدافندی در موج دوم انهدام تاسیسات مختلف ساخت موشک و پهپاد و در موج سوم تاسیسات مرتبط با نیروی هوا فضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بوده است.
هواپیماهای رژیم صهیونیستی با استفاده از فضای در اختیار ارتش امریکا در عراق در یکصدکیلومتری مرزهای ایران و از راه دور، اقدام به شلیک موشک به اهداف در ایران کردند. در خصوص تسلیحات مورد استفاده، بررسی‌تصاویر منتشرشده از بقایای دو موشک در عراق نشان می‌دهد که موشک‌های مورداستفاده یا راکس (ROCKS ALBM) و یا بلک‌اسپارو (Black Sparrow) بوده که مشخصات ظاهری مشابهی دارند.
موشک راکس موشکی هوا به زمین مافوق صوت مجهز به یک موتور سوخت جامد تک مرحله‌ای تولید شرکت اسرائیلی رافائل است و از تکنولوژی به‌کار رفته در بمب‌های هواپرتاب سری اسپایس (SPICE) بهره می‌برد. این موشک که در سال ۲۰۱۶ وارد خدمت شده و بین ۶۰۰ تا ۸۰۰ کیلومتر برد دارد از سامانه‌های GPS/INS استفاده کرده و دارای سر جوینده الکترو اپتیکی و قابلیت ضد رادار است.
جنگنده‌های اف ۳۵، اف۱۵ و اف۱۶ اسرائیلی می‌توانند این موشک را حمل کنند. پس از پرتاب از جنگنده، این موشک در ارتفاعی بالاتر پرواز کرده و سپس با سرعت و مسیری مشابه با یک موشک بالستیک به سمت زمین می‌رود. راکس را می‌توان به دو نوع سرجنگی انفجاری یا نفوذی برای نابود کردن اهداف بالای زمین یا زیر زمین مجهز کرد.
موشک‌های سری اسپارو را اسرائیل در ابتدا برای آزمایش کارایی سیستم دفاع هوایی پیکان توسعه داد. بلک‌اسپارو یک موشک هایپرسونیک شبیه‌ساز اهداف مانورپذیر و موشک‌های کوتاه‌برد مانند اسکاد است. موشک‌های بلو اسپارو و سیلور اسپارو با برد و سرعت بیشتر برای شبیه‌سازی بالستیک‌های میانبرد ساخته شدند. این موشک‌ها هر چند شبیه‌ساز محسوب می‌شوند اما قابلیت نصب سر جنگی جداشونده با سیستم سه محوره کنترل وضعیت را دارند و به دلیل مانورپذیری و داشتن سیستم‌های هدایتی مختلف برای حمله به سامانه‌های پدافندی و یا فرار از دست پدافند با مانورهای سنگین مناسب هستند.
در مقابل ایران توانست از سامانه‌های پدافندی مختلفی مانند سامانه پدافندی اس ۳۰۰ پی ام یو ۲، سامانه‌پدافندی باور۳۷۳، سامانه مهران، سامانه۱۵ خرداد و صیاد تاکتیکی (آرمان) (با استفاده از موشک پدافندی صیاد ۳اف) برای درگیری با موشک‌های بالستیک تاکتیکی استفاده کند. نقش سامانه‌های بومی علی‌الخصوص باور ۳۷۳ در این زمینه چشمگیر بود.
طبق برخی گزارش‌ها ۷۸ موشک پرتاب‌شده از هواپیماهای اسرائیلی منهدم شد که ۶۸ موشک در خارج از مرزهای ایران و ۱۰ موشک در آسمان ایران بود. در ضمن گفته می‌شود که حضور ریزپرنده‌ها در تهران برای حمله به برخی اهداف رخ داده است که با یک سامانه دفاعی خاص با آن‌ها مقابله شده است. با این وجود اصابت ۶ پرتابه به اماکن نظامی قطعی است اما با توجه به حداقل ۱ اصابت در ماهشهر به نظر می‌رسد تعداد اصابت‌ها بیشتر باشد.
سوال مطرح این است اگر سامانه‌های پدافند ایران به نحوی که رژیم صهیونیستی و رسانه‌های غربی ادعا می‌کنند آسیب دیده‌اند، چرا ۱۰۰ جنگنده مورد ادعا در حمله نتوانستند وارد حریم هوایی ایران شوند و تنها به شلیک موشک‌های هواپرتاب اکتفا نموده‌اند؟ سوال دیگر این است که چرا در میان تصاویر ماهواره‌ای که این روزها در این رابطه منتشر می‌شود تصاویری از خسارات این سامانه‌ها منعکس نمی‌شود؟
واقعیت این است که هم بزرگنمایی و هم کوچک‌نمایی حمله هوایی رژیم صهیونیستی نادرست بوده و باید با توجه به ابعاد و خسارات انسانی و تجهیزاتی این اقدام تجاوزکارانه از یک سو و سنجش زمان و موقعیت درست واکنش به آن در این زمینه تصمیم‌گیری شود.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.